Раковите пустиници се познати по тоа што бараат и носат школки како оклоп за нивните тела, но сега тие се повеќе користат пластика или пластичен отпад.
Анализирајќи ги фотографиите, кои ги направија ентузијасти и ги објавија на Интернет, заклучено е дека раковите навистина се повеќе носат пластика наместо школки. Научниците се многу тажни и загрижени што животните во толкава мера живеат во „нашето ѓубре“. Тие рекоа дека две третини од раковите пустиници носат „вештачки школки“, кои всушност се парчиња ѓубре што ги фрлаат луѓето.
Во истражувањето се користени социјалните мрежи и веб-страниците за споделување фотографии.
„Почнавме да забележуваме нешто необично. Наместо да бидат „украсени“ со прекрасни школки, како што отсекогаш гледавме, раковите носеа црвени пластични капачиња од шишиња на грбот или делови од светилки“, вели истражувачката Марта Зулкин.
Таа и нејзините колеги од Универзитетот во Варшава, Зузана Јагиело и Лукаш Дилевски, пронашле вкупно 386 ракови кои користеле „вештачки школки“, главно пластика.
„Според нашите пресметки, десет од 16-те видови на осамени копнени ракови во светот го користат овој тип на засолништа, а беа забележани сите тропски региони на Земјата“, рече Зулкин.
Сè уште не е познато дали овие материјали се опасни или можеби корисни за малите ранливи ракови.
„Кога првпат ги видов овие фотографии, срцето ми се скрши. Сепак, мораме да разбереме дека живееме во друга ера и дека животните го користат она што им е достапно“, изјави Зулкин за BBC Radio 4.
Станува збор за еколошка студија базирана на Интернет, која откри дека употребата на вештачки школки е глобален феномен.
„Го видовме ова во две третини од сите градини со ракови со пустиници. Го идентификувавме само користејќи фотографии направени од туристи“, додаде таа.
Истражувачите велат дека сега се отворени нови прашања за тоа како овие ракови комуницираат со и користат пластика. Покрај потребата да се разбере дали пластиката им штети, научниците сакаат да откријат како таа би можела да влијае на нивната еволуција.
Цела група ракови се адаптирала да собира и користи отфрлени лушпи од полжави за да ги заштитат своите кревки тела, а кога овие лушпи се дефицитарни, раковите се борат за нив.
Она што не се знае е колку „новите“ би можеле да влијаат на нив и дали раковите ќе се борат и за „вештачките школки“.
Количината на природни школки од полжави се намалува, така што на раковите би можело да им биде полесно да најдат вештачка алтернатива. Полесните, пластични „школки“ би можеле да им помогнат на помалите и послаби ракови да преживеат бидејќи се полесни за носење.
Во морското ѓубре има многу пластика од кои животните можат да изберат. Една неодамнешна студија покажа дека најмалку 171 милијарда парчиња пластика лебдат во нашите океани, а таа количина би можела тројно да се зголеми до 2040 година ако ништо не се преземе.
Сепак, постои надеж дека оваа година земјите конечно би можеле да потпишат долгоочекуван глобален договор за ставање крај на злото со пластиката.
Професорот Мар Миодоуник рече дека овие фотографии се лекција за луѓето да користат повеќе пластика наместо да ја фрлаат.