Горан Иванишевиќ ги откри сиот валкан веш од бракот: „Го финансирав нејзиното момче“

Некогашниот прв рекет на Хрватска, Горан Иванишевиќ, верува дека мајката на неговите две деца му должи повеќе од 2,4 милиони евра на име на наводен кредит.

Маратонското сослушување траеше повеќе од шест часа со кратка пауза и напнати моменти.

Во четврток во Општинскиот граѓански суд во Загреб се одржа рочиште во врска со приватната тужба покрената пред две и пол години од поранешниот тенисер Горан Иванишевиќ против неговата поранешна сопруга, манекенка и претприемачка Татјана Драговиќ .

Тој верува дека мајката на неговите две деца му должи повеќе од 2,4 милиони евра за наводниот заем. Покрај тоа, адвокатот на Иванишевиќ предложи да се исклучи јавноста од целата постапка, но судот го отфрли тој предлог. 

„Ја покренав оваа тужба против Татјана затоа што таа ги присвои моите пари. Станува збор за пари што не се стекнати за време на бракот, а што јас ги заработив. Имавме договор дека таа ќе ги врати тие пари, но тоа не се случи и затоа сме таму каде што сме денес. Да напоменам, договорот е од 2012 година и го склучивме на иницијатива на адвокатот Вукиќ во Риека. Тогаш бевме во брак и таа нè замоли да склучиме договор според кој половина од мојата заработка ѝ припаѓа нејзе додека сме законски во брак. Се договоривме земјиштето што ѝ припаѓаше на мајка ми да се продаде и дека Татјана ќе добие 60, но по продажбата на тоа земјиште таа го задржа целиот износ. А во 2014 година, таа доби дете со својот нов партнер и потоа јас продолжив да ја финансирам неа, нејзиниот партнер и нивното семејство, како и моето“, рече Иванишевиќ во судницата. 

Судијата беше заинтересиран што мисли тој во врска со постоењето на неговата обврска од договорот што датира од 2012 година, со оглед на тоа што тој продолжил да ја финансира својата поранешна сопруга, а Горан Иванишевиќ одговори:

„Не ми беше гајле за тоа. Продолжив да ги финансирам бидејќи ниту таа ниту нејзиниот нов партнер не работеа, па ете. Тоа финансирање беше од заедничка сметка во Монако од која таа подигна пари и за кои барам да ми се вратат. Таа ништо не направи. Тоа беа пари од мојата заработка. Таа ништо не направи. И од таа сметка префрли пари на нејзината сметка во Заба во Загреб. Бидејќи имав полномошно на таа сметка, можев да го видам сето тоа. Таа префрлаше премногу“, рече Иванишевиќ. 

После тоа, судијата го замолил да го објасни тврдењето за „премногу паричен трансфер“ и колку долго ја гледал неговата поранешна сопруга како ги префрла неговите пари, на што Иванишевиќ одговорил дека „таа не можела да префрла толку пари колку што сака и кога сака, но договорот бил дека може да зема колку што ѝ треба за децата“.

„Но, таа се префрли за сè што ѝ требаше во животот. И по раскинувањето на нашиот брак од 2016 до 2021 година, го гледав нејзиното префрлање цели пет години. Не знаеше дека имам полномошно и дека можам да видам колку пари подига, но ајде, формално бевме во брак, па ѝ дозволив да го стори тоа. Што се однесува до фактот дека формално се разведовме во 2016 година, а таа основа ново семејство во 2014 година, ние, знаете, имавме многу специфична ситуација. Бевме во добри односи. Ме замоли да ѝ помогнам финансиски, и јас го направив тоа, сметајќи на неа да ги врати парите“, додаде Иванишевиќ, а потоа судијата го праша дали ја замолил да ги врати парите, а тој одговори дека го сторил тоа „многу пати“, но таа секогаш измислувала разни изговори.

Тој исто така изјави дека последниот пат кога побарал враќање бил во 2021 година, и дека после тоа таа престанала со секаква комуникација со него.

„Дотогаш, комуникацијата беше коректна. Злоупотребата започна со имотот, кој таа почна прво да го пренесува на својата ќерка. Потоа таа потпиша фиктивен договор со нејзината сестра дека ѝ должи еден и пол милион евра, но нејзината сестра, ако се родеше уште 50 пати, немаше да ги има тие пари. Откако престана да комуницира со мене, почнав да поднесувам тужби против неа затоа што сакам да ми ги вратат парите. И тоа е суштината на оваа тужба, како и на сите други што се меѓу нас. Сакам парите што ми ги даде Татјана да бидат отуѓени“, заклучи Иванишевиќ.

Понатаму одговарајќи на прашањата на судот за тоа како сметал на враќање на парите затоа што рекол дека таа не направила ништо и дека е без никакви приходи, Иванишевиќ објаснил дека сметал на парите што таа ги стекнала од продажбата на земјиштето на неговата мајка, но на крајот таа купила имот во Дубровник.

„Татјана постојано измислуваше нешто ново кога стануваше збор за враќање на пари. Не го следев внимателно текот на парите од сметката цело време бидејќи ѝ верував, а таа е толку паметна бидејќи никогаш во животот не направила ништо. Би сакал да додадам дека откако поднесов тужба, таа повторно префрли повеќе пари од договореното од сметката во Монако. Морам да ја прашав 500 пати колку пари префрлила бидејќи ги видов на Заба, но таа излажа дека префрлила. Ја проверив ситуацијата, а потоа Татјана ми испрати порака дека можам да се збогувам со моите пари и дека единствениот начин да ги добијам е преку суд. И оттогаш, ѝ дадов наредба да префрли одредена сума на мојата сметка во Загреб, префрли повеќе и ја задржав разликата на заедничката сметка каде што се плаќаа моите такси, а таа издаваше фактури пред плаќањето. Тоа беа сметки за турнири на кои играв. И мислам дека не беше голема работа тоа што ја правеше за мене. ѝ ги дадов за да направи нешто и да заработи. Подоцна сфатив колку пари земала. Потрошила неверојатни суми на лекари!“ Иванишевиќ објасни понатаму.

Неговиот адвокат се интересираше дали износот за кој тврди дека му должи неговата поранешна сопруга е заем или помош, со оглед на тоа што помошта може да се толкува различно, како и износот за кој Драговиќ го продал земјиштето во Сплит, па Иванишевиќ потврди дека и заемите можат да се користат за да се помогне некому.

„Во 2015 година, Татјана продаде 30.000 м2 земјиште во Сплит за 5,2 милиони евра. Тоа беше во 2015 година. По враќањето на кредитот, на сметката останаа 3,8 милиони евра, а јас никогаш не ги добив моите договорени 60 проценти“, рече Иванишевиќ, по што адвокатот го праша дали ја исполнил својата обврска од договорот од 2012 година да ѝ ги пренесе правата од договорот што го имал со својот менаџер.

„Тие права врз неа не можат да се пренесат бидејќи тоа е договор меѓу мене и моите менаџери, но кога потпишав со неа дека секој од нас има право на половина од мојата заработка, тоа има ист ефект како да сум ги пренел моите права од тој договор врз неа. Не знам како оди според законот, но верувам дека кога некој доаѓа со нов сопруг и има дете со него, сè тоа завршува.“