На третиот ден од Божик, Православната црква молитвено се сеќава на Светиот првомаченик – архиѓаконот Стефан.
Стефан бил Евреин, припадник на оној дел од еврејскиот народ кој живеел во грчките области и го зборувал грчкиот јазик. Тој бил поврзан со апостол Павле, кој во времето на мачеништвото на Стефан сè уште не ја знаел вистинитоста на Христовото учење.
Ова е еден од пораспространетите празници на нашите простори, а е значаен и затоа што е прв после Божиќ.
Со него се поврзуваат повеќе обичаи – на тој ден од куќата се вади бадникова слама, која претходно внимателно се брише. Во никој случај не се фрла бидејќи се верува во нејзината плодност, туку се става во овоштарник, пчеларник или комерцијални објекти. Метлата повеќе не се користи за други намени туку се чува во куќата бидејќи се верува дека носи здравје. Во Банат и Срем, бадниковата слама беше отстранета веднаш по полноќ на Свети Стефан.
Сламата ја отстрануваа жените, по правило, во тишина – за да не се слушне Божиќното заминување. Некаде тоа го правеле и младите девојки, бидејќи постоело верување дека вака нема да има болви во куќата.