Вториот ден по Велигден се нарекува Светол или Велигденски вторник, а потоа продолжува празнувањето на најголемиот христијански празник, како во црковните служби, така и во домовите. Службите се исти како и претходните два дена.
Со оглед на тоа што Велигденските празници траат три дена во повеќето наши краишта, така и во Велигденски вторник продолжуваат гозбите и прославите, каде што гостуваат роднините, кумовите, соседите и пријателите, така е време кога се собираат роднините и од подалечните места.
Кај народот овој вторник се смета за најдобар вторник во целата календарска година. Во некои села се прават венчавки, бидејќи времето на празнувањето на христијанскиот Велигден се смета за посебен благослов, па се сака овој благослов да се пренесе на новите сопружници и нивното новоосновано семејство.
Според преданието, во неделата пред зори, Марија Магдалена, Марија Јаковова, Салома и некои други жени отишле на Христовиот гроб со подготвениот мир.
Големиот камен со кој бил затворен Христовиот гроб бил превртен, а гробот бил празен. На каменот седеше ангел Господов, со лице како молња и облека бела како снег.

Војниците на стражата се смрзнале од страв, а потоа ангелот им проговорил: „Не плашете се, бидејќи знам дека го барате распнатиот Исус. Тој не е тука затоа што воскреснал, како што рекол… Одете брзо и кажете им на неговите ученици дека воскресна“.
Жените и збунетите војници-чувари веднаш истрчаа во градот за да ги известат еврејските водачи за она што го виделе, а народот многу се радуваше.
Затоа единственото нешто што верниците мора да го почитуваат во овие три дена е да ја споделат радоста со своите ближни.
Популарното верување вели дека оние кои го игнорираат ова едноставно „правило“ им пркосат на Бог и на Христос и нема да одат „право“ во нивните животи.