На Вучиќ му требаше само ова. Имено, ова го враќа во живот бидејќи го оттргнува вниманието од антирежимските протести, наместо дополнително да го загрозува.
Работите повторно зовриваат на северот на Косово. Повторно насилство, барикади, солзавец, судири, пукање. Сè како да е нарачано од Вучиќ. Криза која дојде „како кец на десетка“ во овој деликатен момент за режимот на српскиот вожд. Имено, во последните неколку недели, по ужасните и трагични масакри во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Белград и во околината на Младеновац, кои ги предизвикаа најголемите антирежимски протести во последните неколку години, Александра Вучиќ беше фрлен во јажињата во рингот и само се чекаше судијата да почне да му брои.
Режимот се ниша под притисокот на спонтаниот граѓански отпор, но потоа свесно или несвесно (не)очекувано, неговиот главен непријател, косовскиот премиер Албин Курти му фрли гума за спасување. Курти тоа го направи сам, бирајќи го Вучиќ за свој партнер или тоа некој му го сугерираше од меѓународната заедница играјќи на картата дека Вучиќ е партнерот со кој треба да се реши косовското прашање!?
Последните настани на северот на Косово, кои про-Вучиќ медиуми сега ќе ги подгреваат како сарма, му помогнаа на Вучиќ да се состави и да го сврти вниманието од големите протести во Белград на неговата омилена тема – спасот на Србија и светата борба за Србите во Косово. Имено, додека Србите од Косово учествуваа на т.н. сендвич-митинг на Вучиќ, Курти насила се обиде да постави локална власт во општините со српско мнозинство по последните избори, на кои излегоа помалку од 4 отсто од гласачите.
Предходно, Вучиќ им нареди на сите српски претставници да ја напуштат локалната власт во српските општини, а Курти потоа организираше избори и се се претвори во фарса која наликува на договор.
Апсурдно е што Србите кои не го признаваат Косово како независна држава, учествуваа на изборите таму, а сега наеднаш не сакаат, но не ја прифаќаат и новоизбраната власт, која беше избрана со апсурдна излезност. Вучиќ едвај дочека, веднаш почнаа блокадите и нередите, а антивучиќ протести веднаш паднаа во втор план, а прорежимските медиуми вешто и веднаш почнаа да делуваат по напишаното сценарио а сите што протестираат против Вучиќ преку ноќ станаа предавници кои го продаваат Косово. Плус Вучиќ влезе во својата омилена улога-да им држи лекции преку Пинк или Хепи на меѓународните фактори дека тој предупредувал ама дека тие не го слушале.
Сега е прашањето дали Вучиќ неочекувано доби ваква поддршка од Курти (или можеби очекуваше!?), а со својот потег Курти покажува дека направил поголема грешка во чекорите. Ова насилство му даде можност на Вучиќ да здивне, а не да го собори од власт.
На Вучиќ му требаше само ова. Имено, ова го враќа во живот, наместо дополнително да го загрозува. Лоша математика на Приштина!? Сега Вучиќ ќе го искористи центаршутот на Курти за да го ублажи неговиот разнишан статус во судиското надополнување.
Но прашање е колку може да се вози на тоа и колку тоа навистина ќе ги спречи новите најавени граѓански протести против неговото владеење. Србија влегува во турбулентен период, а Вучиќ доби одредено интермецо. Сепак, тешко е да се поверува дека овие нови тензии на северот на Косово можат целосно да го одвлечат вниманието од внатрешната криза на режимот, како што тој би сакал.
Вучиќ бара формирање Заедница на српски општини. Меѓутоа, во тоа инсистирање за ЗСО, (Курти би го решил по примерот на т.н. хрватски модел со Олуја, а Вучиќ би претпочитал нова Република Српска) Вучиќ, дури и несвесно, всушност признава дека Косово е независно. Инаку зошто бара автономија за тамошните Срби, ако постојано вели дека не го признава Косово како посебна држава и го смета сè уште за дел од Србија. Тогаш зошто им треба ЗСО, односно автономија, ако е дел од Србија!?