Роден како православен Србин а почина како Хрват и католик: Неговата сопруга не му ја исполнила последната желба да почива покрај татко му и мајка му! (фото)

На денешен ден, пред 11 години, Владимир Беара, според многумина најдобриот голман во историјата на југословенскиот фудбал, почина во Сплит на 85-годишна возраст.

Беара е роден во 1928 година во селото Желово во подножјето на Свилаја, кое е оддалечено помалку од 50 километри од Сплит, каде што го поминал поголемиот дел од својата играчка кариера. Роден е во село каде што имало само православни Срби. Тој бил трето машко дете во српското семејство Беара.

На 15-годишна возраст, тој се приклучил на партизаните и таму ја запознал Борица, млада партизанка, која подоцна му станала сопруга. Со Борица го добил синот Предраг, кој починал од рак на почетокот на деведесеттите години.

Тој станал голман случајно, на „Стари плац“ во 1946 година, кога луѓето од Хајдук го замолија да замени еден повреден голман бидејќи резервниот не дошол на тренинг.

Никој не ни посомневал дека токму тогаш започнала брилијантната кариера на еден од најдобрите југословенски и светски голмани во историјата.

НЕГОВАТА ПОСЛЕДНА ЖЕЛБА НЕ БЕШЕ ИСПОЛНЕТА

Тој беше легенда на Хајдук, Црвена Ѕвезда и репрезентацијата на Југославија, а по неговата смрт во 2014 година, се крена прашина околу местото каде што беше погребан.

Беара е роден како православен во Зелов во Далмација, каде што живееле Срби, тој сакал да почива на православните гробишта во родното село, во портата на црквата Свети Илија, каде што биле погребани и неговите предци.

„Владимир го изгради овој споменик и гробница пред десет години. Тој сакаше да биде погребан покрај своите предци. До својот татко Јаков и мајка Марија. Ако не сакаше, немаше ни да ја изгради гробницата. Но, минатата година, кога почина и кога беше одлучено местото на неговиот погреб, никој не нè контактираше. И неговата желба беше брутално погазена. Но, на чест и срам на оние што не ја исполнија“, рекоа свештениците од Далмација.

Тој изградил гробница таму за време на својот живот, но бил погребан како католик во Сплит, на Ловринац, а погребната служба ја извршиле тројца монаси.

Неговата сопруга Јадранка проговори во хрватските медиуми за тоа зошто одлучила да не ја исполни последната желба на Владимир:

– Решив да ја погребам Беара во Ловринац и тоа е мое право. Во Зелов ми рекоа дека мразот го оштетил гробот, а кога дојдов до гробот, видов дека мразот не можел да го направи тоа, туку некој го направил намерно.

Дури и за време на престојот во Хајдук, Беара имал проблеми бидејќи бил православен Србин, иако Беара никогаш не се изјаснил како таков.

Неговите соиграчи и луѓето од клубот го понижуваа поради тоа, и токму затоа го напушти клубот во 1955 година откако со Сплит ја освои титулата шампион на Југославија. На свечениот прием, претседателот на Хајдук, Марко Марковина, им се заблагодари на сите за големиот успех, а го прескокна и Бер. Кога голманот го праша зошто не го споменува, тој одговори:

„Ти си обичен голман, имаме уште двајца како него, за кои би сакал да те споменам“.

Потоа Беара полудел, ја напуштил церемонијата и веднаш испратил порака до Белград.

„Ако сè уште ме сакаш, кажи ми кога да дојдам“.

Од Ѕвезда, тој беше нападнат на секој чекор, му нудеа „ридови и долини“. Ја искористија секоја можност да остварат контакт и тоа се исплатеше. Беара им се јави на црвено-белите во афект и набрзо се пресели во Србија.

Следните пет години ги помина во Црвена Ѕвезда, со која освои три шампионски титули и два Купа „Маршал Тито“.

Тој бранеше за репрезентацијата, правеше чуда на голот и беше почитуван од цела Европа. Во 1960 година, беше прогласен за најдобар фудбалер во Југославија. Сите големи играчи во Европа во тоа време велеа дека Беара е најдобриот голман во светот, дури и познатиот советски голман Лав Јашин, кој ја носеше таа титула, еднаш рече: „Не го заслужив ова, Беара е најдобриот во светот“.

Во својата кариера, која заврши во 1964 година, тој бранеше и за Алеманија и Викторија Келн.

НЕСРЕЌА ГО ОДНЕЛА ДО МАНАСТИРОТ ДРАГОВИЌ

Во раното детство, Беара доживеал несреќа кога ја удрил главата во карпа додека скокал со други деца во длабока дупка направена од земја и песок. Паднал во кома и лекарите немале добра прогноза. Имал 6-7 години.

Мајка Марија го однела од болницата во Сплит со кола во манастирот Драговиќ, каде што пред иконата на Света Петка прочитале молитви за негово оздравување. Владимир се разбудил од кома, па дури и лекарите го припишале тоа на чудо.

„Падна во кома и во таа состојба лежеше околу петнаесет дена во болница. Лекарите немаа добра прогноза. Не знаејќи што да прави, неговата мајка Марија го однесе од болницата во Сплит, во кола, во манастирот Драговиќ, за да бидат прочитани молитви за негово закрепнување. Молитвите беа прочитани пред иконата на Света Петка. И по чудо Божјо, Владимир се разбуди од кома. Дури и лекарите го припишуваа ова на чудо. Оттогаш, како што ми кажа неговата мајка, му се заветува на овој светец“, раскажа надвојводата Кнежевиќ.

МЕСТОТО КАДЕ ТОЈ СЛУЧАЈНО СТАНА ГОЛМАН

Една од поинтересните приказни од животот на Беара е како тој станал голман.

Еден ден во 1946 година, како осумнаесетгодишник, тој го следел тренингот на Хајдук на Стари плоштад.

Првиот голман беше повреден, а резервата сè уште не беше пристигнала на тренинг, па тренерот Јозо Матошиќ покажа со прст кон Бер и рече: „Мале, ајде, застани на голот, додека не дојде тој човек“.

Ги импресионираше сите, освен напаѓачите, кои ги излудуваше со одлични одбрани. Кога заврши тренингот, тренерот Лео Лемешиќ го повика и му рече да дојде на тренинг утре. Една година подоцна, тој стана прв голман на Хајдук.

Беше неверојатен, изгледаше како ‘рбетот да му е направен од гума. Го нарекуваа „балерина со челични тупаници“, „летечки пантер“, „гумен човек“. Одбрануваше удари од далечина, оние од шеснаесетникот, а беше и мајстор на пенали.

На Стари плоштад беа одиграни 3.149 натпревари, Хајдук победи на 1.982, загуби на 689, додека 478 натпревари завршија без победник.

Сплитчани играле на него до 1979 година, кога била завршена изградбата на „Пољуд“. Денес, рагби се игра на Стари Плаца.

ПРЕДАВНИК ИСТРАЖЕН ОД СПЛИТ

Во 1967 година, Беара дипломирал на Вишата тренерска школа во Келн. Во 1970 година бил назначен за помошник тренер на Хајдук. Го навредувале од трибините, го напаѓале по улиците на Сплит, му испраќале заканувачки писма… Не сакале „предавник“ во клубот. Во 1972 година бил исфрлен од клубот.

Тој ја изгради својата тренерска кариера во Холандија, Камерун и Југославија. Во првата земја, најдолго остана во Риека.

БАЛЕТ – ВТОРА ЉУБОВ

Беара беше уникатен голман со неверојатни рефлекси. Поради неговите голмански карактеристики, тој доби разни прекари, како што се „летечки пантер“ и „гумен човек“, а „балерината со челични тупаници“, како што велеа за него, е особено впечатлива.

Покрај тоа што бранеше на врвно ниво, Владимир редовно изведуваше балетски претстави во Сплитскиот театар, што е многу невообичаено за фудбалер.