Кога станува збор за рак на органи како што е црниот дроб, долгорочното влијание на исхраната е добро проучено, толку многу што имаме упатства за црвено месо, вино и други деликатеси.
Една нова студија од Универзитетот во Флорида испитува друг вид на орган чиј ризик од рак може да биде засегнат од лошата исхрана – белите дробови.
„Ракот на белите дробови традиционално не се смета за болест поврзана со исхраната, за разлика од ракот на панкреасот или црниот дроб“, велат истражувачите, кои користеле метод на просторна метаболомика со висока содржина во нивната работа.
Оваа платформа претставува нов начин на визуелизација на болеста и овозможува препознавање на претходно непознати молекуларни обрасци и интеракции со исклучително детален и темелен увид.
Во случајот на белодробниот аденокарцином, кој сочинува 40% од дијагнозите на рак на белите дробови ширум светот, студијата се базира на 20 години проучување на ултра-ретката состојба наречена Лафора болест.
Ова невролошко нарушување има катастрофален тек. Пациентите се навидум без проблеми десет години, а потоа започнува епилепсијата. Следува деменција и повеќето пациенти умираат пред 25-годишна возраст. Новата студија го разгледува развојот на болеста, фокусирајќи се на акумулацијата на гликоген. Откриено е дека оваа складирана молекула, составена од гликоза или прост шеќер, се акумулира во високи нивоа кај низа видови на рак и други болести.
Преку лабораториски и компјутерски модели на складишта на гликоген во белите дробови, истражувачите покажаа дека во случај на рак на белите дробови, гликогенот делува како онкоген метаболит – како џиновско лижавче за рак со слатки заби.
Колку повеќе гликоген има во клетките на ракот, толку е поголем и поштетен растот на туморот. Кога глувците јаделе храна богата со масти и фруктоза која поддржува повеќе гликоген во крвта, туморите на белите дробови се зголемиле. Кога нивото на гликоген се намали, растот на туморот исто така се намали.
Накратко: типичната „западна диета“ го зголемува нивото на гликоген, а гликогенот ги храни туморите на ракот на белите дробови обезбедувајќи градежни блокови за раст. Гликогенот е исклучително добар показател за растот на туморот кај пациентите со рак на белите дробови, велат истражувачите.
„Долгорочно, нашиот пристап за превенција од рак треба да делува како кампањата против пушењето, ставајќи поголем акцент на јавната свест и промовирајќи поздрава исхрана како основна компонента во превенцијата на болестите.
Друга придобивка од фокусирањето на гликогенот е разновидноста на достапни третмани. Во моментов, три типа на лекови го третираат нивото на гликоген, од кои сите се развиени преку студии за болеста Лафора.
Веројатно веќе сте ја слушнале пораката на истражувачите: здравата исхрана, активниот начин на живот и избегнувањето алкохол се неопходни за долгорочно здравје. Развивањето подобри навики во исхраната може да биде моќна алатка за спречување на рак на белите дробови.