БЛИСКИОТ ИСТОК НА РАБОТ НА УШТЕ ПОШИРОКА ВОЈНА – Американците испраќаат човек за специјални задачи !?
Израелските одбранбени сили, ИДФ, продолжуваат да разменуваат оган на северната граница, која е нападната од јужна Сирија и Либан.
Амос Хохштајн е американски функционер кој ги прекина преговорите меѓу Израел и Либан за морската граница во октомври 2022 година, за двете страни да започнат со истражување и експлоатација на гас од морското дно. Затоа е избран да го посети Либан во следните денови, пишуваат израелските медиуми. Тој исто така е близок до милитантното шиитско движење Хезболах, да го посети Либан и да се обиде да преговара за примирје со Израел. Пред неколку дена високи израелски функционери најавија можност за отворање нов фронт на северот, со што би се создале голем број предуслови за ширење на конфликтот во регионот. Амос Хохштајн треба, пишуваат медиумите, да се обиде да го спроведе претходно дискутираниот план за воспоставување копнена граница меѓу Израел и Либан.
Американскиот Стејт Департмент одобри уште една продажба на оружје на Израел во вредност од неколку милиони долари, заобиколувајќи го Конгресот, објави во саботата dpa. И државниот секретар на САД, Ентони Блинкен доаѓа во регионот за да бара можен прекин на огнот, а одобрувањето за продажба на оружје создава подобра преговарачка атмосфера.
ИДФ ги продолжи операциите на југот на Појасот Газа во исто време известувајќи дека во градот Газа од петокот до саботата биле убиени „30 терористи“, што значи дека членовите на палестинското милитантно движење Хамас, веројатно и на Исламскиот Џихад.
Ситуацијата на фронтот не е променета неколку недели, израелските напади продолжуваат, а The Wall Street Journal објавува дека од почетокот на конфликтот, на 7. октомври, до средината на декември, Израел фрлил 29.000 бомби и слична муниција на Појасот Газа. Повеќе од 70% од 493.000 згради се уништени или оштетени. ИДФ тврди дека убила повеќе од 8.000 непријателски борци и дека ИДФ го уништила скривалиштето на Јахја Синвар, водачот на Хамас, во Појасот Газа, како и мрежа од тунели што го поврзуваат неговиот имот. Се уште нема трага од него, но раководството на движењето, кое не е во Појасот Газа, треба да дојде во Каиро и да ги продолжи преговорите за мировниот план.
Јужноафриканската Република во петокот побара од Меѓународниот суд на правдата (МСП) итно да прогласи дека Израел ги прекршил своите обврски од Конвенцијата за геноцид во војната против Хамас во Појасот Газа, додека Израел го отфрли таквото барање на Јужноафриканската Република како бесмислено.
Може да се заклучи дека конфликтот ќе се пресели во 2024 година и ќе продолжи да го уништува Појасот Газа со зголемената закана од прелевање. Израел е свесен дека Иран не сака регионален конфликт поради внатрешни проблеми, па затоа зборува за отворање нов фронт на север, но не е исклучено политичкото раководство на еврејската држава повторно да се пресмета и се најде во незавидна ситуација како што беше на 7. октомври, на денот на нападот на Хамас.
New York Times го рекапитулира текот на настаните потврдувајќи дека ИДФ ја сфатила својата стратегија против Хамас целосно погрешна. На пример, разузнавачки извори се убедени дека милитантите можат да ја пробијат заштитната ограда на две или три места, а ја пробија на 30 локации. Јахја Синвар и другите команданти на Хамас покажаа завидни тактички способности, нападот го изведоа на еврејскиот празник Шабат, знаејќи дека дел од единиците од југ се префрлени на Западниот Брег, што се покажа како клучно. Раководството на ИДФ беше целосно шокирано од нападот, наредбите, ако ги имаше, беа збунети, никој неколку часа не ги разбра размерите на нападот. Хамас ја нападна воената база Реим во која се наоѓа централната команда на дивизијата – Појас Газа. Во него немало командант, дел од војниците биле убиени додека спиеле, сосема погрешна се покажала одлуката дека Армијата не се подготвувала за толку силен фронтален напад. Се дозна дека единиците биле слабо вооружени, командосите во борбата влегле само со лично оружје, додека напаѓачите имале и ракетни фрлачи, пешадиско оружје од голем калибар. Тие собориле и хеликоптери.
По инвазијата на Израел, борците на Хамас направија тактички важен чекор паралелно со масакрот на цивилите: го блокираа сообраќајот на автопатот преку кој доаѓаше воена помош. Конфузијата во израелското воено раководство како последица на нападот на базата Реим ги натера војниците да комуницираат на социјалните мрежи, па од единиците кои паднаа во замките на Хамас на автопатот им порачаа на останатите да не брзаат бидејќи прво мора да се неутрализираат непријателските блокади.
Генералот, резервист кој се борел тој ден, изјавил за New York Times дека на 7. октомври имало многу херои. Но, на Армијата и се потребни херои, вели тој, само кога работите ќе тргнат наопаку.
Иако многу се зборуваше за грешките на разузнавачките служби, што е делумно точно, New York Times со право ја префрла главната одговорност на властите, кои според документите со кои располага весникот, знаеле со години однапред дека Хамас планира да ја нападне Реим за време на инвазијата. Властите го отфрлија тој план, како и можноста за сеопфатна инвазија, како неверојатна.
„Дури и во мај, кога разузнавачките аналитичари алармираа за вежбите на Хамас, израелските власти не го зголемија бројот на војници на југот“, пишува New York Times.
Клучната одговорност е на Владата, пред се на премиерот Бенјамин Нетанјаху и на неговиот најдесничарски кабинет во историјата на Израел, кој потроши повеќе време за да се занимава со проширувањето на населбите на Западниот Брег отколку со прашањето за безбедноста во југ. Предизвикувањето социјален раскол со обидот насилно да се наметнат реформи во судството дополнително ги оптоваруваше државните системи, кои се занимаваа со прашањето на која страна да застанат, демонстрантите или Владата. Во такви околности, дури и најподготвената Армија станува ранлива. Израел, врз основа на погрешната проценка на Владата дека Хамас нема да нападне, беше лишен од потребните алатки за да го спречи нападот на палестинските милитанти во пупка. Затоа одговорноста не е на Армијата, ниту на разузнавачките служби, туку исклучиво на политичкиот врв.
