Телото има повеќе од 200 коски, неколку трилиони микроби и дури 37 трилиони клетки. Кога ќе настапи смртта, таа постепено се распаѓа, а на некои органи им требаат години за целосно да исчезнат.
Помеѓу вториот и четвртиот ден по смртта, микробите се веќе насекаде. Тие произведуваат отровни гасови, како што се амонијак и водород сулфид, кои ќе се шират и ќе предизвикаат надуеност и смрдеа на телото.
Потоа, поради недостаток на кислород, оние органи на кои им е најпотребен почнуваат да откажуваат, а еден од нив е мозокот. Клетките што го сочинуваат мозокот содржат 70 проценти вода, а кога ќе им снема кислород ќе почнат да умираат. Ова е причината зошто на дното на трупот може да се најде вода веднаш по смртта на една личност. Неколку часа по смртта започнува процесот во цревата.
Имено, бидејќи умирачкиот имунолошки систем повеќе не може да ги нахрани гладните микроби кои обично помагаат во варењето на храната што човекот ја јаде, тие бегаат. Тие почнуваат од долниот дел на цревата преку ткивото, а за неколку часа стигнуваат до црниот дроб и жолчното кесе, кои содржат жолто-зелена жолчка која служи за разградување на мастите кои човекот ги консумира додека е жив.
Откако микробите ќе ги изедат тие органи, таа жолчка почнува да го преплавува телото, обојувајќи го во сопствената боја. По 3 до 4 месеци таа жолта боја се менува во кафено-црна нијанса бидејќи откажуваат крвните садови, а железото во нив почнува да оксидира.
Речиси во исто време, молекуларните структури кои ги држат клетките заедно се распаѓаат, а ткивото почнува да се претвора во водена каша.
По нешто повеќе од една година, киселите телесни течности и токсините ја разградуваат памучната обвивка на мртвото тело, па тоа ќе се распадне. Потоа доаѓа времето кога нема подраматични промени, но по десет години, со доволно влага и низок кислород, започнува хемиска реакција која маснотијата на бутовите ги претвора во супстанца слична на сапун – оваа супстанца се нарекува мртовечки или гробен восок.
Од друга страна, ако телото е во услови каде што нема многу влага, може да дојде до мумификација. Да, мртвото тело на човекот природно може да се претвори во мумија. Додека водата сето ова време испарува низ тенката кожа на ушите, носот и очните капаци, предизвикува нивно сушење и добивање црна боја – токму тоа е процесот на мумификација.
Приближно 50 години по смртта, ткивото на починатиот полека исчезнува, а мумифицираната кожа и тетивите остануваат. Во следните триесет години и тие ќе се распаднат, па по цели 80 години во трупот ќе останат само коски.
До 100-годишнината од смртта, колагенот во коските драстично се намалил, а потоа и тие почнуваат да пукаат и распаѓаат. Од нив се формира кршлива минерална супстанција, а во последната фаза на распаѓање тие се претвораат во прав.
Интересен податок е дека еден дел од телото останува засекогаш, а тоа се забите – тие не можат да се распаднат ниту да изгнијат, пренесува Business Insider.