Во сенката на тековната војна во источна Украина, се појавуваат сè повеќе информации за проблемите во руската војска. Сведоштвата од руски војници кои ја опишуваат ситуацијата во руската војска стануваат сè почести. Иако Кремљ навистина воспостави стабилен систем за регрутирање нови сили и сега има значително повеќе руски сили отколку украински, проблемите во војската се зголемуваат.
Самоказнување
Според различни извори, илјадници руски војници биле погубени од страна на руската армија за време на војната во Украина. Низ историјата, ова била стандардна практика што ја користела руската војска во војните. Егзекуциите на сопствениот персонал служеле како еден вид дисциплинска мерка, но и за спречување/ограничување на корупцијата и криминалот во армијата. Таквата практика се користела во многу поголем обем отколку во која било западна армија, вклучително и најбруталните армии како онаа на нацистичка Германија. Командантите понекогаш наредувале напади врз сопствените единици како форма на казна.
Враќајќи се на војната во Украина, најпознатите примери за такво „казнување“ на сопствените единици се оние од страна на ЧВК Вагнер. Во текот на првите две години од војната, Вагнер станал познат по својата екстремна бруталност кон сопствените трупи. Бруталните егзекуции на „недисциплинираните“ војници вклучувале тепања до смрт со макола/маља.
Со приклучувањето на единиците на Вагнер кон редовната армија, извештаите за егзекуции и убиства во нивните редови постојано се зголемуваа, до тој степен што беа објавувани речиси секојдневно.
Од друга страна, постојат одредени разлики помеѓу Втората светска војна и сегашната ситуација. Сега егзекуциите се извршуваат повеќе или помалку исклучиво врз војници. Во првата година од војната со нацистичка Германија, голем број високо рангирани офицери беа уапсени и погубени за разни прекршоци. Уапсени беа над седумдесет генерали, од кои околу триесет беа стрелани. Денес, се чини дека високо рангираните офицери остануваат повеќе или помалку неказнети, иако често доаѓаат информации дека некои од командантите се „мртви“ пијани, корумпирани или вклучени во трговија со дрога.
Откуп на војници
Корупцијата е директно поврзана со политиката на егзекуции. Може да се најдат видеа каде што војниците зборуваат за тоа како морале да им платат мито на своите команданти за да бидат евакуирани од бојното поле, откако ранетите станале „неупотребливи“. Постојат изјави од вдовици кои опишале како нивните сопрузи биле испратени во смрт откако одбиле да соберат пари за нивниот „откуп“.
Војниците во неколку полкови пријавиле дека високи офицери систематски ограбувале луѓе пред да ги испратат во смрт. Како последна посмртна казна, војниците кои се погубени или убиени често се прогласуваат за дезертери. Ова ги лишува нивните семејства од каква било компензација за нивната смрт и ги ослободува нивните команданти од каква било обврска да ги вратат нивните тела.
По овие сведоштва, се поставува прашањето како е можно Русија да нема проблем со регрутирање нови сили. Постојат две главни причини. Оваа информација не стигнува до многумина во Русија, многумина не се свесни за бруталноста во армијата. Друга причина е што повеќето регрути одат во Украина со надеж дека ќе заработат пари што ќе им го подобрат животот.
Голем број регрути заминале во Украина не толку поради големото патриотско чувство за одбрана на татковината, туку затоа што живеат во региони каде што нема перспектива.
Сепак, реалноста е драстично поинаква. Како што опишуваат војниците, единственото нешто што го добиваат во војската е муниција. Сè друго го купуваат сами. Многумина се среќни ако поминат низ неколкумесечна обука пред да завршат на фронтот.
Условите во единиците се далеку од идеални – повеќето немаат соодветна облека, многумина немаат основни хигиенски средства како што е сапун. Во такви услови, многумина се разболуваат, дизентеријата е редовна појава бидејќи војниците често пијат вода од баричките што ги наоѓаат на полето. Многу војници зборуваа за тоа како честопати гладувале на средината на фронтот.
Набавка на сè
По пристигнувањето во единицата, војниците мора да купат униформа, панцири, радио, прва помош и чизми. Нема каде да се мие опремата, па затоа постои само една опција: по некое време, влажната, искината, изгорена и смрдлива опрема се заменува со нова, која војникот ја купува на свој трошок. Добар дел од платата на војникот оди во таканаречениот заеднички фонд на единицата, кој најчесто се троши за потребите на командантот, наместо за потребите на единицата. Другиот дел од платата, кој според војниците се троши транспарентно, го плаќаат војниците за потрошен материјал за борба како што се: беспилотни летала, термовизиски камери, „Моторола“ итн.
Војниците сами ги набавуваат материјалите и ја организираат својата достава. Добар дел од нивната плата оди за храна. Војниците носат залихи од храна со себе до своите позиции. Линиите за снабдување практично не постојат. Механизација како што се камионите за снабдување не постои. Имало ситуации кога војниците сами поправале возило за снабдување бидејќи се знаело дека ново нема да пристигне. Покрај тоа, се штеделе и за гориво.
Војниците сами купуваат душеци, перници, вреќи за спиење и гориво за греење. Градежните материјали за засолништето во кое живеат војниците се исто така на трошок на војниците. По сите „даноци“ и трошоци, од почетната плата, која за „зоната на СВО“ изнесува околу 2.200 евра, остануваат помеѓу 400 и 750 евра за живот и семејство. Под услов командантот и единицата да не се „длабоко“ затрупани со корупција.
Тактики со дронови
Покрај сведоштвата за условите во армијата, сè повеќе се зборува за промена во контекстот на војување, непосредниот – на фронтовската линија. Според сведоштвата на руските војници, во шумите има сè повеќе трупови што никој не ги собира. Се споменува дека обете страни користат одредено хемиско оружје. Руски војник сподели искуство во кое, додека бега од беспилотно летало FPV, наишол на засолниште кое го сметал за безбедно. Се испоставило дека одреден број војници загинале во засолништето од хемиско оружје. Еден војник спомнал дека мртвите војници имале пена од устата и дека имало силен мирис во засолништето. Тој споменува дека веднаш истрчал од засолништето, со ризик да биде убиен од дронот.
Беспилотните летала воведоа нов елемент во војувањето. Тие се користат во рој и се стационирани на ливада. Кога ќе се забележи движење на војници, тие полетуваат и пукаат кон војниците. Војниците се принудени да бегаат во засолништа, каде што се среќаваат со хемиско оружје во групи. Овој вид војување е сосема непознат не само за руските војници, туку и за светот воопшто. Она што е проблематично за руските војници, кои успеаја да преживеат три години војна, е тоа што сите доктрини, навики и методи на војување од почетокот на војната повеќе не се валидни. Ова создава дополнителен стрес за нив.
Преживеаните војници зборуваа за тоа како се справиле со овој вид војување. Некои „избегале“ со парче шрапнел во телата и успешно го напуштиле фронтот. Се случувало еден од војниците да „исчезне“ неколку недели криејќи се во подрумот на куќата, каде што ќе најдел храна. Под такви услови, ужасно е тешко да се започне напад.
Тактиката оди некако вака: украинските војници остануваат во засолништа. Руската артилерија и артилеријата ги уништуваат упориштата, а пешадијата потоа се движи кон заземање позиции и „чистење“ на теренот. Украинските сили се повлекуваат на безбедни позиции, и додека руските војници се обидуваат да го заземат преостанатиот терен, беспилотните летала се движат.
Нови регрути
Бидејќи темпото на офанзивата не смее да се забави, регрутите се приклучуваат на руските сили. Според сведоштвата, тоа често се „старци“, луѓе кои немаат перспектива во цивилниот живот: како на пример оние на кои им требаат пари или се во бегство од законот. Исто така, вообичаено е регрутите да се приклучат на единицата кои сакаат да престанат да пијат или да земаат дрога во војската.
Во такви услови, руската армија сепак успева да го одржи темпото во источна Украина. Без оглед на сите проблеми, сосема е сигурно дека Русија нема да запре со понатамошни напредувања и обиди да заземе што е можно повеќе територија во источна Украина. Колку е одржлив овој начин на водење воени операции и регрутирање нов персонал, тешко е да се каже во моментов, но не изгледа дека Русија ќе запре во скоро време. Според предвидувањата на оние кои не се наклонети кон Русија, Русија има доволно жива сила и оружје за да ја продолжи војната, барем до крајот на оваа година и цела следната година.