На почетокот на мај, рускиот амбасадор во Германија организираше церемонија во Берлин во чест на советската победа во Втората светска војна. Гости во амбасадата, величествена зграда која е дел од наследството на Јосиф Сталин и зафаќа поголема површина од зградата на парламентот, беа многубројни достоинственици, пишува еминентниот весник Economist.
Како дел од гостите биле последниот прв човек на комунистичка Источна Германија, Егон Кренц (86 г.), кој е пријател со Герхард Шредер, канцелар на обединета Германија од 1998 до 2005 година, а сега познат лобист за руски компании, Тино Чрупала, еден од водачите на Алтернатива за Германија (АфД), екстремно десничарска партија.
Некои весници и портали со презир пишуваа за настанот, кој всушност не доби многу простор во медиумите. 17 месеци од почетокот на руската инвазија на Украина, мислењето во јавноста е дека Русија е агресор кој треба да се избегнува, а Украина е земја која се брани и заслужува помош.
Без оглед на тоа колку беа важни во минатото, влијанието на лобистите на руските компании сега е занемарливо.
Избледено е влијанието на поранешниот канцелар Герхард Шредер, кој претседаваше со сега затворените гасоводи „Северен тек“ што ја направи Германија зависна од рускиот гас. Минатото лето Русија го затвори снабдувањето со гас, а засега непознати саботери ги разнесоа гасоводите.
Герхард Шредер беше избркан од сите клубови, исклучен од сите должности на Социјалдемократската партија, иако формално се уште е член на СПД и му беа одземени канцелариите.
Што се однесува до Тино Чрупала, блискоста на лидерот на АфД со Русија не ги изнервира само германските таблоиди. Протечените пораки предизвикаа негодување кај претставниците на неговата партија.
Сепак, како што пишува Economist, иако руските напори да проектира убедлива моќ низ Европа не беа целосно успешни, тие ниту не пропаднаа.
Субкултурата на она што Германците го опишуваат како ‘Putinversteher‘, симпатизери кои го „разбираат“ рускиот претседател Владимир Путин, напредува надвор од мејнстримот.
Низ Европа, нивните шепоти формираат лајтмотив во мноштво поплаки за навидум неповрзани проблеми како што се инфлацијата, колапсот на јавните услуги, прекомплицираните регулативи и стравот од имиграција.
Критичарите се повеќе се сомневаат во тоа колкава е дарежливоста на нивните влади кон Украина, која до февруари изнесуваше повеќе од 60 милијарди евра економска и воена помош за Киев од Брисел и одделни членки на ЕУ.
Economist пишува дека има широк спектар на ‘европски корисни идиоти‘, што е термин од Студената војна за несвесните сојузници на комунизмот. Во политиката, партиите од екстремната левица и десница не се согласуваат за многу теми, но кога станува збор за Украина, тие често се обединети во нивното барање за воспоставување мир во Украина што ќе ја награди руската агресија.
Во медиумите, интелектуалците сè уште изгледаат среќни што ги игнорираат доказите за империјалните намери и криминалот на Русија и наместо тоа жалат за европската вмешаност во прокси војната меѓу САД и Русија или можеби, шпекулирајќи понатаму, меѓу САД и Кина.
И во деловниот свет, и покрај бројните кругови на западни санкции, Русија сè уште има многу пријатели.
Владимир Путин има „сојузници“ во неколку европски влади. Виктор Орбан, премиер на Унгарија од 2010 година, беше најочигледниот пример. Популистичкиот моќник постојано ја критикуваше поддршката на Западот за Украина и продолжувањето на унгарскиот увоз на руски гас. Неговата Влада, исто така, одбива да дозволи транзит на оружје дадено на Украина од членките на НАТО и ЕУ.
Соседна Австрија, потивко, но со еднаков профит, исто така во голема мера ја издржа борбата, наведувајќи го нејзиното нечленство во НАТО и нејзината самопрогласена улога како мост меѓу Истокот и Западот, нудејќи дури и мала помош за Украина додека растеше трговијата со Русија.
Друга членка на ЕУ – Грција – ги почитува санкциите на ЕУ, но се спротивстави на понатамошно заострување на санкциите за испораките на руската нафта, можеби затоа што грчките компании профитираат од трговијата. Само неодамна и под голем притисок од САД, Кипар, офшор финансиски рај, затвори околу 4.000 локални банкарски сметки на руски граѓани.
Турција и Србија, кои не се членки на ЕУ, не се ни мачат да ја сокријат профитабилната услуга што и ја даваат на Русија од задната врата.
Некои земји ги претворија навидум благородните намери во политики што го загреваат срцето на Владимир Путин.
Наведувајќи ја неутралноста, Economist пишува дека Швајцарија применила мистериозни локални закони за да го блокира снабдувањето со оружје за Украина, вклучително и 96 тенкови Leopard, кои се под клуч во Италија и припаѓаат на приватна швајцарска компанија.
Полицијата во Шведска даде зелено светло за јавно палење на Куранот, а тоа многу ја налути Турција, која има право на вето врз напорите на Шведска да се приклучи на НАТО. Самиот Владимир Путин беше среќен што ја измејуваше Шведска поради тоа.
На патување во Дагестан пред празникот Курбан Бајрам, на крајот на јуни, Владимир Путин се снимаше како го држи Куранот и објаснува дека според руските закони, сквернавењето на светата книга е кривично дело.
Солидарноста на Европа кон Украина изгледа цврста, но ѕидот на поддршка сепак може да се урне. Словачка, на пример, беше витален канал за помош на Западот и неодамна ја вети својата флота од 13 борбени авиони MiG-29 на украинските воздухопловни сили.
Анкетите, сепак, покажуваат дека партијата на Роберт Фицо, русофилски левичар кој ги обвини „украинските фашисти“ за провокација на Владимир Путин, најверојатно ќе победи на изборите во септември.
Франција е столбот на НАТО и ЕУ. Но, францускиот парламентарен совет неодамна ја прекори Марин Ле Пен, која тесно загуби од Емануел Макрон на минатогодишните избори, за папагалирање на руската пропаганда по руската анексија на Крим во 2014 година.
Марин Ле Пен жестоко негира дека го брани Владимир Путин затоа што нејзината партија добила девет милиони евра заеми од банките под руска контрола таа година. Таа ја осуди руската инвазија на Украина, но минатиот октомври кажа дека санкциите против Русија не функционираат.
Иако новата премиерка на Италија, Џорџија Мелони, екстремно десничарски политичар, силно ја поддржува Украина, Матео Салвини, кој ја предводи втората по големина партија во нејзината коалиција, е противник на санкциите и беше деклариран симпатизер на Владимир Путин до инвазијата.
Германија, како и Франција, делуваат како цврст столб. АфД, партија која домашните разузнавачки агенции ја опишаа како пропагатор на руски наративи, сепак забележува скок во анкетите. Таа сега е во мртва трка за второто место со владејачките социјалдемократи. Наспроти нив е Сахра Вагенкнехт, левичарка и миротворец, која тврди дека анкетите велат дека би можела да освои 19-30 отсто од германските гласови на изборите. Иако јавната поддршка за Украина останува силна, трендот се намалува.
Екстремно десничарската, крајната левица и интелектуалната опозиција во Европа се чини дека се обединети со антиамериканизмот во стилот на Студената војна во западната политика.
Тино Чрупала, роден во источна Германија, на пример, инсистира дека Американците профитирале од војната во Украина со тоа што ја принудиле Германија да се префрли од руски природен гас на поскап течен природен гас што го испорачува САД.
Но, тоа е стапица, навестува тој, бидејќи увезената американска енергија е толку скапа што германските производители ќе мора да го префрлат производството во САД.
Сахра Вагенкнехт, неговиот ривал од левицата, верува дека САД ја турна Русија во војна обидувајќи се да ја вовлече Украина во нејзината „сфера на влијание“.
На неодамнешниот политички митинг во близина на Берлин, Олаф Шолц, германскиот канцелар, беше ‘нападнат’ од група мировници кои му извикуваа – „Војник!“
Нормално љубезен, благ и непоколеблив, Олаф Шолц преку микрофон возврати дека Владимир Путин е тој што сака да ја уништи и освои Украина.
„Да имате разум вие гласноговорниците, ќе знаете кој е вистинскиот воин!“, им порача тогаш тој на насобраните граѓани.