Сите знаете кој е Тома Фила, син на многу влијателен адвокат: Еве кој бил Филота Фила за кој цела Југославија дознала поради оваа жена

– Тој е еден од најпознатите адвокати во Србија. Тој ги бранеше најпознатите личности на Балканот. Тој признава дека никогаш не можел да го надмине својот татко, уште попознат адвокат. Признава дека до ден денес го боли што професор му го свртел грбот на матурата. Вели дека тоа никогаш нема да го заборави. Тој нема деца, но има наследници…

– Вака оди неговата приказна. Пораснав покрај татко ми и мајка ми. Мајка ми беше домаќинка, а татко ми Филота Фила беше одличен адвокат. Секогаш велев: зошто не сум добар како него? Дојде, што се вели, со два пара гаќи во Белград. Ја запозна мајка ми, таа беше богата, таа беше од овде. Со неа се оженил во 39-та, а во 41-ва, роден сум јас.

Но мајка ми побегна од тука во Битола. Таа мораше да замине за да не ја убијат Германците бидејќи нејзиниот татко, дедо ми, беше масон, а Германците за возврат го убија. Како што влегоа, по првиот ден кога беше ликвидиран – вака познатиот белградски адвокат Тома Фила ја започна својата животна приказна.

Човекот за кој дури и еден Тома Фила вели дека бил одличен адвокат и жали што не е толку добар како него, е роден во Битола во 1914 година, а починал во Белград во 1983 година. Тој бил југословенски и српски адвокат, со потекло од Цинчар.

Татко којунџија, синот е одличен адвокат

Филота е родена во семејство на Цинцари. Неговиот татко Тома водел продавница за сребро заедно со неговиот брат, а мајка му Атина Ана Псарику потекнувала од богато битолско семејство. Филота беше едно од четирите деца покрај Антигона, Фанис и Коста.

Завршил грчко основно училиште и српска гимназија и се запишал на Правниот факултет во Белград, бидејќи тоа бил единствениот факултет на кој студиите биле бесплатни, што било значајно бидејќи на младоста останал без татко и стабилни примања.

За време на студиите се запознал со Милован Ѓилас и Лазар Колишевски, идни високи функционери на Комунистичката партија на Југославија, од кои ги усвоил комунистичките идеи. Дипломирал во 1937 година, а во 1939 година положил правосуден испит.

Работел во адвокатската канцеларија Поповиќ, која се наоѓала во хотелот „Москва“. Се оженил со Ела, ќерката на белградскиот трговец Никола Сапунџиќ, во 1940 година. Потоа работел како судија приправник во Ресен, Дебар и родната Битола, каде на 29 јули 1941 година се родил син, кој по дедо му го добил името Тома. На почетокот на Втората светска војна бил протеран од Битола од бугарските окупаторски власти.

Станал судија приправник во Умча, а подоцна адвокатски приправник кај адвокатот Здравко Исаиловиќ од Белград. Семејството го преселил во Неготин, а на крајот на првата година од војната се поврзува со партизанските илегалци во Белград.

Тој беше уапсен во 1943 година и испрашуван во палатата Ратнички дом, каде што се наоѓаше затворот Гестапо. Претходно беше уапсен партизански курир со наредба Фила да се префрли во партизанскиот одред Космај, што доведе до негово апсење. Набрзо бил префрлен во логорот Спа, а потоа пренесен во концентрациониот логор Маутхаузен-Гузен. По ослободувањето, заедно со другите затвореници пеш заминал во Виена. Таму било утврдено дека боледува од туберкулоза и дека има само 40 килограми.

Тој ги бранеше својата тетка Олимпија и Шефко – неговиот најпознат клиент

Кога се вратил во Југославија, неговиот соученик Лазар Колишевски, премиерот на НР Македонија, го назначил за началник на полицијата на Јужна Македонија. Набргу ја напушта таа функција и отвора адвокатска канцеларија во Битола во септември 1945 година.

Ја бранел својата тетка Олимпија, која се обидела илегално да пребега во Грција и на тоа судење изјавил дека: „неписмените луѓе не можат да ја водат државата“. Неговата тетка била застрелана, а Филота бил осуден на затвор и губење на политичките и граѓанските права во 1946 година. Кратко време во 1947 година е претседател на Арбитражниот суд во Битола.

По отслужувањето на казната со семејството се преселил во Белград. Отворил адвокатска канцеларија во Грочка, која во тоа време имала и суд. Станал еден од најпознатите адвокати во Југославија, а набрзо со него почнал да работи и неговиот син Тома Фила.

Филота беше голем противник на смртната казна. Тој ја напишал книгата „Ги бранев осудените на смрт“ во 1970 година, како и книгата „Вистината за Шефко“, која се занимава со Шефко Хоџиќ од Јусиќ кај Ѕворник, неговиот најпознат клиент.

Својата најпозната книга „Против смртната казна“ ја објавил во 1980 година, на свој трошок.

Починал во 1983 година во Белград.