Неприкосновениот новинар, угледниот дипломат и воен аналитичар Мирослав Лазански со своите дела стекна голем углед меѓу народот и иако повеќе не е меѓу нас, луѓето за него зборуваат со голема почит. Имено, страста кон пишаниот збор, но и желбата да ја слушне вистината, го навеле да известува од воените зони. Со текот на времето, тој покажа длабоко разбирање на сложените воени стратегии и геополитички односи. Неговите написи, анализи и коментари станаа клучни во разбирањето на воените конфликти, безбедносните предизвици и политичките превирања ширум светот.
Учел во ОУ „Драгојла Јарњевиќ“ во Карловац. Бидејќи неговиот татко добил команда во Фоча, Мирослав и мајка му летувале во тој босански град. Времето го поминале во куќата на Фочак Латиф, кој му ја дал првата пушка направена од дрво. Во Фоча сакал да рибари и да плива во реката Чехотина и да го посетува воениот камп на Чемерн.
Тие се преселиле во Требиње бидејќи Владимир и неговиот водач работеле на изградбата на аеродромот „Ќилипи“ во Дубровник. Во Требиње завршил основно училиште а гимназија во „Јован Дучиќ“. Татко му се пензионирал на 44 години, па семејството се преселило во Загреб, а Мирослав се запишал на Правниот факултет, каде што подоцна дипломирал. Воениот рок го отслужил во Битола во 1977 година, а во едно интервју признал дека тоа му била најубавата година во животот.
Мирослав рече дека и покрај сите случувања на територијата на Југославија, нема проблем да се шета низ Загреб, Сараево или кој било друг град од поранешната земја. Со години собирал сабји, а неговата колекција фотографии со луѓето што ги интервјуирал претставува еден вид хроника на Студената војна.
Својата новинарска кариера ја започна во младинскиот весник „Полет“, каде што ја објави својата прва статија на тема Француската Легија на честа. Оттогаш стана постојан член на редакцијата на весникот, кој во тоа време имаше голем тираж. Во 1980 година се преселил во „Вјесник“, а следната година влегува во редакцијата на политичкиот неделник „Данас“, каде останал до 1991 година. Во меѓувреме соработувал со магазинот „Старт“, „Политик“ и други весници.
Во февруари 1991 година се преселил од Загреб во Белград и почнал да работи како новинар и воен коментатор во „Политика“. Во текот на својата кариера, тој интервјуираше многу државници, руски маршали, началници на генералштабот на СССР, Јапонија и Кина, команданти на НАТО алијансата и други високи воени функционери. Тој беше единствениот новинар од Југославија кој известуваше од Персискиот залив за време на операцијата „Пустинска бура“. Известуваше од боиштата на поранешна Југославија, од Русија, Ирак, Иран, Авганистан, Либија и други.
Лазански е еден од ретките странски новинари кои разговарале со двајца команданти на НАТО, тројца руски маршали, интервјуирале поранешниот романски претседател Николае Чаушеску, сирискиот претседател Башар ал-Асад, белорускиот претседател Александар Лукашенко и други. Неговата репортажна серија од Либија ја освои главната награда „Златна Ника“ на Меѓународниот фестивал на репортажа во Апатин. Сними пет документарни филмови, од кои најпознати се „Војна за Косово“, „Командоси“ и „Титовата соба“.
Беше уредник на телевизиските серии „Лазански директно“ и „На нишан Лазански“. Освен тоа, напишал осум книги, меѓу кои „Секогаш постои утре“, „Вистината за Српска“, „Хитлер победи“ и други.
Од јуни 2016 година беше пратеник во Собранието на Србија.
Вонбрачна ќерка во светот на глумата
Лазански кариерата како воен аналитичар и новинар ја градеше со години. Покрај тоа, од 1995 година беше постојан член на жирито за изборот на Мис. Не ретко се наоѓаше на оваа позиција, бидејќи секогаш бил опкружен со убавици, а иако се оженил само еднаш, со неговото име се поврзува големи љубовни врски.
Неговото безбедно пристаниште и семејната хармонија ги потресе изјавата на актерката Гордана Бјелица дека на Мирослав во 1994 година му родила ќерка, што тој никогаш не сакал да ја признае.
Таа била толку доследна во своите тврдења што дури решила да го тужи и преку суд да бара да го признае татковството на нејзината ќерка. Сепак, епилогот од случајот никогаш не и’ стана познат на јавноста.
„Пред да бидам бремена во моите зрели години, имав брак во кој не успеав да се реализирам како мајка. Сè заврши спогодбено. По разводот имав фатална врска во која останав бремена непланирано. Одлуката да родам дете беше само моја затоа што верувам дека секоја жена која е способна треба да стане мајка. Никогаш ништо не сум барала од машка страна. Кој е татко на Теодора, таа, јас и тој знаеме. Имавме сериозен муабет кога и објаснив сè и повеќе за тоа не зборуваме“, изјавила сепак Гордана Бјелица.
Ќерката на Гордана, Теодора Бјелица, постојано гради успешна кариера.
Почнала да се занимава со манекенство на шеснаесет години. Првично тоа и’ било само хоби, а од осумнаесетгодишна возраст почнала со професионални ангажмани. Учествувала на натпреварот за Мис Србија во 2011 година. Потоа беше прогласена за најубава девојка според жирито на познати личности и ја освои титулата Мис шарм на Србија 2011 година.
Актерското деби го имаше во 2017 година во филмот „Afterparty“, а јавноста ја забележа кога се појави гола во кадрите на „Јужен ветер“, потоа следуваа улоги во следните филмови: „Тома“, „Авиони“, „Слатка Маки“, „Хотел Бел Град“.
Единствениот брак со убавата „Бјелопавличка“
Поранешниот амбасадор во Русија секогаш отворено зборуваше за своите професионални успеси и за неверојатните искуства што ги имал во неговата богата кариера, но ретко зборуваше за приватниот живот, држејќи го семејството подалеку од медиумите.
Иако Лазански го поврзуваа со бројни убавици од поранешна Југославија, познатиот дипломат се ожени само еднаш, а неговата сопруга Тамара важеше за голема дама која во јавноста се појавуваше само во посебни прилики. Сепак, таа секогаш му била голема поддршка на сопругот и ветер во грб во сите кризни ситуации.
– Таа е прекрасна, убава жена. Мојата Бјелопавличанка од Црна Гора имаше украинска крв. Прекрасна жена – изјави еднаш Весна да Винчи, голема пријателка на семејството Лазански.
Како круна на љубовта со Тамара, во 1990 година дојде синот Александар, кој донекаде тргна по стапките на својот татко.
Дома го јадам тоа што го приготвува мојата сопруга, главно зготвена храна со многу зеленчук. Инаку оброците ми се доста големи, сакам печен компир со блитва. Сакам и свежа риба – рече еднаш
Како круна на нивната љубов, нивниот син Александар е роден во 1990 година. Дипломирал на резервната офицерска школа во Бањица во Белград и е резервен поручник во српската војска.
– Го убедив Александар да влезе во Воената академија. Меѓутоа, тој дипломирал на резервната офицерска школа во Бањица. Тој е резервен поручник на српската војска, пешадија. Тој сака пушки и расклопува калашников побрзо од мене. Инаку, работи во фирма која се занимава со оружје – изјави во една прилика Лазански, нагласувајќи дека е многу горд на својот син.
Лазански се трудеше секој слободен момент да го помине со семејството, бидејќи често отсуствуваше поради работа. А кога го прашаа со кого ќе ја дочека 2020 година, тој го кажа следново:
– Го чекам моето семејство да дојде овде. Синот Александар работи во Белград, и сопругата Тамара има свој бизнис таму, но верувам дека ќе дојдат. Сите велат дека Москва е најдобриот град во светот за прослава на Нова Година.
Исто така, во едно интервју откри дека живее прилично едноставно, и дека не е пребирлив кога е во прашање храната, како и дека немал рецепти за особено здрава храна, туку јадел нормално сè што може да се купи во обични супермаркети или на пазарот.
– Дома го јадам тоа што го приготвува мојата сопруга, главно зготвена храна со многу зеленчук. Инаку оброците ми се доста големи, сакам печен компир со блитва. Сакам и свежа риба – рече тогаш и размислуваше за својот животен стил:
– Не внимавам на калориите, не знам ни кое јадење има повеќе, а кое помалку калории. Никогаш не сум бил особено загрижен за мојата тежина, но сега би требало да ја земам предвид. Секоја сабота играв фудбал како студент, често возев на тркачки велосипед по 25 километри дневно – изјави тој.
Лазански додаде дека никогаш не бил склон кон пороци.
– Никогаш не сум пушел, никогаш не сум бил пијан. Можам да се напијам чаша вино или пиво за време на поубав ручек, и тоа е тоа. Не дека немам пробано цигари, еднаш пробав во средно, но не ми беа ни слатки ни кисели, сосема невкусни – беше искрен.
Мирослав Лазански почина на 3 август 2020 година на 71-годишна возраст во својот дом во Белград, како последица на срцев удар. Тој беше погребан на 6 август во Алејата на заслужните граѓани на Новите гробишта во Белград.