Поради својата гумена и леплива текстура, мочито треба да се јаде особено внимателно, во мали залаци и добро изџвакани…
Мали, тркалезни и малку гумени лепливи колачиња од ориз се особено популарни во Азија, но долго време уживаат и кај Европејците. Мочи доаѓа во многу варијации, а најчест е даифуку – тркалезни колачи исполнети со различни состојки како традиционална паста од грав, црн сусам, кикирики, па дури и сладолед. За да биде што попривлечно, често се бојадисува со бои за јадење.
Бидејќи тестото се прави од оризово брашно со неутрален вкус, мочи се служи и со солени јадења, најчесто супи и грицки. Подготовката на мочи започнува со долг процес на мелење ориз варен на пареа или во вода, обично од сортата мочигоме, а потоа се формира во густа и хомогена смеса, која потоа се рола и се обликува во топчиња.
Иако наводно потекнува од Кина, мочи се поврзува со Јапонија со векови. Првично се појави за време на периодот Јајои, железното време кога во него уживаа само богатите, и беше омилен до периодот Хејан (последниот период од класичната јапонска историја, кој се смета за врв на културата), кога најчесто се подготвувал и служел за време на религиозни церемонии бидејќи луѓето верувале дека носи среќа и здравје.
Сепак, омилената бонбона на многумина им донесе нешто сосема спротивно – гушење и смрт, најчесто за време на новогодишната прослава во Азија.
Поради својата гумена и леплива текстура, треба да се јаде со особено претпазливост, во мали залаци, за да се избегнат несреќи и несреќи. Според јапонските медиуми, повеќето од оние кои итно се префрлени во болница поради гушење од мочи се луѓе на возраст од 65 или повеќе години, но може да бидат погодени и деца. Секоја година, колачите од ориз одземаат повеќе животи.
Ако одлучите да пробате мочи, кое може да се купи и во азиски продавници за храна, џвакајте го добро и полека.