Полна со тага е куќата во селото Вишњичка бања во која живеел Драган Влаховиќ (53), првата жртва на крвавата треска на налудничавото момче убиец Коста К. (13).
Новинар од Република ги посети мајка му Коса, таткото Живорад и сестрата Ружица, кои постојано плачат и сè уште не можат да поверуваат што се случило, дека никогаш повеќе нема да го видат својот сакан Драган…
Новинарите на Слободна од Белград, пораките се шокантни: Чичко Драган, благодарам за жртвата, за се; Еве што бараат гневните граѓани
Направив кафе да одам да го пиеме со брат ми на гробиштата Лешче. За среќа, закопан е на неколку минути пешачење од нашата куќа, па можеме да си одиме кога сакаме – вели неутешната сестра, додека мајка ѝ лежи до неа во креветот.
Горда на својот брат, сестрата вели дека може да го замисли како се обидува да го спречи убиецот за да ги заштити децата.
-Кога го видовме во капелата, кога му го видовме изразот на лицето и стегнатите тупаници, сигурен сум дека истрча пред него и рече: „Пукај ме, не ги давам децата!“ Знам дека тој умре прв и во сета негова агонија добро е што не ги виде тие девет паднати ангели, ранети – рече Ружица.
Мајката на Драган постојано тагува за животот на нејзиниот син кој рано згасна, чии слики се насекаде низ собата на полиците, но и портрети и цртежи кои учениците му ги посветија во знак на благодарност.
-Ги нема моите очи, ммојата душа, мојот син, тоа го снема, нашата надеж, нашиот Мики, Миле го нема. Останавме со празна куќа – со офкање зборува неутешната жена.
Освен семејството и пријателите, за Драган тагуваат роднините и целото маало.
Плачат по него во поштата каде што ги плаќал сметките и во продавниците каде што пазарел затоа што го познавале како насмеан, весел и добар човек.
Сестра Ружица се присети на кобниот ден и како дознала дека нејзиниот брат е убиен.
- Доаѓаат вести и слушам дека нешто се случува во Врачар, и шиев костим на внуката.
Прво ми се јави ќерка ми и ме праша дали вујко и работи затоа што и треба нешто, но тој не одговараше. Потоа еднаш му се јавив, вториот пат… Не ми одговори. Се јавува и друга сестра. Вклучувам вести и слушам за пукањето и дека тоа е негово училиште. Додека зборувам на телефон, на ТВ наеднаш го гледам лицето на Драган, но се убедувам дека не е тоа.
Сестрата се јавува и и велам: „Не, не Цаки, не е тој, мислам дека помина пред камера“. Бараме дополнителни информации. Се јавувам во училиштето, никој не ми одговара. Потоа и се јавувам на неговата колешка, ниту таа не одговори. Се јавувам во полиција… Велат дека не даваат информации по телефон и дека би било добро да дојдам. Кога ме прашаа дали си сама, се ми беше јасно – се присети Ружица.