Мајка која имала драматично породување, доживеала вистински кошмар во породилното одделение, кога сфатила дека креветчето на бебето е празно
Мајка од Окленд доживеала вистински кошмар по породувањето во септември 2014 година, кога нејзиното бебе било киднапирано во породилното одделение. Веста одекна низ Нов Зеланд и за среќа имаше среќен епилог.
Елсје Преториус имаше драматично породување кога ја роди својата трета ќерка Надин во Окленд. Поради три епидурали останала со вкочанет врат и неподнослива главоболка. Неколку дена по породувањето се вратила во болница и ја донела новородената ќерка за да може да се нахрани доколку има потреба.
И покрај тоа што била исцрпена, таа не сакала да ги пушти рацете од Надин, но очајно и требало туширање.
Болницата и дала соба со посебна бања. Пред да влезе во туш, таа погледнала во Надин, која спиела во креветчето. Размислувала да ја земе со себе, но решила да не го прави тоа. Сепак, како што верувала, била на само неколку метри од неа, а бебето било безбедно. Барем така мислела таа.
Кога после туширањето се вратила во спалната, медицинската сестра веќе била таму, но креветчето на детето било празно, пренесува The Guardian.
Ја прашала сестрата дали ја земала Надин, а кога добила негативен одговор, веднаш останала без здив. Чувствуваше како некој да ја полил со студена вода.
Медицинската сестра веднаш повикала обезбедување, а Елсје паднала на раце и на колена и избезумено го пребарувала подот, мислејќи дека нејзиното бебе можеби паднало и се оттргнало. Во еден момент сфатила дека некој најверојатно и го одзел детето.
Таа трчаше по болничките ходници врескајќи: „Дали некој ми го зеде детето? Сè се замати пред нејзините очи додека медицинската сестра ја водела назад во собата. Таа веднаш го информирала својот сопруг Конрад.
„Не кажувај им на децата, но Надин ја нема. Мораш да дојдеш овде сега“, му рекла таа.
Се чувствувала како да го живее својот најлош кошмар. Никогаш порано не почувствувала таков страв.
Набрзо пристигнала полицијата и рекла дека ќе ги провери снимките од надзорните камери.
Конрад скокна и рече дека ќе оди со нив, но тие не му дозволија. По 30 минути полицаецот се вратил и донел фотографија од жена во темни очила со дете во раце. Го извадила од болница.
Таа била позната на болничкиот персонал. Таа живела во градот и очајно сакала свое дете.
Додека полицијата започнала истрага, Елсје и нејзиниот сопруг Конрад можеле само да чекаат и да се молат.
Постојано ги посетувал полицаец, но немал вести. Елсје постојано го преживувала моментот кога отишла да се истушира и не можела да си прости што не ја поведе Надин со себе. Мислела на другите две деца, Вања и Изабела кои ги чувале роднините.
Таа вечер едвај спиела, а наутро ја разбудил ѕвонењето на телефонот. Конрад одговорил, а нејзиното срце застанало додека го гледала како празно ги слуша. Тогаш неговото лице се насмевнало.
Таа скокнала од креветот, а солзи радосници течеле од неа.
Дваесетина минути подоцна пристигнал полицаец, со Надин во количка. Сите плачеле, и повторно се било во ред.
Полицаецот рекол дека Надин ја пронашле во куќата на жената која била на снимката. Тие рекоа дека бебето не е повредено и дека ги уапсиле киднаперот и нејзиниот партнер.
Во меѓувреме, веста завршила во медиумите, а телефонот не престанал да ѕвони. Киднаперката подоцна завршила на суд каде ја признала вината.
Елсје Преториус истакнува дека таа жена никогаш не ја мразела, само чувствувала сожалување. Таа сакала дете, но не конкретно нејзиното дете. Но, и беше мило што целата приказна заврши.
Сеќавањето на таа ноќ избледе, но траумата не.
Мајката на Надин ја напуштила работата како сметководител за да биде дадилка и да не мора да се разделува од Надин. И денес, девет години подоцна, нејзе ја фаќа паника секогаш кога ќе се одвои од неа повеќе од 10 минути. Таа истакнува дека Надин е весела, зборлеста и самоуверена девојка. Секој ден е благодарна што и се врати ќерката.