Ги оставила своите три деца во снегот за да може повторно да се омажи: По неколку години, го сретнала својот син пред продавница

Имав две години, мојот брат имаше само неколку месеци, а сестра ми четири. Мајка ми никогаш не нè посетуваше, ниту пак некогаш се јавуваше.

Ова е приказната за Фадил Хајдаревиќ од Коњевиќ Поље – човек кој поминал низ тешки животни трауми, но и покрај сè, пронашол мир, среќа и хармонија во семејниот круг.

Тешко детство обележано со трагедија

Детството на Фадил не било лесно. Неговиот татко починал рано, а неговата мајка се преомажила и, како што вели Фадил, ги оставила тројцата – него, неговиот брат и сестра – „како чорапи“. За нив се грижела нивната тетка, сестра на мајка им, која ги негувала и буквално ги спасила.

„Имав две години, мојот брат имаше само неколку месеци, а сестра ми четири. Мајка ми никогаш не нè посети, ниту пак се јави. Животот беше тежок, но Божја волја – и јас сум задоволен од тоа. Откако ја сретнав пред една продавница, таа ја сврте главата како да не ме познава“, се сеќава Фадил.

Без неговите тетка и чичко, вели тој, веројатно денес не би бил жив. Неговата мајка, без ни најмало чувство, ги оставила во снегот затоа што ја вознемирувале, и оттогаш никогаш повеќе не помислила на нив.

Справување со траума

Еден од најсуровите моменти од моето детство беше кога мајка ми, додека свадбените гости ја следеа, едноставно ги остави во снегот и си замина. Тој настан беше длабоко врежан во сеќавањето на Фадил и го обликуваше неговиот поглед на светот.

„Беше тешко, но научив да се справам со животот и да го ценам она што го имам“, вели Фадил, нагласувајќи колку љубовта и поддршката од неговите тетка и чичко биле клучни за нивниот опстанок.

Патот кон независноста

Децата од првиот брак на неговата мајка, иако оставени, сепак го пронајдоа својот пат. Сестрата се омажи во близина на Зворник и основа семејство, братот заврши училиште во Братунац, потоа отиде во Србија, основа семејство и денес ужива во пензија.

Фадил истакнува дека секој пронашол стабилност и среќа, што му дава посебно чувство на исполнетост.

Мирен живот во Коњевиќ Поље

Денес, Фадил живее со сопругата во Коњевиќ Поље. Се занимава со земјоделство, одгледува овци и, како што вели, живее токму онака како што сака – едноставно и исполнето. Неговите деца живеат во странство, тие се среќни, од време на време доаѓаат на гости, а тој со нетрпение ги очекува внуците.

„Сопругата и јас живееме сами. Децата се среќни и живеат добро. Понекогаш тие доаѓаат кај нас, понекогаш ние кај нив. Сега чекаме внуци“, вели Фадил.

Благодарноста е посилна од горчината.

Иако никогаш нема да ги заборави траумите низ кои поминал, Фадил вели дека е благодарен за сè што има денес. За него, среќата не е во богатството, туку во здравјето, љубовта и семејната хармонија.

„Бог нешто зема и нешто дава. Ми даде прекрасно семејство и прекрасни врски. Сè низ што поминав во минатото ме научи на благодарност – и затоа сум мирна и среќна личност“, заклучува Фадил.