“САМО КРЕМЉ МОЖЕ ДА ПРИРЕДИ ВАКОВ ТЕАТАР!“ – Првиот човек на ЦИА уште во јуни му испрати порака на Евгениј Пригожин, а од ова јасно се гледа што му подготвувал Владимир Путин!
„Не сум изненаден“, вели претседателот на Соединетите Американски Држави (САД), Џо Бајден, кога новинарите го прашаа што мисли за смртта на Евгениј Пригожин, прв човек на платеничката група Вагнер.
Белата куќа соопшти дека Џо Бајден бил информиран за настанот и додаде дека – „не се случува многу во Русија зад кое Владимир Путин не стои, но не знам доволно за да го знам одговорот“.
„Евгениј Пригожин ја потпиша сопствената смртна казна штом застана на 200 километри од Москва“, вели Михајло Подољак, советник на украинскиот претседател, за германскиот дневен весник Bild. На социјалната мрежа Х (Твитер) напиша дека спектакуларната елиминација на Евгениј Пригожин и врвот на Вагнер два месеци по обидот за државен удар е сигналот на Владимир Путин до руските елити пред изборите во 2024 година: „Владимир Путин никому не простува!“.
Кремљ и руската политика молча,а Дмитриј Песков, портпаролот на рускиот претседател Владимир Путин, веќе некое време не објави ништо, па прашање е кој ќе се огласи, но тактиката на политичката елита е разбирлива: „Несреќа што не засега нас“.
Медиумите ја следат оваа политика, па руските медиумски веб-страници ќе даваат дополнителни информации за авионската несреќа во која загинаа Евгениј Пригожин и другите лидери на Вагнер. Несреќата на приватен авион – така гласи заедничкиот заклучок. Овде нема што да се види, луѓе, одете по својот пат – е еден вид пораката на Кремљ до светот.
Сето ова е причина повеќе да се верува дека се работи за планирана операција. Вилијам Барнс, директор на ЦИА, по бунтот на Вагнер во јуни кажа дека ако тој беше Евгениј Пригожин, ќе внимаваше што јаде. Владимир Путин овој пат одлучи дека не смее да се дозволи никаква грешка, играјќи на сигурно, авионската несреќа не може да се преживее. Авионот пред падот бил на височина од 8.000 метри.
Кирило Буданов, првиот човек на воената разузнавачка служба на Украина, во јуни кажа дека ФСБ, руската безбедносна служба (наследник на КГБ од Студената војна), имала задача да го убие бунтовникот.
Меѓу низата прашања што се поставуваат е и како Евгениј Пригожин и другите водачи на Вагнер кои биле со него биле толку невнимателни. Прво, тој не е лице кое нема искуство во атентати.
Тој беше убеден дека Владимир Путин повеќе не му се лути и дека ги прифаќа неговите критики. „Царот“ на Кремљ му даде доволно аргументи за да верува, го прими неколку дена по бунтот, го покани на Самитот Африка-Русија во Санкт Петербург, мирно патуваше во Русија. Евгениј Пригожин беше убеден дека сè уште ја ужива довербата на Владимир Путин.
Очигледно лидерот на Вагнер го нема гледано првиот дел од иконскиот филм „Кум“, Мајкл Корлеоне ќе го зададе последниот удар кога противниците најмалку ќе го очекуваат. Ги остави да се чувствуваат безбедно и откако се уверија дека нема закана, го направи одлучувачкиот потег, а истото го направи и Владимир Путин.
Имаше тези дека тоа е прикривање, операција со цел да се замагли сликата додека вистинските настани се случуваат на страна. Треба да се земе предвид и таквата можност, но и таквото сценарио не го менува ефектот од авионската несреќа: порака до сите за последиците кога некој ќе му се спротивстави на „царот“.
Вагнер конечно е смирен, веројатно ќе добие некои нови лидери, речиси сигурно ќе продолжи да работи во Африка, каде што контролира профитабилни бизниси кои сега ќе се вратат под контрола на Кремљ. Угледниот весник The Economist пишува дека руската воена разузнавачка служба ГРУ се обидува да преземе контрола над нивните активности. Аналитичарската куќа Stratfor смета дека руските безбедносни служби – ГРУ и ФСБ – добиваат поголема контрола над Вагнер, така што новото единство на командата ќе ја намали политичката одговорност и оперативната нестабилност поврзани со ерата на Евгениј Пригожин.
Разрешувањето на генералот Сергеј Суровикин, кој ги споделуваше ставовите на Евгениј Пригожин за неспособноста на руското воено раководство, е сигнал до сите да се држат до хиерархиската структура и да не скокаат. The Economist нуди интересна мисла: „Смртта на Евгениј Пригожин може да помогне да се консолидира моќта на Владимир Путин. Но, може да го зајакне митот за водачот на Вагнер како патриот што ја кажува вистината и да го дестабилизира провоениот електорат со отуѓување на неговите следбеници и застапници“.
Ен Еплбаум, новинарка за списанието The Atlantic (омажена за Радослав Сикорски, полски политичар), нуди поинакво објаснување: „Уште една мистериозна смрт, но нов вид на мистериозна смрт. Насилството се пресели од периферијата на Руската империја до самото срце на земјата…“
По бунтот на Евгениј Пригожин, на Владимир Путин му требаше нешто поспектакуларно: театрално, јавно насилство; насилство од типот што соборува авион набргу по полетувањето среде сончев ден; насилство дизајнирано да го преплаши секој што тајно ја посакува победата на Евгениј Пригожин…
Нема взаемна доверба меѓу руската елита, нема вистинска заедничка идеологија надвор од личниот интерес. Сите кои се уште се дел од внатрешниот круг веќе ангажираат телохранители и ако можат, го испраќаат семејството во странство. Тие што можат да си дозволат веќе имаат приватни војски. Дали блиските на Евгениј Пригожин пасивно ќе чекаат насилството да ги зафати ? Дали ќе побегнат… или ќе се обидат први да нападнат, останува да видиме во иднина.
