Боки 13 конечно проговори за аферата и затворските денови: „Лаќа ме посети 10 дена пред неговата смрт“

Шоуменот откри дека немаше да ги преживее затворските денови без помош на психијатар.

Шоуменот Бојан Јовановски, познат како Боки 13, за првпат проговори за најтешките денови во затворот, каде помина четири и пол години, а откако неодамна беше ослободен од сите обвиненија за рекет.

Тој беше осуден на девет години затвор во случајот во кој беше обвинет за користење на неговата невладина организација за измама и перење пари. Но, таа казна беше укината и тој беше ослободен.

Боки сега гостуваше во емисијата „Лазаров подкаст“ каде си ја отвори душата и откри многу работи од неговиот живот кои до сега не беа познати.

– Преживеав голгота која ретко кој може да ја поднесе. Физички изгледам здраво, но имам проблем со внатрешните органи, може наеднаш да се разболам, немам еден орган, примам терапија. Бев на 20 минути од смртта, каде што бев итно ме оперираа. За време на разговорот морам да правам две-три паузи за јадење, морам да јадам два-три пати на ден. Некои делови од телото ми се искривени од терапијата. Без разлика низ што сум поминал, морам да ја поздравам одлуката на судот. И дека кога ме оперираа добро ме чуваа – рече Јовановски на почетокот на разговорот.

Тој раскажа и како се сеќава на своето детство.

– Како дете бев многу разгален и пазен. Пораснав во друго време, морам да кажам дека имав безусловна љубов од моите родители. Тоа многу ми помогна. Сето она што го поминав во претходните пет години, моите родители херојски го поднесоа. Татко ми беше изведен на суд поради мене. Тој е човек кој не би згазнал мравка, а поради мене испадна криминалец. Мораше да се влече низ судовите. И поради тоа се чувствувам виновен и лут.

Тој зборуваше и за своите први чекори на сцената и за својот ексцентричен изглед, откривајќи како татко му се справувал со неговиот изглед:

– Мене ме интересира модата. Публиката може да каже дека сум перверзен или вака или онака, или може да каже дека сум геј. На почетокот можеше да ме повреди, но подоцна сфатив дека никој не знае што се крие зад сето тоа. Честопати им кажував на луѓето кои ми пишуваа вакви пораки да молчат, бидејќи имаат деца и не знаат што ги чека. Конкретно за дотерување и појавување, сакав така да привлекувам внимание и тоа се случи. Татко ми воопшто не реагираше на тоа. Долго време не можеше да го разбере тоа, не можеше да поднесе син му да се облекува женско, што е нормално. Нормално е дека не е нормално, но јас се справив со тоа на свој начин. Имаше и закани и многу непријатни ситуации, но сето тоа го надминав.

Тој се присети и на своето учество во реалното шоу „Големиот брат“ кое го прослави на српскиот пазар:

– Не го гледам тоа како грешка, само како работа. Огромна популарност, контакти, нови работни места, пријатели. Таму ја запознав Лепа Лукиќ. За сето тоа време таа ме распрашуваше и се грижеше за мене. Во контакт сме, од тој „Големиот брат“ остана тоа прекрасно пријателство, кое го чувам, и пријателството со Дивна Карлеуша, која, за жал, веќе не е жива. Дали ми се исплатеше или не е неважно, но беше многу успешно.

Како што посочува, поради едно лице со кое бил близок, му се случила ситуација за која бруеше целиот регион пред неколку години.

– Личноста поради која го преживеав сето она што сум е личност која ја познавам повеќе од 20 години. Долго време не се слушнавме, а потоа кога ја направив телевизијата ми се јави да ми честита и потоа на сите начини се обидуваше да ме освои. Не можам да кажам дека не ми се допадна, паднав во стапица. Се дружевме секој ден, но ме уништи како личност, многу е гаден. Залудно му е се, лош човек е. Запостави се за да ми се доближи, се зближи со моите родители, дојде кај мене дома. Многу ме оштети. Потоа инсистираше да се сретнеме во ресторан, но во тој момент почувствував дека не треба да го правам тоа и мојата интуиција се покажа како точна.

Боки детално опиша колку му било тешко во затворот, и дека без помошта на психијатар немаше да може да преживее. Сепак, едно сознание го погоди особено тешко.

– Морничави притворски денови. Не можете ни да сфатите како изгледа. Без поддршката од моите родители немаше да издржам и немаше да бидам таму каде што сум сега. Во затвор, ако ништо друго, научив како да ги држам будалите подалеку од мене. Имав психијатри додека бев во болница, паднав во големи кризи, меѓутоа, пет години без слобода многу ме погодија. И животните лекции ми помогнаа многу. После се што ми се случи таму, во еден момент дознав дека Марина Туцаковиќ починала. Тоа ми беше многу тешко, бидејќи бевме многу добри. Тоа беше една од жените кои ме сакаа безусловно. Првата работа што ќе ја направам кога ќе одам во Белград е да го посетам гробот на Марина.

Тој се присети и на своето познанство и дружење со Марина Туцаковиќ.

– Марина беше многу блиска со сите пејачи, но со мене имаше посебен однос. Тоа не беше професионално, беше голема љубов, не знам како да го опишам. Ме запозна кога гостував во една емисија, во која таа беше жири. Сакав таа да ми пишува песни. Таа беше прекрасна жена. Бев активно присутен во нејзината битка со ракот. Потоа ме затворија, таа баше да сведочи. За Марина и Фута и Лаќа моето срце засекогаш ќе биде нивно. Десет дена пред да почине, Лаќа ме посети во болница, по 10 дена почина. Имавме посебен однос. Од Марина добив многу убави зборови кои ќе ги паметам цел живот, еден од нив е „Што ќе биде ќе биде“.

Тој зборуваше и за пријателството со Јелена Карлеуша.

– Со Јелена имам пријателски однос. На првата средба се појави таа хемија. Работевме заедно, настапувавме заедно. Луѓето велат дека таа не знае да пее, но никој не може да ги достигне височините што таа ги достигнува. Јелена има музичко образование. Но, таков пакет никогаш повеќе нема да се случи овде.