Виолета го победи ракот на грлото на матката и дочека шест внуци: Ниту другата малигна болест не ја спречи, има совети зошто вреди да се живее

 Ми се чини дека не бев исплашен, туку збунет. Стравот дојде кога дојде терапијата со зрачење и станав свесна за помислата дека моите деца Маша, Соња и Милош можеби ќе пораснат без мене – вели Виолета Ивковиќ во својата исповед за борбата со ракот на грлото на матката пред 30 години, која успешно надмина уште еден голем здравствено искушение , ракот на белите дробови.

Да не беше добрата проценка на заменскиот лекар по една година неправилно лекување, 
ракот на грлото на матката ќе ја запреше на нејзиниот животен пат Виолета Ивковиќ пред повеќе од три децении на само 36 години. 
Освен на лекарите, животот им го должи и на високата свесност и одговорност која ја имаше за нејзините три мали деца. Поради нив таа одела на редовни лекарски прегледи. Одамна, како што вели, се препуштила на судбината дека мора да биде подготвена да се соочи со секој нов здравствен предизвик…

Рана на грлото на матката не беше толку честа промена кај жените, туку – рак на грлото на матката

Соговорникот на порталот еКлиник е роден 1957 година во Белград. Студирала англиски јазик на познатиот Оксфорд, работела како новинарка и колумнистка. Отсекогаш ја привлекувала моќта на зборовите. Автор е на повеќе книги и романи. Да и кажеше некој одамна дека во еден од нив (романот „Назанака Хитно“ ) ќе ја опише и својата животна борба против малигната болест, сигурно немаше да му поверува.

Но, како што сака да каже Виолета, „додека Човекот планира, Бог се смее“ … И ни дава искушенија што треба да се фатат „за врат“.

Иако немала никакви симптоми, таа редовно одела на гинеколошки прегледи. При еден преглед е забележана рана на грлото на матката, прилично типична појава кај женската популација, која бара соодветен мониторинг.

– Меѓутоа, мојот тогашен гинеколог не го препозна како малигна промена, па изгубив цела година во стандардното, протоколарно лекување на рана која всушност беше – почеток на рак. Случајна промена на доктор ми го спаси животот, тоа можам слободно да го кажам – ни раскажува Виолета Ивковиќ со широка насмевка и неисцрпна енергија.

Шок, збунетост, страв дека децата ќе пораснат без мајка, па одлука: Човекот нема друг избор

Биопсија, шокантна дијагноза, конизација, па ампутација на грлото на матката… За жал, тоа не беше доволно, бидејќи поради изгубеното време, сепак беше потребно да се направи радикална хистеректомија.

– На сите пациенти кои ќе дознаат дека имаат рак им треба период на адаптација на тој шок. Треба да се соберете, да разберете што ви се случува. Ми се чини дека не се плашев, туку бев збунета. Стравот дојде кога дојдоа третмани со зрачење и свесното помисли дека моите деца можеби ќе пораснат без мене. 
Тие беа мали. Милош имаше 11, Соња 6, а Маша 4. Сфатив дека не смеам да дозволам стравот да ме победи, и заради мене и заради моите деца, како и заради семејството, пријателите и сите што ме поддржуваа. Се обидов да заборавам и дека третманот ќе беше помалку инвазивен да не беше таа грешка, решив целосно да и верувам на професијата и да ги прифатам советите на моите лекари, хирурзи и онколози. Сите расположливи средства за таа „војна“ се во нивни раце. Конечно, сега сум сведок дека тоа е единствениот вистински начин за борба против болеста и дека човекот нема друг избор – сигурен е нашиот соговорник, кој не пропушта да ја истакне важноста на редовните прегледи.

„Со или без рак, времето лета…“

– Болеста нè дели. Едната половина од нас се обидува да опстане во улога на родител, пријател, сестра, брат… Другата е изгубена во самотијата на самото преживување. Во таа празнина, бреговите понекогаш се оддалечуваат од нас, понекогаш се приближуваат; водите се смируваат, струите шепотат, потоа набабруваат, набабруваат, дивеат. Во тоа живеење најтешко е да не ги отсечеш рабовите на својот тек и да не се излееш, да стигнеш до работ. Со или без рак, времето минува – пишуваше своевремено соговорникот на нашиот портал за животот на луѓето обележани со најтешката болест.

Животот продолжува, ракот на грлото на матката стана минато, но…

Годините што следеа и донесоа, со редовни прегледи, активен, убав живот. Таа уживаше, пишуваше, патуваше. Имаше вести за животот и професионалните успеси на децата во странство. Потоа најрадосните, за внуците.

Сепак, пристигна уште еден шокер. Три децении по првата евиденција на пациенти на онкологија на Виолета, беше регистрирана уште една дијагноза на малигно заболување. Овој пат тоа беше рак на белите дробови.

Помеѓу контролни прегледи, надеж и верба во доброто

– Знаев дека овој рак може да биде пофатален од оној што го преживеав пред 30 години, но ова сознание за новото испитување ми беше полесно. Сепак, јас дочекав шест внуци, а потоа моите деца беа практично на почетокот на животот. Тоа е голема разлика. Имав серија операции и циклуси на хемотерапија во текот на изминатите неколку години. Помеѓу контролните скенови и следењето на болеста, читам, пишувам, патувам малку, ги поздравувам и ги посетувам моите деца и внуци. Во еден од последните контролни наоди, иако само на крајот пишува: „Транспарентноста на паренхимот изгледа подобрена во целина“ – опишува нашата соговорничка делови од нејзиното секојдневие.

Во книгата ги „заробила“ и двајцата болни од рак: Храбра е, ја крши стигмата и шири свест за болните од рак

А нејзините дневници за второто малигно заболување ги обликуваше на убедување на пријател издавач во еден вид хроноскопија. Така е создадена книгата „Назанака итно“ . Во него Виолета Ивковиќ собрала мисли и настани од сомнежот за рак на белите дробови до првиот контролен скенер. Посебна тежина и автентичност и дава фактот што оваа борба ја водеше во услови на пандемија. Ретко кој нема да се идентификува со страдањата на пациентите кои не се заразени со КОВИД, кои во ненормални околности чекале или оделе од болен до болен, без дијагноза и соодветен третман.

На страниците на книгата на социјалните мрежи Фејсбук и Инстаграм е вистинска мала заедница на пациенти со онкологија и членовите на нивните семејства. Тоа се места каде што можам без срам и стигма да пишувам за моите стравови, дилеми и маки, кои во нашето поднебје сè уште го следат ракот.

За крај, 
Виолета Ивковиќ има порака и за здравите и за болните следбеници на нашиот портал:

– Однесувајте се кон вашето тело без срам и непријатност, мислам дека тоа е клучот за одржување на здравјето. Болеста е безмилосна, не знае што е срам. Мислете на себе и бидете здрави!