Специјалистот за училишна психологија Биљана Лајовиќ рече дека враќањето на училиште за учениците е предизвик кој е различен во однос на нивната возраст, како и дека родителите мора да соработуваат со наставниците и педагозите за децата да поминат што е можно подобро во училиштето.
Новата учебна година започнува во понеделник на 2 септември, а Лајовиќ за Танјуг изјави дека предизвикот е најголем за првачињата, бидејќи за нив е сосема ново искуство и сериозна промена во однос на претходниот период од нивниот живот.
Таа нагласи дека затоа е многу важно родителите и децата заеднички да учествуваат во подготовките како што се набавка на училишен прибор и други потреби.
„Би сакала децата и родителите да го направиле тоа заедно, особено во помала возраст, и да успеат да изберат нешто што одговара на барањата на училиштето и што им се допаѓа на децата, бидејќи тоа е еден од првите чекори што ги прави тој момент полесен за децата“, рече таа.
Таа додаде дека со други деца е полесно и поубаво да се започне со училиште, бидејќи според истражувањата, децата најмногу велат дека го сакаат училиштето поради нивните пријатели.
Како уште една пресвртница Лајовиќ го спомена преминот во петто одделение, кога учениците веќе немаат учител/ка, но и влегувањето во гимназија, кое по ранг е слично на влезот во прво одделение.
„Училиштето, околината, пријателите и наставниците се менуваат, а детето ќе реагира на начинот на кој семејството го подготвува“, вели Лајовиќ.
Таа нагласи дека е многу важно семејството да не создава голема тензија кај детето и предупреди дека тоа создава дополнителен притисок и го плаши детето кое има очекување дека училиштето е страшно место, а не нешто што е природно.
„Затоа е многу важно родителите правилно да си ја завршат задачата. Доколку се уште не го однеле своето дете до училиште, нека го направат тоа утре и нека пешачат неколку пати од дома до училиште, за да биде полесен почетниот период. за него, сигурен сум дека и наставниците ќе пристапат на најдобар начин и на начинот на кој работат долго време со контекстот на играта, бидејќи ќе биде многу тешко за дете да седи неколку пати по 45 минути“, потенцира Лајовиќ.
Зборувајќи за идните средношколци, таа рече дека кај нив ситуацијата е поинаква, наведувајќи една негативна фраза што ја користат родителите, а тоа е дека основното училиште било задолжително, а средното не и дека децата треба да внимаваат како се однесуваат.
„Возрасните прибегнуваат кон реченици кои значат страв, а не разбирање, а со тоа предизвикуваат контраефект кај децата“, предупреди таа.
Лајовиќ изјави дека родителите многу често им кажуваат на децата дека мора сериозно да учат во средно училиште, дека ситуацијата не е иста како во основното училиште, бидејќи наставниците се построги, што, како што рече, создава отпор и прекумерна возбуда кај децата.
„Училиштето треба да биде место каде што ќе научите на убав начин и ќе стекнете знаења и вештини и каде ќе градите некои врски, а не нешто со што ги плашиме децата, а потоа да очекуваме да им се допадне училиштето“, нагласи Лајовиќ.
Зборувајќи за напредокот на технологијата и нејзината примена во образовниот процес, таа рече дека мора да сфатиме дека времињата се менуваат и дека не можеме да ги едуцираме децата користејќи методи за стриминг за идните времиња.
Лајовиќ истакна дека е многу важно да се разговара со децата, додека родителите често кажуваат како зборуваат, а всушност се работи за зборување на родителот, додека детето кимнува со главата.
„Многу е важно родителот да го слуша детето – кои се неговите интереси, кои се неговите желби, како размислува, со кого се дружи и со кого сака да поминува време и заеднички да го најдеме најдобриот начин да функционира и, на пример, да користи мобилен телефон за добри цели“, рече таа.
Лајовиќ додаде дека еден од начините да се воспостават правила според кои не би можело цел ден да седи и да гледа во телефонот, туку да се излегува надвор, бидејќи, како што рече, движењето и играта се основата на развојот на децата.