Заменикот на Аркан го изрешетија пред кафич: Ликвидацијата на Миша Пијук до ден-денес останува мистерија – имаше недоразбирања со градежната мафија (фото)

Славко Мијовиќ (49), познат како Мија Пијук, како што го нарекувале, бил убиен на 18 октомври 2001 година, околу полноќ, пред кафулето „Балантјен“ на улицата Београдског Батаљана на Баново Брдо.

Тој беше сопственик на неколку бутици „Пол и Шарк“ и косопственик на некогаш најпопуларната белградска дискотека „Амадеус“, близок пријател на Жељко Ражнатовиќ Аркан и неговиот заменик во Српската доброволна гарда (СДГ), – „жесток тип” во деведесеттите кој подоцна стана градежен претприемач.

Вечерта излегол од кафулето и влегол во своето „мицубиши паџеро“, кога непознат напаѓач излетал од заседа и испукал 26 истрели кон него од калашникови. Еден куршум го погодил Мијовиќ во главата и го усмртил на лице место. Неколку залутани истрели поминале низ стаклото на кафулето и го погодиле во око гостинот Жарко Петронијевиќ, кој играл бил внатре. Мијовиќ имал пиштол со себе, но немал време да го употреби.

Ова злосторство, до денес не е расветлено.

Специфичен изглед

Освен големото пријателство со Аркан, Пијук имал одлични односи и со кумот Милан Ѓорѓевиќ Бомбон, кој исто така половина година претходно бил ликвидиран во близина на неговата куќа. Се шпекулираше и дека има добри врски во црногорските и српските власти, како и Ражнатовиќ. Наводно, бил близок и со Радмил Богдановиќ, поранешниот министер за полиција и со поранешниот директор на Царината, Михајло Кертес.

Поради неговиот специфичен изглед и големиот нос, во тоа време некои го нарекуваа Мија Нос! Мијовиќ во 70-тите години и’ припаѓаше на тогашната генерација на „жестоки момци“. Поради грабеж на белградски архитект, кој набрзо починал од повредите во болница, тој и група соучесници се осудени на 12 години затвор. Одлежа 10 години во „Забела“, а по излегувањето од затвор важеше за еден од највлијателните во белградското подземје и посредник во помирувањето на препукувачките групи. Неговиот збор беше почитуван.

Поради неговите афери од другата страна на законот, често знаел да помине „преку линијата“. Кога Ражнатовиќ ја отвори слаткарницата „Ари“, Пијук преку улицата го отвори клубот „Паладиум“. Тој бар потоа прерасна во казино, кое подоцна беше изнајмено на Легија. Интересно е што во тој период Мијовиќ бил застрелан во дискотеката „Лув“ кога бил ранет во ногата. Се зборуваше дека уште тогаш се обидел да помири две завојувани групи началници. Брзо се опорави, но никогаш не сакаше да каже кој го нападнал, иако упатените тврдеа дека „сè знаел“.

Се дружеше и со обезбедување и со криминалци

• Поранешниот заменик командант на СДГ се шпекулираше дека се скарал со Аркан во 1993 година за тоа кој е првиот човек на Тигрите. По тој конфликт, Мијовиќ го напушти Ердут, каде што имаше камп за обука на чувари, но сепак остана голем пријател со Ражнатовиќ. На бојното поле Мијовиќ се запознал и се зближил со генералот Радован Стојичиќ Баџо, Френки Симатовиќ, а потоа и со Легија. Се дружеше и со Миленко Мандиќ Манда, Раде Чалдовиќ Ќента, Ранко Рубежиќ, Јоцо Амстердам, Андрија Драшковиќ и многу други „жестоки момци“. Има и фотографии од свадбата на Жељко и Светлана Цеца Ражнатовиќ, на која Пијук е во друштво со дел од нив, меѓу кои и пејачите Иван Гавриловиќ и Жељко Шашиќ.

Тој напад беше причина Мија некако да се повлече од јавниот живот и да почне да се занимава со, тврдат упатените, двете страни на законот. Се зборува дека наводно имал тим од момци кои преземале одредени фирми во Белград.

Како што се шпекулираше, тоа му го овозможиле неговите пријатели од поранешниот режим, но и врвната полиција. Тој бил поврзан и со црногорското подземје и се тврдело дека учествувал во некои престрелки во Подгорица, Никшиќ и Колашин. Локалната полиција неколку пати го приведувала, но набрзо бил ослободен.

Им замерил на „градежниците“?!

Кон крајот на животот на Мија Пјук, тврдат извори, тој започнал со градежни работи. Купувал земја, градел куќи и кафеани, а потоа ги препродавал. Се претпоставува дека во тој бизнис и’ замерувал на градежната мафија која дивееше во Белград. Во заплетканите нишки од минатото на Мијовиќ, но и во работата што ја работеше пред неговата смрт, веројатно треба да ги бараме и причините за неговата егзекуција. Како и со сите луѓе на Аркан, најголемиот удел на Пијук во работите што ги презеде беше неговиот живот.