ВОЈНАТА МОЖЕ ДА ЗАВРШИ БРЗО САМО НА ДВА НАЧИНА: Првиот е смена на Путин, вториот е поразот на Украина и тоа е можеби поверојатниот исход

Руската агресија врз Украина влезе во втората и, според сите сметки, не последната година. Има само две можности за брз крај на војната во Украина. Првата е украинската капитулација. Втората е да се отстрани Путин преку некои нормални средства. За жал, првата опција е многу поверојатна од втората.

Проблемот е што и двете страни се заглавени во војна на трошење бидејќи досегашната помош на Западот за Украина беше доволна само за да се изедначи рамнотежата на силите на бојното поле. Украина доби многу одбранбено оружје што го отежнува напредокот на Русија. Офанзивните сили допрва треба да се развијат. Но, тоа не е лесно бидејќи засега изгледа дека нема да добијат ниту половина од ветените триста тенкови Леопард 2 до пролет.

Не постои суперстратешка цел да се стави крај на војната

Многу поголем проблем за двете страни е тоа што не постои суперстратешка цел со која би завршила војната. За Украинците најблиску до тоа е големата офанзива во Запорожје, ослободувањето на Мелитопоље (или барем неговото опкружување) и избивањето на брегот на Азовското Море. Друга можна насока на напредување би била кон Мариупол. Во двата случаи, украинските сили ќе го поделат сега единственото бојно поле што се протега од украинско-руската граница во регионот на Харков сè до сливот на Днепар во Црното Море и ќе создадат предуслови за обид за ослободување на Крим.

За да го спречат сето ова, Русите би користеле се што имаат. Крајниот резултат би бил масовна операција споредлива со слични офанзивни операции што се случија во областа за време на Втората светска војна. Ангажман на стотици илјади војници, илјадници тенкови и други борбени возила, заедно со илјадниците достапни артилериски парчиња, со неизбежен резултат на илјадници мртви и десетици илјади ранети од двете страни.

Украинците се надеваа дека донациите на, според нив, „супертенкови“ ќе им овозможат да формираат сили способни за таква операција. Постојаните вести за намалувањето на бројот на тенкови што ќе ги добијат Украинците и продолжувањето на рокот за нивна испорака ја прават се поневеројатна голема пролетна офанзива кон Мелитопол, Маријупол и Азовското Море.

Ниту, пак, нов обид за освојување на Киев би го променил значително рамнотежата на силите во корист на Русија

Од друга страна, ниту Русите не се во ништо подобра позиција. Окупацијата на остатокот од Доњецк нема да ја заврши војната победнички. Покрај огромните загуби, рамнотежата на силите нема да се сврти во корист на Русија ниту во случај на окупација на Краматорск и Славјанск. Путин би можел да тврди дека сите првични цели се постигнати и дека се надева дека сеќавањето на просечниот Русин е толку кратко што не се сеќава како пред една година тврдеше дека ќе ја „ослободи“ цела Украина од нацистите и националистите. Тој тоа го нарече „деназификација“ и „деукраинизација“.

Ниту, пак, обновениот обид за освојување на Киев значително би го променил односот на силите во корист на Русија. Прво, затоа што за таква операција би требало да бидат распределени најмалку 300.000 руски и уште 200.000 белоруски војници (ќе го оставиме настрана прашањето дали руската армија овојпат има доволно опрема и оружје за опремување на толку големи сили).

За руско-белоруските сили да имаат барем минимална теоретска шанса да го заземат Киев, тие би морале, ако не по квалитет (двете страни сè уште го користат истото оружје развиено за време на Советскиот Сојуз), да ги надминат украинските бранители по квантитет и суровини. моќта со безброј бранови тенкови, оклопни транспортери и пешадија го скрши отпорот на Украинците. Таквата доктрина е многу блиска до руските генерали бидејќи Црвената армија ја развила за време на Втората светска војна и продолжила да ја разработува до распадот на СССР во 1991 година.

Второ, без оглед на бројот на руско-белоруски сили, веројатноста за победа би била многу мала, но веројатноста за огромни загуби (особено руски) би била многу голема.

Мета на Русите е Лавов наместо Киев

Трето, ако по некое чудо заедничките руско-белоруски сили успеаја да го освојат Киев, отпорот на Украинците немаше да биде ништо помал. Напротив, веројатно ќе биде засилено со уште поголеми количини оружје од Запад.

Ако Киев не е суперстратешка цел, имаат ли Русите? Имаат и се вика Лавов. Тоа е град со големина на Загреб, кој се наоѓа на самиот запад на Украина и е стратешки важен бидејќи низ него минуваат сите комуникации од Полска (а тоа значи од запад) до Киев и пошироко.

Ако Русите, наместо да упаднат во Киев, ги насочат силите од, да речеме, 500.000 војници кон Лавов, со секој километар напредување, опстанокот на Украина би бил сè посомнителен. Рускиот проблем е што тие би морале да поминат повеќе од 200 километри многу тешки борби, бидејќи Украинците би го искористиле буквално секој човек за да ја запрат руската офанзива.

За да изведат ваква офанзива, Русите би требало да решат неколку проблеми. Првиот – каде да се најдат уште 300 илјади војници? Одговорот – уште една масовна мобилизација. Друг проблем – како да се натера Лукашенко да ги мобилизира Белорусите? Одговорот е да се заканите дека ќе го исфрлите или ќе го исфрлите и ќе го замените со некој попослушен.

Трето – како да се мобилизираат и беспрекорно да се испорачаат во Белорусија стотици илјади војници, илјадници тенкови и борбени возила со илјадници парчиња артилериско оружје, без тоа да го откријат Украинците (и западните разузнавачки служби). Одговор – никако, бидејќи акумулацијата на толку големи сили не може да помине незабележано.

Украинците се надеваат дека новото оружје ќе им даде предност

Фактот дека, иако Москва добро знае дека тоа ќе им донесе победа, никогаш не беше споменато дека планираат да изведат толку голема и тешка операција.

И така двете страни влегоа во втората година од војната со не многу „добри карти“. Русите имаат суперстратешка цел, но свесни се дека не можат да ја постигнат, па би се задоволиле да го окупираат остатокот од Доњецк, иако со месеци не можат да го освојат градот Бахмут. На крајот на краиштата, тие секогаш имаат опција да ги чекаат резултатите од претседателските избори во САД на крајот на следната година.

Во Киев не престануваат да се надеваат дека сето ново оружје ќе им ја донесе толку посакуваната превласт на бојното поле. Проблемот е што и најдобрите западни „супертенкови“ не можат сами да се борат, мора да управуваат со екипаж. А основната обука на тенковските екипи трае 20 недели.

Потребни се најмалку две години за бригадите вооружени со сосема нови тенкови, пешадиски борбени возила и самоодни хаубици да бидат сеопфатно обучени за да дејствуваат како моќна ударна (офанзивна) сила. Украинците не веруваат дека ги имаат тие две години, па се надеваат дека појавата на Леопард 2, Челинџер 2 и на крајот на годината Абрамс толку ќе го уништи борбениот морал на руските војници што или ќе се предадат или бегај. Тоа не би било првпат во историјата на војување.