Вест која се шири како молња: Володимир Зеленски е турнат до ѕид и веќе нема избор !?

Тешка зима пристигна на истокот и југот на Украина. Покрај бавното продолжување на воените операции, деновиве брегот на Црното Море од Одеса до руски Сочи беше зафатен од снежно невреме и поплави, кои оставија поголем дел од областа без вода, струја и греење. Ова особено се однесува на анектираниот Крим, каде со денови нема струја, а без вода се и делови од полуостровот.

По повеќе или помалку неуспешната украинска контраофанзива пролетта и летото, избувна позиционата војна, бидејќи ниту Украина, ниту Русија во моментов немаат доволно сили за успешен напад и „спијат“ во пресрет на пролетта, кога ќе се направи нова можност за повторно да следи украински контра-напад, особено во јужниот правец, односно спроведување на „планот“ за избувнување на Азовското Море. Сепак, иако се смета дека контранападот не ги даде посакуваните резултати, сепак беа постигнати одредени успеси, како што е преминувањето на левиот брег на Днепар, што е добра основа за подготовка на нова пролетна офанзива во 2024 година. Дополнително, тие се приближија до стратешки важниот град Токмак, кој е оддалечен околу 15 километри, а чие ослободување ќе го отвори патот кон Мелитопол како клучна точка за избивање на пристаништето Берџанск, односно на брегот на Азовското Море.

Меѓутоа, командантот на украинската Армија, Валериј Залужни, вели дека војната се претворила во позиционална, дури и во ќор-сокак, а за The Economist изјави дека таквата ситуација „игра повеќе во полза на Русија“ бидејќи и овозможува да се обнови нејзиниот воен потенцијал и изградба на нови одбранбени утврдувања. 

Аналитичарите на НАТО, како што јави BBC, посочуваат дека веројатно не треба да се очекуваат „решителни операции“ во текот на зимата, но сметаат дека тоа сепак не е „ќор-сокак“ бидејќи двете страни не престануваат со офанзивните напади кои произведуваат мали, но сепак некои, резултати. 

Украинскиот воен аналитичар Серхи Морфинов за BBC изјави дека во моментов повеќе руски војници се ангажирани во копање ровови и градење одбранбени утврдувања пред Мелитопол – но, интересно, и зад Мелитопол, кон Бердјанск. Серхи Морфинов наведува дека целта на позициската војна е да го исцрпи противникот и постојано да го принудува да ги репозиционира своите трупи и да ја пополни резервата. Тој го споредува ова со боксерски меч. 

„Во моментов не е можен нокаут, но можно е да се исцрпи противникот и да се победи на поени. Ниту една страна нема способност да реши се со еден удар, односно нокаут, но со серија нокаути нешто може веќе е готово“, вели Серхи Морфинов.

Сепак, поради ова, Киев стравува дека Запад, каде што има се повеќе несогласувања за помошта за Украина и санкциите против Русија, ќе ги навести на преговори со Москва, без разлика што не се знае дали Кремљ ги сака и што Русите би ги поставиле како услов.

Bild пишува дека Вашингтон и Берлин почнале да вршат притисок врз Володимир Зеленски да ги започне преговорите и дека нивната помош за Украина ќе биде ограничена на само колку Украина да ја одржи моменталната ситуација на фронтот, односно да ја замрзне ситуацијата. Германскиот аналитичар Јулијан Ропке, повикувајќи се на извори блиски до Владата во Берлин, наведува дека Запад сака Украина да биде во „стратешка поволна позиција“ за преговори, но малку е веројатно дека тоа ќе може да ги оствари сите желби на Киев.

ЕУ и САД ќе му постават на Володимир Зеленски како услов за воена помош, преговори, па дури и откажување од нова контраофанзива во пролетта 2024 година. Да потсетиме, неодамна американската ТВ станица NBC објави, повикувајќи се на извори во Белата куќа, дека разговараат со Украинците за условите и предлозите со кои Киев би се согласил да преговара со Москва за прекин на војната. Меѓутоа, воените аналитичари сметаат дека, пишува BBC, Украина неочекувано имала поголем успех на море, каде што и нанела можеби решавачки удар на руската „доминација“ над Црното Море. Имено, Русија повеќе не го контролира целосно северниот дел на Црното Море, а нападите врз седиштето на руската Црноморска флота во Севастопол ги принудија Русите да пренесат дел од својата флота во Феодосија, но и во руското пристаниште Новоросијск и до база во парадржавната Абхазија, отцепена од Грузија.

На овој начин Украинците ги надоместија нереализираните планови на копното. Од друга страна, се покажа дека Русите успешно го запреле украинскиот продор на југ, со месеци се обидуваат да го заземат градот Авдивка, во предградието на Доњецк, а го гледаат и патот до Купјанск и можеби Лиман. Така, се повторува сценариото од Бахмут, кое руските сили (тогаш уште со Вагнер) успеаја да го фатат дури по цели девет месеци исцрпувачки борби. Ова сега се повторува со Авдивка, што покажува многу слабости на руската Армија – од командниот штаб до очигледно слабиот морал на напаѓачите.

Интересно е што некои руски воени аналитичари, за кои пишуваат дури и прорежимските медиуми, наведуваат дека разузнавачките податоци и сателитските снимки што Украина ги добива од НАТО се поголем проблем за Русија отколку западната помош во оружје. Имено, Русија го зголеми своето воено производство, иако има се повеќе проблеми со деловите кои порано ги набавуваше на Запад, а сега ги нема или е поскапо и комплицирано да се набават преку „трети земји“. И некои украински аналитичари, како Кирил Јаковлев, пренесува BBC, веруваат дека Русите добро ја подготвиле својата одбрана и имаат доволно сила да ги запрат украинските напади, иако сметаат дека Русите немаат сила за некои сериозни контраофанзиви. Додуша, самиот Владимир Путин неодамна повтори дека Русија не се откажува од првичните планови кои доведоа до инвазија на Украина.

Кога станува збор за новиот бран на мобилизација, руските независни медиуми говорат за се почести протести на мајките и сопругите на војниците, кои бараат нивно враќање дома. Режимот на Владимир Путин се фрли во спречување на ширењето на ова незадоволство, особено што пред почетокот на предизборната кампања за претседателските избори во март, Владимир Путин не сака „војната и незадоволството на мајките“ да ја засенат неговата сигурна победа на петтиот претседателски мандат. Неодамна во Санкт Петербург беше осуден млад човек кој се обидел да ја запали канцеларијата за мобилизација, а во повеќе градови во внатрешноста на Русија се забележани уште неколку напади. Имено, Владимир Путин главно мобилизира во руските провинции, надвор од европскиот дел на Русија, меѓу националните малцинства и странските работници, кои ги уценува со дозволи за работа и престој, дури и со тоа што го оневозможува испраќањето пари на семејствата доколку тие не одговорат на покана, а од друга страна не допира големи градови како Москва, Санкт Петербург и Сочи.