Приказната за најсуровите жени-убијци во Србија започнува со Баба Анујка, која живеела во близина на Панчево.
Ана Драксин, банатската вештерка или Баба Анујка, важи за меѓу првите сериски убијци во Југославија, а е позната низ целиот свет. Баба Анујка е обвинета дека учествувала во труењето на најмалку 50, а според некои проценки и до 150, ако не и повеќе лица.
Постојат две верзии за нејзината судбина.
Според едната, кога конечно била осудена за нејзините злосторства, имала 90 години. Таа беше осудена на 15 години затвор, но по 8 години беше ослободена поради нејзината старост и почина две години подоцна, на 100-годишна возраст.
Според друга, уште поневеројатна верзија, таа била ослободена од затвор од германските окупатори во 1941 година, по што починала во својот дом на 104-годишна возраст.
Баба Анујка, според пишувањата на професорот по хемија Шимон Џармати, благодарение на кого е зачувана приказната за неа, тврди дека овој платен трујач, кога ,,клиентот” ќе појдел кај неа за да му помогне, таа прво прашала: „Колку е тежок човекот кој требала да го отруе? „. – за да може точно да го дозира отровот во својата „вода“.
Врз основа на тоа, таа точно можела да предвиди за колку дена ќе подлегне на отровот човек кој ќе ја испие нејзината „вода“.
-,,По осмиот ден веќе нема да биде жив“, ќе ги известела ,,клиентите”, наплатувајќи ја убиствена напивка од две до пет илјади динари во тоа време.
Јасмина Цветковиќ, наречена „Црна Јасмина“ во медиумите, помина шест години затвор за убиството на Александар Пауновиќ, а потоа во 2014 година беше уапсена за уште едно убиство. По седум години во слобода, уапсена е поради убиството на Милан Томовиќ (38) со кој исто така била во врска.
Соседите кажаа дека на убиството на Томовиќ му претходела жестока расправија во стан во белградската населба Миљаковац, а Јасмина, која поради делото го добила прекарот „Црна Јасмина“, се бранела дека го убила Томовиќ во самоодбрана. Таа е осудена на 13 години затвор.
Душанка Петровиќ била вработена во Стопанскиот суд во Белград како стручен соработник. Кога судиите оделе на пауза, таа им ги земала клучевите од чантите, кои потоа ги дуплирала, а потоа влегувала во нивните станови и куќи и ги ограбувала. Затоа таа беше во затвор, но сето тоа не го спречи пилотот Селимир Трпковиќ да се заљуби во неа и да се ожени со неа и покрај противењето на неговите две деца од првиот брак.
Пред да го изврши делото, таа го убедила Селимир да и’ купи стан во Нов Белград и потоа да и’ го препише на својата ќерката од првиот брак.
А потоа дојде кобниот ден за Трипковиќ, кој редовно трчал на кејот на Сава. Душанка вечерта тргнала по него, а кога стигнал до крајот на кејот, таа му пукала во тилот, а потоа на цел глас извикала: „Помогнете, нè нападнаа!“
Во женскиот затвор во Пожаревац Душанка се зближила со својата цимерка Љубица Коловрат, со која од затворот излегле на слободен викенд и повеќе не се вратиле.
Потоа, во март 2006 година, низ регионот се проширила веста дека Душанка Петровиќ го организирала убиството на нејзиниот брат Александар во Сараево, за да го добие станот на нејзината мајка, кој не сакал да го продаде.
Оливера Крсманиќ беше првата жена осудена на 40 години затвор во Србија, но подоцна таа казна беше променета на 15 години, додека нејзиниот соучесник Слободан Јорданов беше осуден на 20 години. Во 2005 година, таа го уби таксистот Незир Шишиќ со истрел во задниот дел од главата.
Неговото тело е пронајдено во близина на топланата на Церак во Белград. Мотивот за убиството не бил кражба, бидејќи таа не земала пари од жртвата. Таа во полициската станица кусо изјавила:
„Имав пари, таксиметарот откуцуваше 597 динари. Размислував дали да платам или да го убијам. Ги извадив пиштолите и му пукав во глава“, го опиша настанот Оливера.
Шишиќ, поранешен полицаец, веднаш починал. Таа го истуркала неговото тело со нозете и седнала зад воланот. Во селото Гунчати кај Белград, таа го земала Слободан Јорданов. И двајцата во тоа време биле зависници од дрога. Автомобилот на Шишиќ е пронајден запален во Грабовица кај Горњи Милановац.
Оливера му кажала на Слободан што направила и како го убила таксистот, па решил и тој да проба да види како е да се убие човек.
Негова жртва беше Зоран Радовиќ, вработен во приватна бензинска пумпа на Ибарската магистрала во селото Мојсиње, меѓу Чачак и Краљево. Полицијата брзо ги поврза двете убиства и почна потрагата по Оливер и Слободан. На крајот следела филмска потера – Јорданов пукал во полицајците и го ранил полицаецот Ненад Јелиќ.
Оливера Крсманиќ беше ослободена од затвор во март 2020 година, месец и половина пред истекот на нејзината целосна казна од 15 години. Таа повеќе не живее во Србија.
Теодора Викторовиќ прво со секира ги убила мајка си Љиљана (61) и баба си Иванка (90) на улицата Милешевска во Врачар. Нејзиниот дедо исто така бил актер, па имало голем притисок врз неа, поради што се верува дека таа ги изгубила нервите. Наводно, нејзината мајка со години вербално ја малтретирала и малтретирала поради неуспешната кариера и живот.
И тогаш Теодора, мајката на две деца, „го сними филмот“.
Таа грабна пушка и прво ја уби мајката Љиљана со која беше во консензуален конфликт. Потоа реши да ја убие и бабата Иванка, иако немала конфликт неа, но таа подоцна изјавила: „Баба ми да не страда многу по својата ќерка, па ја убив со сатара.“
Теодора по масакрот отишла во тоалет, ја измила сатарата и рацете од крвта. После тоа испила вотка и лекови и го разбудила сопругот кој спиел во друга соба и му кажала што направила.
Првостепената пресуда ја осуди на 30 години затвор, додека Апелациониот суд ја намали казната на две децении на топол оброк 3 пати на ден.
Тереза Пејиќ на најбрутален начин го убила својот сопруг во Зрењанин. Тереза прво му дала на сопругот Срѓан апчиња за спиење, а потоа го избодела со нож и го расекла со моторна пила. Тоа не било крајот на грозоморното злосторство – таа му ги сварила нозете во тенџере и им го послужила на децата за ручек.