Вештачката интелигенција базирана на сликата на окото може да препознае и анализира болест

Истражувачите обучиле вештачка интелигенција со скенирање на повеќе од 10.000 очи и сега таа може да процени на кои пациенти со заболени рожници им е потребен итен третман, соопшти Европското здружение на хирурзи за катаракта и рефрактивни хирурзи.

Кај некои пациенти со кератоконус (болест на рожницата), доволно е само да се лекува болеста за да не напредува, додека кај други е неопходен итен третман за да се спречи трајно губење на видот.

Вештачката интелигенција ќе игра важна улога во иднина во зачувувањето на видот, намалувањето на бројот на трансплантации и преобликувањето на грижата за очите.

Во студија презентирана на 43-от Конгрес на Европското здружение на хирурзи за катаракта и рефракција, беа презентирани резултатите од истражувањето. Истражувањето се фокусираше на луѓе со кератоконус, оштетување на видот кое генерално се развива кај тинејџери и млади возрасни и има тенденција да се влошува во зрелоста.

Оваа болест се јавува кај 1 од 350 луѓе. Во некои случаи , состојбата може да се контролира со контактни леќи, но кај други брзо се влошува и доколку не се лекува, на пациентите може да им биде потребна трансплантација на рожница.

Во моментов, единствениот начин да се утврди кој има потреба од третман е да се следат пациентите со текот на времето. Истражувачите користеле вештачка интелигенција за да ги проценат сликите од очите на пациентите, во комбинација со други податоци, за успешно да предвидат кои пациенти имаат потреба од брз третман, а кои би можеле да продолжат да бидат следени.

Студијата ја спроведе д-р Шафи Балал и неговите колеги од очната болница „Мурфилдс НХС Фондејшн“ во Лондон и Универзитетскиот колеџ во Лондон ( UCL ), Велика Британија. Балал објасни дека кај луѓето со кератоконус, рожницата – предниот прозорец на окото – се испакнува нанадвор.

Како што наведе тој, кератоконусот предизвикува оштетување на видот кај млади пациенти на работоспособна возраст и е најчеста причина за трансплантација на рожница во западниот свет.

„ Еден третман наречен „вкрстено поврзување“ може да го спречи напредувањето на болеста. Кога се изведува пред да се развијат трајни лузни, вкрстеното поврзување често ја спречува потребата од трансплантација на рожница. Сепак, лекарите во моментов не можат да предвидат кои пациенти ќе напредуваат и ќе бараат третман, а кои пациенти ќе останат стабилни само со следење .“

Ова значи дека пациентите имаат потреба од често следење во текот на многу години, а вкрстениот третман обично се изведува откако веќе ќе се случи прогресија.

Студијата вклучуваше група пациенти упатени во очната болница „Мурфилдс“ при Фондацијата на НХС за проценка и следење на кератоконус, вклучително и скенирање на оптичка кохерентна томографија (OCT) на предниот дел од окото за да се испита неговата форма.

Истражувачите користеле вештачка интелигенција за да проучат 36.673 OCT слики од 6.684 различни пациенти, заедно со други податоци од пациентите. Алгоритмот со вештачка интелигенција можел точно да предвиди дали состојбата на пациентот ќе се влоши или ќе остане стабилна користејќи само слики и податоци од првата посета.

Користејќи вештачка интелигенција, истражувачите беа во можност да ги сортираат две третини од пациентите во група со низок ризик, на која не ѝ беше потребен третман, и уште една третина во група со висок ризик, на која ѝ беше потребен брз вкрстен третман.

Кога беа вклучени информации од втората посета на болницата, алгоритмот беше во можност успешно да категоризира до 90 проценти од пациентите .

Балал истакна дека истражувањето покажало дека вештачката интелигенција може да се користи за да се предвиди на кои пациенти им е потребен третман, а кои можат да продолжат да бидат следени.

„ Ова е прва студија од ваков вид што постигнува вакво ниво на точност во предвидувањето на ризикот од прогресија на кератоконус од комбинација на скенирања и податоци од пациенти, користејќи голема кохорта на пациенти следени две години или подолго. Иако оваа студија е ограничена на употреба на еден специфичен OCT уред, методите на истражување и алгоритмот со вештачка интелигенција што се користат можат да се применат и на други уреди .“

Како што нагласи тој, алгоритмот сега ќе помине низ понатамошно тестирање на безбедноста пред да се имплементира во клиничка средина.

„ Нашите резултати би можеле да значат дека пациентите со кератоконус со висок ризик ќе можат да добијат превентивен третман пред да се влоши нивната состојба. Ова ќе спречи губење на видот и ќе ја избегне потребата од трансплантација на рожница со поврзаните компликации и товарот на закрепнување. Пациентите со низок ризик ќе избегнат непотребни чести контролни прегледи, ослободувајќи ги ресурсите за здравствена заштита. “

Ефикасното сортирање на пациентите со помош на алгоритам ќе им овозможи на специјалистите да бидат пренасочени кон областите каде што има најголема потреба. Истражувачите сега развиваат помоќен алгоритам за вештачка интелигенција, обучен на милиони скенирања на очите, кој може да се прилагоди за специфични задачи, вклучително и предвидување на прогресијата на кератоконусот, но и други задачи како што се откривање на инфекции на очите и наследни заболувања на очите.

Д-р Хозе Луис Гуел, попечител на ESCRS и раководител на Одделот за рожница, катаракта и рефрактивна хирургија при Институтот за очна микрохирургија во Барселона, кој не беше вклучен во истражувањето, рече дека кератоконусот е состојба што може да се контролира, но тешко е да се знае кого да се лекува, кога и како да се спроведе третманот.

Тој истакна дека, за жал, овој проблем може да доведе до одложувања, при што многу пациенти доживуваат губење на видот и им е потребна инвазивна имплантација или трансплантација.

„ Ова истражување сугерира дека можеме да користиме вештачка интелигенција за да предвидиме кој ќе напредува, дури и од нивната прва рутинска консултација, што значи дека би можеле да ги лекуваме пациентите рано пред прогресијата и секундарните промени. Исто така, би можеле да го намалиме непотребното следење на пациентите чија состојба е стабилна. Доколку постојано се покаже дека е ефикасна, оваа технологија на крајот би можела да спречи губење на видот и потешки стратегии за лекување кај млади пациенти во работоспособна возраст. “