Популарната пејачка Анастасија Ражнатовиќ не го рекламира често својот приватен живот, но во една прилика сподели болни детали.
Таа во искрена исповед раскажа за трауматичното искуство кога била уапсена нејзината мајка, кога Анастасија имала само пет години, но и колку е тешко детството без татко.
– Како што знаете, имаше многу флуктуации во нашите животи. И јас и Вељко бевме многу млади кога се случи сето ова. Кога мајка ми ги имаше тие проблеми, јас го поднесував исклучително тешко, бидејќи сум многу приврзана за мајка ми. Моментот кога ја одведоа мајка ми… Тогаш имав пет години, бев многу мала. Јас и Вељко не знаевме што се случува, не ни кажаа. Сцената ја паметам само за мојот петти роденден, бевме во Житораја со баба ми и дедо ми, а таа ни кажа дека е во Америка на службен пат. Јас и’ се јавив и таа липаше по телефон. Ја прашав: „Зошто плачеш, треба да бидеш среќна, роденден ми е“, а таа ми рече: „Не плачам, не плачам”. Јас и’ реков: „Па, мамо, ако си во Америка, зошто тетка ми не може да дојде? Зошто и двете ме оставивте?“ Таа рече: „Па, не можеме, заедно сме таму, имаме работа, не можеме да се вратиме. Баба и дедо се таму.“ Не знаевме со сигурност две години подоцна што се случи – започна Анастасија.
Потоа, таа опиша како се чувствувала кога сфатила дека нејзината мајка е во затвор.
– Не ја осудив. Таа навистина ми е сè на светот и само бев тажна што мораше да помине низ такво нешто во животот – признала, а потоа кажала дека никој никогаш не и’ рекол ништо лошо за нејзините родители:
– Тоа не смеат да ти го кажат во лице. Тие обично се луѓе кои се кријат зад компјутер и имаат слобода да плукаат, навредуваат, лутаат по теми за кои немаат поим, се хранат од тоа. Кога некој би ми го кажал тоа в лице, би реагирала бурно.
„Паднав во депресија“
Анастасија вели дека после тоа за да ги заштити мајка ѝ ги преселила на Кипар, но дека и’ било тешко и се здебелила 20 килограми.
– Во периодот кога мајка ми имаше судски процеа, јас и Вељко бевме преместени на Кипар поради целата бркотница. Паднав во депресија, не ми беше добро, едвај издржав. Барав само некаков спас, да ја пополнам таа празнина со храна. И едноставно, тешко се вклопив, сè беше црно, темно, само јадев. Се здебелив толку многу што мајка ми едвај ме препозна кога се вративме – рекла таа.
Таа сè уште сонува за него..
За жал, и таа и Вељко не се сеќаваат на својот покоен татко, а тоа уште многу ги боли, а Анастасија вели дека често и’ доаѓа во соништата.
– Често го сонувам, а во тие соништа тој секогаш се појавува на еден ден, па заминува, исчезнува. Немаше ништо посебно што му кажав. Едноставно не се одвојував од него, продолжив да го гушкам велејќи: „Можеш ли да останеш уште малку, не знам како е да имаш татко, па да споредам како е да растеш без него?“ . Но, ни беше тешко кога бевме деца. Посебно Вељко. Никогаш немал татковска фигура во тие машки работи, за да може да се потпрaм како на свој татко. Но, и на мама и’ беше доста тешко. Никогаш немала грб, затоа сите ја гаѓале со камења. Лесно е да се нападне жена која е самохрана мајка – признала пејачката.