По невидена потера низ улиците на Видиковац и Миљаковац, пред точно четврт век, еден од најопасните криминалци од деведесеттите години, Зоран Ускоковиќ Сколе, беше ликвидиран. На денешен ден, пред 25 години, на 27 април 2000 година, „Аудито на смртта“ пристигна пред трговскиот центар „Видиковац“ . На воланот бил Душан Спасојевиќ Шиптар, тогаш сè уште војник на Земунскиот клан. „Калашников“ бил во раката на леворакиот суров џелат Сретко Калиниќ… Ускоковиќ прави грешка, која е означена како „фатална“ за сите убиени криминалци – се опуштил, мислејќи дека опасноста поминала…
Иако неколку недели пред „судниот ден“ се возел во оклопно возило, Сколе повторно почнал да вози обично „Ауди А4“. Земунците имале информации за тоа. Штом биле известени дека Ускоковиќ е во трговскиот центар, се качиле во борбеното „Ауди 200“ и за помалку од 10 минути стигнале од Нов Белград до Видиковац.
Штом целта беше пронајдена, започна потера. Сколе беше придружуван од двајца телохранители. Тој додаде гас до крај, но Одмаздници имаа посилен болид. По луда потера низ улиците, Калиниќ испука смртоносен рафал. Многу години подоцна, џелатот од Земун го опишал тоа во книга.
– Добивме информација дека се наоѓа во Трговскиот центар Видиковац. Веднаш се качивме во нашиот борец – Ауди 200. Душан возеше неверојатно добро. Многу брзо стигнавме од гаражата во Нов Белград во Видиковац. Сколе бил во трговскиот центар во Видиковац со обезбедување. Кога излезе, се сретнавме на првата раскрсница. Веднаш го убив оној одзади од обезбедувањето и го ранив Сколе. Возачот на Сколе веднаш тргна, но ние бевме свртени кон спротивната страна, кон Баново брдо, а Сколе беше свртен кон Ибарска магистрала. Брзо се фативме за нив. Имавме појак автомобил. Во една рунда испукав неколку куршуми кон Сколе и ја завршив неговата алчна и корумпирана кариера. Се шпекулира дека го бркавме Сколе 15 минути, но тоа не е вистина. Траеше најмногу минута и пол – се присети Калиниќ.
Сепак, Ускоковиќ ја „заверил“ својата смртна казна два месеци претходно. По атентатот во „Интерконтинентал“ на 15 јануари 2000 година, кога беа ликвидирани
Жељко Ражнатовиќ Аркан, командант на Српската доброволна гарда и крал на српското подземје, и двајца мажи кои седеа со него во сепареата, во криминалното милје настана вистинска врева. Соработниците на Аркан беа лути и крволочни, гладни за одмазда.
Беа споменати многу имиња, а потоа еден човек се истакна. Тоа беше Зоран Ускоковиќ Сколе, водачот на бандата Раковиќ. За да се спаси некако, бидејќи чувствувал дека нешто ќе му се случи, Сколе, кого сите го опишувале како исклучително трпелив, лукав и одмаздољубив, направил фатална грешка – проговорил…
Сколе првенствено, во интервју за Блиц, негираше дека имал каква било врска со убиството на Аркан и дека поради таквите инсинуации имал проблеми во приватниот и деловниот живот. Потоа нагласи дека прв ѝ изразил сочувство на вдовицата на Аркан – Светлана Цеци Ражнатовиќ.
– Цел Белград знае дека Аркан и јас имавме заеднички бизнис поврзан со фудбалот, дека инвестиравме во добри играчи, но дека соработувавме и во други бизниси. Бевме добри пријатели. Никогаш не разменивме лош збор, ниту пак се најдовме во ситуација да се скараме за нешто. Кога Аркан беше убиен, им се јавив на семејството на Цеца и Мандиќ за да им изразам сочувство. Никој од уапсените за убиство во истрагата не ме спомна – рече тогаш Сколе во интервју што го даде околу месец и пол по убиството на Жељко Ражнатовиќ Аркан, по враќањето во Србија од странство, каде што се наоѓаше во времето на атентатот во „Интерконтинентал“.
Ускоковиќ истакна дека се сомнева дека некој заговара злосторство против него, „најверојатно полицијата, бидејќи новинарите сигурно не го прават тоа сами”.
– Немав мотив за такво нешто, нема докази за такво тврдење, исклучиво се занимавам со изградба на згради во Шведска и Шпанија. Бев споменат како организатор на убиството во „Интерконтинентал“ без никаква причина бидејќи ги познавам некои од младите мажи вмешани во злосторството. Бидејќи не сум ниту фудбалер ниту поп-личност за да се појавам во медиумите во иднина, само сакав да покажам дека си го одржав зборот и се вратив дома, бидејќи нема причина да не го направам тоа – рече Ускоковиќ.
Тој додаде дека во времето на убиството на Аркан, тој бил во странство и дека дошол во Србија само на неколку месеци, а тврдеше и дека имал проблеми со своите деловни партнери поради медиумските написи во Србија за кои веднаш известувале странските новинари. Тој тогаш исто така рече дека не ги тужил медиумите во Србија затоа што успеал „да го прикаже како недоразбирање“.
Во тоа последно интервју, тој изјави дека никој од полицијата не го повикал по убиството на Аркан бидејќи „немало потреба за тоа“.
– Во меѓувреме, никој од полицијата не ме бараше бидејќи знаат дека нема причина за тоа. Во Белград се однесувам како и обично и одам на места каде што порано уживав да одам. Повторно, не можам да им забранам на луѓето да мислат што сакаат. Моите телефонски броеви се исти со години, не сум ги променил, и никој не ме повикал да ме праша нешто – рече Сколе.
Сепак, со ова интервју, се чини, Сколе не успеал да го разубеди тогашниот подземен свет. Напротив, за одмаздниците тоа беше само потврда дека тој бил еден од главните организатори на ликвидацијата на Аркан.
Ускоковиќ почина три и пол месеци по убиството на Ражнатовиќ.