Опашките на неуспешниот пуч во Русија се уште се влечат. Така, New York Times, повикувајќи се на свои извори во американската разузнавачка заедница, објави дека генерал Сергеј Суровикин, поранешен командант на украинското бојно поле и актуелен заменик на новиот командант на бојното поле, кој е и началник на рускиот Генералштаб Валери Герасимов, барем бил запознаен со бунтовничките планови на Евгениј Пригожин и Вагнер.
Американската разузнавачка служба истражува или се обидува да утврди дали генералот Сергеј Суровикин исто така бил вмешан во воениот бунт или дали тој бил дел од „луѓето во сенка“ за кои се тврди дека сигурно постоеле и дали Евгениј Пригожин не постапил сам, бидејќи тој самиот не ја ни донесе одлуката да го прекине пучот, кога неговите трупи беа на само околу 200 километри од Москва и практично не наидоа на отпор. Многу западни аналитичари се убедени дека Евгениј Пригожин немало да се одлучи на овој негов чин, доколку не бил сигурен дека некои други силни луѓе од кругот на Владимир Путин или од елитата на Кремљ нема да го поддржат.
Некои руски медиуми шпекулираат дека се очекувало да се побунат и некои единици на руската Армија на украинскиот фронт. Токму поради ова, се смета дека Евгениј Пригожин избегнал „одмазда“ и кривично гонење, бидејќи по обвинувањето на Владимир Путин за велепредавство и најавата дека „безмилосно ќе се справи“ со бунтовниците, тој сепак се повлече и дозволи и Евгениј Пригожин и групата Вагнер да заминат во егзил во Белорусија.
Имено, постојат многу „опипливи“ индиции кои укажуваат дека и некои други генерали го поддржале главното барање на Евгениј Пригожин – разрешувањето на министерот за одбрана Сергеј Шојгу и генералот Валериј Герасимов, со чие „војување“ многумина во политичко-воената и медиумската елита на Кремљ не се задоволни. Не е тајна дека Евгениј Пригожин отворено негодуваше за разрешувањето на генералот Сергеј Суровикин и дека тие двајцата – заедно со Рамазан Кадиров – се сметаа за незадоволци и противници на Министерството за одбрана и Армијата.
Имено, кога Евгениј Пригожин ги „собрал“ своите војници од бојното поле и ги испратил во Ростов на Дон, тој не наишол на отпор, ниту пак војската се обидела да ги спречи, а тие го окупирале и штабот на Јужниот воен округ, од каде војната во Украина се „менаџира“, без испукан куршум.
Да потсетиме дека уште порано Евгениј Пригожин се понуди за министер за одбрана, а Сергеј Суровикин за командант на украинската операција. Меѓутоа, Владимир Путин не му го даде на Сергеј Шојгу, кој не беше во јавноста за време на пучот, ниту пак кажа премногу за него, а тој е навистина непопуларен меѓу руската јавност.
Некои аналитичари сметаат дека на Сергеј Шојгу му се веќе избројани деновите, но чекаат да стивне шокот од пучот на Евгениј Пригожин и некој поповолен момент за промената и некоја „убава“ положба во која ќе го сместат. Имено, како што вели за Deutsche Welle аналитичарот Фабијан Букрард, Владимир Путин не може веднаш да го отстрани Сергеј Шојгу, за да не изгледа слаб, односно да подлегнал на барањата за пуч на Евгениј Пригожин.
Но, и во Русија се почесто се смета дека Сергеј Шојгу е минато, но со оглед на тоа што го задолжил Владимир Путин и влегува во неговиот најинтимен круг – мора да се најде деликатен излез и да не изгледа како Владимир Путин да попуштил. За него е особено важно сега, во ситуација на општа недоверба, да има некој на кој може да се потпре, во моментов најважно му е, како што наведува NYT, да утврди дали генералот Сергеј Суровикин бил вмешан во пучот и до кој степен, и што да се прави со него ако се утврди ?
Да потсетиме, по обраќањето на Владимир Путин до јавноста, генералот Сергеј Суровикин набргу потоа им се обрати на платениците на Вагнер и побара од нив „да го положат оружјето“. Соговорник на NYT од американската разузнавачка заедница смета дека Владимир Путин и неговата придружба не сакаат јавно да ги шират „учесниците на пучот“, туку целата вина ќе ја префрлат на грбот на Евгениј Пригожин, а потоа полека ќе си ги средуваат сметките во тишина. Како и да е, каква ќе биде судбината на Сергеј Суровикин останува да видиме, но соговорникот на NYT смета дека неговото отстранување, како и натамошната чистка во Армијата, секако би имало влијание врз војната во Украина и би му помогнало на Киев, кој неодамна започна контраофанзива.
Но, тука има и една интригантна работа. Имено, The Washington Post наведува дека Белата куќа знаела за намерите на Евгениј Пригожин неколку дена претходно, но оваа информација не ја споделила со сите членки на НАТО, туку само со најблиските сојузници Велика Британија, Франција и Германија и не ја известила веднаш Украина, плашејќи се дека Русите би можеле да го „одложат“.
Американците го информирале Киев во „последен момент“, но со забелешка дека оваа ситуација да не ја користат за напад на цели на територијата на Русија, за да не ѝ дадат причина на Москва да го обвини Западот дека е вмешан во пучот. Затоа, ставот на Брисел и Вашингтон беше дека тоа е „внатрешна работа на Русија“, но и да се види „до каде ќе и каде може да оди“.
Дури и на Запад, а особено во САД, луѓето од администрацијата на Џо Бајден не коментираат премногу за „викенд бунтот“ на Евгениј Пригожин, за да не ѝ дадат причина на руската и на пропагандната машина на Владимир Путин „да го обвинат Западот дека организира или дури е вклучен во организацијата на бунтот“. Додуша, прашање е како руските служби не „упаднале“ во Евгениј Пригожин, а некои сметаат дека – не реагирале соодветно или дури намерно не ги споделиле своите информации со највисокото раководство на Кремљ.
Прашањата се ројат, а одговорите ќе ги добиваме постепено и со време.