Вистинскиот Попај не го сакал спанаќот: Гo плашеa децата, се тепал, а сепак сите го сакале, а еве зошто!
Кога познатиот Попај се појави во светот на стриповите, имавме можност да го видиме едноокиот херој со луле во устата, како се бори, љубител на спанаќ. Но, вистинскиот Попај, Франко „Роки“ Фил, беше многу поинаков – и многу поинтересен.
Фил беше висок Полјак кој живееше со својата мајка во куќа веднаш до гробиштата Евергрин. Не беше морнар, не сакаше спанаќ, но имаше навика да седи надвор на стол по смената во пабот, да пуши луле и повремено да заспива – додека локалните деца постојано го плашеа. Неговиот „одговор“ на шегата? Брз скок, тупаница и насмевка што велеше „Јас сум сè уште шефот тука“.
Децата не само што го плашеа – тој често им правеше и претстави. На пример, знаеше како да крене тупаница и да затвори неколку врати во паб-салата за да игра „чувар на редот“. Неговите борби не беа од злоба; еднаш, според сеќавањата на неговиот внук, тој истрча на улица за да запре возрасен човек кој злоставувал деца, го игнорираше ножот и едноставно продолжи да оди.
Фил беше и локална енигма – повремено исчезнуваше со недели, враќајќи се со приказни за мистериозни прошетки низ блиските шуми и импровизирани физички предизвици со пријателите. Не сакаше стабилна работа, но имаше репутација на човек кој секогаш си го држеше зборот и ги бранеше аутсајдерите.
Кога Е.Ц. Сегар го создаде Попај, тој ги комбинираше физичките атрибути и борбениот дух на Фил со измислениот живот на морнар и спанаќ – и така се роди херој што светот го заборави, а Честер раскажуваше приказни за Роки, „вистинскиот Попај“ со децении.
Фијел починал во 1947 година на 79-годишна возраст. Неговиот гроб останал необележан сè до 1996 година кога му бил подигнат споменик со ликот на Попај од 1929 година – мала иронија на судбината: човек кој никогаш не бил морнар, но сепак станал легенда.
