Сè што лета мора да падне. Проблемот е кога се тоа сателити на небото.
Сателитите на Елон Маск, групирани под компанијата „Старлинк“, се дизајнирани да обезбедат брз интернет до сите делови од светот. Моментално има околу 8.500 од нив во орбитата, иако тој број наскоро би можел да почне да се намалува.
Според EarthSky, сателитите на Starlink буквално паѓаат од небото, со алармантна брзина од два дневно.
Овој извор објаснува како астрофизичарот од Харвард, Џонатан Мекдауел, забележал ленти на небото, кои доаѓале од сателитите „Старлинк“.

Озлогласениот „Кеслеров синдром“ веќе е во опасност да ја затне ниската Земјина орбита, но како што сè повеќе компании се натпреваруваат за овој дел од вселената, Мекдауел сугерира дека бројот на сателити што паѓаат од орбитата би можел експоненцијално да се зголеми.
Кеслеровиот синдром е хипотетичко сценарио предложено од научникот Доналд Џ. Кеслер во 1978 година. Тој сакал да предвиди што ќе се случи кога густината на објектите во ниската Земјина орбита ќе достигне критично ниво – ефикасно заробувајќи нè во нашето сопствено ќебе од вселенски отпад.
„Кога ќе бидат распоредени сите соѕвездија, очекуваме околу 30.000 сателити во ниската Земјина орбита (Starlink, Amazon Kuiper, други) и можеби уште 20.000 сателити во радиус од 1.000 км од кинеските системи“, вели тој.
„За сателитите во ниска орбита, очекуваме 5-годишен циклус на замена, што се преведува во 5 сателити кои повторно влегуваат во атмосферата дневно. Не е јасно дали Кинезите ќе ги намалат своите орбити или едноставно ќе нè забрзаат кон верижна реакција на Кеслеровиот синдром“, додаде тој.
Со оглед на тоа што потенцијално 700 сателити на „Старлинк“ паѓаат од орбитата секоја година, постои ризик тие да паднат побрзо отколку што компанијата на Маск може да ги замени.