Повеќе од 10 милијарди снежни ракови умреле од глад на брегот на Алјаска: Зошто се случи оваа катастрофа? (фото/видео)
Голема популација на снежни ракови во источното Берингово Море умреа откако топлотниот бран ги погоди морињата во 2018 и 2019 година.
Тоа за жал го промени метаболизмот на овие членконоги, ги зголемил нивните калориски потреби и ги довел речиси на работ на истребување, пишува Livescience.
Популација од повеќе од 10 милијарди снежни ракови неодамна исчезна од Беринговото Море: тие станаа жртви на еден од најголемите топлотни бранови што ги зафатија морските пространства на овој дел од Земјата.
Смртоносниот топлотен бран, кој ги погоди поларните води меѓу Алјаска и Сибир во 2018 година и траеше две години, предизвика рекордно високи температури на океаните и историско намалување на морскиот мраз. Овие околности се закануваат на голема популација на снежни ракови (Chionoecetes opilio) кои живеат во источното Берингово Море, пишува во студија објавена на 19 октомври, во списанието Science.
„Колапсот на популацијата на снежните ракови беше силен одговор на морскиот топлотен бран“, напишаа истражувачите во студијата. Меѓутоа, наместо директно да подлегнат на топлите температури на океаните, раковите изгледа дека умреле од глад!
Снежните ракови се мали членконоги со тркалезно тело кои можат да живеат до 20 години на мекото морско дно, на длабочини помали од 200 метри, објави Националната управа за океани и атмосфера (NOAA).
Овој вид на рак во источното Берингово Море е внимателно следен и контролиран поради неговата комерцијална вредност како морска храна.
Научниците првпат забележаа драматичен пад на популацијата на видот за време на истражувањето во 2021 година, кога „најмалку снежни ракови на источниот Беринговиот брег беа забележани од почетокот на истражувањето во 1975 година“, напишаа истражувачите во студијата.
Во 2020 година не беше спроведено истражување поради пандемијата на коронавирус, па беше забележано дека раковите исчезнаа дури следната година, а причината за нивното исчезнување беше мистерија до неодамна.
Излегува дека температурата на водата, предизвикана од топлотниот бран, влијаела на метаболизмот на раковите и ги зголемила нивните калориски потреби. Претходните истражувања, спроведени во лабораторија, покажаа дека енергетските потреби на снежните ракови се удвоиле кога температурата на водата се зголемила за три степени Целзиусови. Овој скок на температурата е еквивалентен на промената што ја доживеаја младите снежни ракови од 2017 до 2018 година кои живеат во води во „ладен базен“ и мигрираат во потоплите места додека растат.
Според студијата, зголемените калориски потреби на снежните ракови се рефлектирале во промената на големината на нивното тело помеѓу 2017 и 2018 година. Жртви на лошиот „тајминг“ станаа и снежните ракови. Токму околу времето на топлотниот бран, популациите на ракови во источното Берингово Море се зголемија, но комбинацијата од нивниот огромен број и зголемената потреба за калории се покажа како смртоносна.
Други фактори – како што е грабежот од пацифичкиот бакалар (Gadus macrocephalus), канибализмот, риболовот и болестите – веројатно придонеле за повисоки стапки на смртност, но температурата и густината на населението беа клучните варијабли во неодамнешниот колапс.
Тешко е да се предвидат ефектите од брзото зголемување на температурите на океаните и почестите топлотни бранови како одговор на климатските промени, пишуваат истражувачите во студијата, но изумирањето на снежните ракови е „типичен пример за тоа колку брзо може да се промени судбината на еден вид.”
И додека иднината на снежните ракови во источното Берингово Море е неизвесна, жителите на Алјаска најверојатно ќе мора да бараат нови извори на храна во постудените води на север.
Како масовното изумирање на снежните ракови ќе влијае на поширокиот екосистем не е сигурно познато. Проблемите со кои моментално се соочува Беринговото Море навестуваат глобална катастрофа, напишаа истражувачите, додавајќи дека исчезнувањето на снежниот рак е зачудувачки удар за функционирањето на некои човечки заедници во руралните средини на Алјаска, како оние на островот Сент Пол, кои се потпираат на лов на ракови за егзистенција.
