Јосип Броз Тито ја поминал
својата последна новогодишна ноќ на прием во 1980 година. На видеото од Караѓорѓево кое и денеска може да се најде на интернет може да се види неговата честитка до народот. Но, се гледа и дека и тогаш неговото здравје било сериозно нарушено, а и самиот знаел дека тоа е неговиот последен пречек.
„Другари и другари, дозволете ми да ви ја честитам 1980 година, верувам дека во таа година ќе постигнеме уште подобри цели отколку што сме постигнале сега. Многу успех, другари и другари“, рече Јосип Броз Тито на пречекот во 1980 година а тоа беше и неговата последната новогодишна честитка во животот.
Починал на 4 мај 1980 година. Се верува дека Тито знаел дека му се ближи крајот кога зборувал во Караѓорѓево за своите сè поголеми цели и дека бил свесен дека тоа е неговата последна Нова година.
Тито тогаш веќе имал сериозни здравствени проблеми, а се забележувало дека се движи со помош на патерици.
Официјално, Тито 122 дена се борел со болест предизвикана од затнување на крвните артерии на левата нога. На 12 јануари му беше поставен бајпас, а девет дена подоцна му беше ампутирана ногата. Меѓутоа, со текот на времето органите му откажувале еден по друг… Лекарите не можеле да го спасат. Дефинитивно ја загуби борбата на 4 мај во 15.05 часот во Клиничкиот болнички центар во Љубљана, на 88-годишна возраст.
Последните денови на Јосип Броз Тито
Д-р Миломир Станковиќ бил личен лекар на Јосип Броз Тито додека бил на лекување во болница во Љубљана. Тој беше покрај Тито во последните денови од животот на поранешниот прв човек на СФРЈ.
„Сè околу неговото лекување беше тајна. Жена ми дојде да ме посети на Брда кај Крањ, не смеев да и’ кажам дека утре ќе му ја ампутираат ногата на Тито. Никогаш не знаевте, некој можеби слуша“, ја започна својата приказна д-р Станковиќ.
Тој во емисијата на Мира Адања Полак откри дека во клиничкиот центар им било кажано да не брзаат низ одредени ходници бидејќи новинарите гледале низ прозорецот.
„Бевме предупредени дека ако побрзаме, новинарите ќе знаат дека нешто е итно. Максимална тајност. Инјекциите ги носевме во некои чанти за да не се гледа. Никој од неговата придружба не знаеше што му даваме. Сè беше тајна“.