Клучни моменти од владеењето на Путин
Од подемот на поранешниот офицер на КГБ во Кремљ до неговата инвазија на Украина и бунтот на припадниците на Вагнер кои го поддржаа, ова се клучни моменти откако на власт во Русија е Владимир Путин.
Во август 1999 година, првиот претседател на Русија по распадот на Советскиот Сојуз, Борис Елцин, за свој премиер го назначи малку познатиот, поранешен шеф на безбедносната служба ФСБ (поранешна КГБ).
Помалку од пет месеци подоцна, Елцин поднесува оставка. Путин го наследува, прво како вршител на должноста претседател, а потоа и како лидер по изборите во март 2000 година.
Катастрофа се случи на почетокот на неговото претседателствување, кога подморницата на нуклеарен погон Курск потона во Баренцовото Море во август 2000 година, со 118 членови на екипажот. Пригушениот одговор на Путин на катастрофата е силно критикуван.
Во октомври 2002 година, чеченските бунтовници земаа како заложници 800 посетители на театарот во Москва, при што беа убиени 130 луѓе. Две години подоцна, вооружени лица земаат повеќе од 1.000 луѓе како заложници во училиште во Беслан, во севернокавкаската република Северна Осетија. Безбедносните сили упаднаа во зградата, предизвикувајќи битка во која загинаа 330 луѓе, меѓу кои 186 деца.
Во двата случаи, властите се обвинети дека не успеале во спасувањето.
На 1 октомври 1999 година, Путин интервенираше против сепаратистите во Чеченија, претежно муслиманската севернокавкаска република каде Москва веќе водеше војна од 1994 до 1996 година.
Помеѓу 2000 и 2009 година, втората чеченска војна остави десетици илјади мртви, а главниот град на Чеченија Грозни беше целосно срамнет со земја.
Откако беше реизбран во 2004 година, Путин ја зајакнува контролата врз власта, ги зајакнува безбедносните служби. Тој ги става настрана олигарсите, како што е најбогатиот човек во Русија, Михаил Ходорковски, кој беше сменет од функцијата извршен директор на нафтениот гигант Јукос и затворен во 2005 година под обвиненија, вклучително и даночна измама.
Во 2006 година, убиството на новинарката и жестока критичарка на режимот Ана Политковскаја и фаталното труење на поранешниот руски шпион Александар Литвиненко во Лондон предизвикаа глобален гнев.
На економски план, сепак, работите се во нагорна линија, делумно благодарение на силните цени на нафтата.
Со рускиот устав кој забранува трет претседателски мандат Путин ги менува местата со Дмитриј Медведев, кој беше избран за претседател во 2008 година со убедлива победа која набљудувачите на ЕУ ја опишуваат како „ниту слободна, ниту фер“.
Путин продолжува да има значително влијание како премиер.
Во август 2008 година, руската армија интервенираше во поранешната советска република Грузија за да ги зајакне отцепените територии Јужна Осетија и Абхазија и да го ослабне прозападното раководство на Грузија. Петдневната војна остава стотици мртви од двете страни, вклучително и голем број цивили.
Москва ја признава Јужна Осетија и друга сепаратистичка енклава, Абхазија, како независни држави.
Путин се враќа на претседателската функција во 2012 година, а повторно е реизбран во 2018 година. Во 2020 година властите го усвоија пакетот уставни реформи што му дозволуваат да остане на функцијата до 2036 година, кога ќе наполни 84 години.
Во 2015 година, истакнатиот критичар на Путин, поранешниот вицепремиер Борис Немцов, беше убиен пред Кремљ.
Во 2018 година, рускиот поранешен двоен агент Сергеј Скрипал беше отруен во Англија, а во 2020 година и антикорупцискиот активист Алексеј Навални, исто така, тешко се разболува откако беше отруен. Тој е затворен во 2021 година.
Во странство, Кремљ е обвинет за мешање во изборите, особено изборите во 2016 година кои го доведоа Доналд Трамп на власт во САД, што тој го негира.
Путин го анектира полуостровот Крим од Украина како одговор на соборувањето на лидерот поддржан од Русија во Киевската револуција Мајдан.
Путин, исто така, се обидува да го зацементира руското влијание надвор од поранешниот советски блок.
Во 2015 година, тој влегува во сириската војна на страната на претседателот Башар ал Асад, со руски воздушни напади врз областите под контрола на бунтовниците кои помогнаа да се свртат за режимот.
Русија е обвинета и за распоредување на паравоени сили во конфликтите во африканските земји, вклучувајќи ги Либија, Централноафриканската Република и Мали.
На 24 февруари 2022 година, рускиот претседател Владимир Путин најавува „специјална воена операција“ во Украина за „демилитаризација“ и „денацизирање“ на поранешната советска држава и заштита на рускиот јазик на исток.
Украинските сили пружија огромен отпор и Западот воведува санкции.
Путин во голема мера се потпира на платеници од приватната облека на Вагнер, управувана од близок сојузник, Евгениј Пригожин.
По неколкумесечни несогласувања со врвот во Москва, Пригожин го обвинува руското воено раководство за извршување на смртоносни напади против неговите сили и започнува бунт што Путин го опишува како „нож во грб“.
Безбедносната служба ФСБ го обвинува Пригожин дека се обидел да започне „граѓански конфликт“.
