Дали тишината е форма на злоупотреба? Кога „не ти зборувам“ почнува да боли и преминува во насилство

Кавгата меѓу партнерите укажува дека нешто не е во ред, но тишината може да биде уште полоша

Дали тишината е форма на злоупотреба?

Кога повеќето од нас помислуваат на вербална злоупотреба на партнерот, првото нешто што ни паѓа на ум е да го кренеме гласот, да се расправаме, да се караме и да викаме, но вистината е дека најтоксичната злоупотреба е тивка, без зборови.

Тишината е пасивно-агресивна форма на манипулација во која едно лице одбива да комуницира или да комуницира со некој друг во дадена ситуација.

Оваа форма на пристап може да има длабоки последици за меѓучовечките односи и може да покрене важни прашања за природата на емоционалната злоупотреба, пишува Телеграф.

Дефиниција на тивок третман

Третманот со тишина се дефинира како намерно одбивање на личноста да комуницира или да одговори на вербалните или невербалните интеракции на другите.

Ова однесување може да се користи како контролна тактика во односите додека една личност се обидува да стекне или одржи моќ со игнорирање на другата или намалувајќи ја вредноста и важноста на таа личност.

Психолошките ефекти од третманот со тишина

Третманот на тишината може да има голем број негативни психолошки ефекти врз личноста изложена на ова однесување, меѓу кои најважни се:

1. Чувството на изолација

Постојаното игнорирање и недостатокот на комуникација може да создаде чувство на изолација и осаменост кај засегнатото лице.

2. Пад на самодовербата

Тивкото лекување може да ја наруши самодовербата и самодовербата на една личност, правејќи ја таа личност да се чувствува безначајна. Идејата „да не зборувам со тебе“ претставува многу повеќе од едноставен прекин на комуникацијата меѓу луѓето. Станува збор за чувството „веќе не постоиш за мене, повеќе не ти е важно“ и може да се сфати како трауматично искуство.

3. Акумулација на гнев

Лицето кое е игнорирано може да доживее фрустрација и гнев поради неможноста да комуницира и недостатокот на одговор од другиот. Оваа блокада во комуникацијата се чувствува како невидлив ѕид помеѓу оној што ја прекинува комуникацијата и оној што се игнорира.

4. Конфузија

Недостатокот на комуникација може да создаде конфузија и несигурност за врската и нејзината состојба. Игнорираната личност не знае каде е и како ќе се развиваат работите.

Тивкиот третман како форма на злоупотреба

Во многу случаи, тивкиот третман може да се смета за форма на емоционална или психолошка злоупотреба. Оваа тактика може да се користи за контрола и манипулирање со засегнатото лице и може да создаде токсична и нездрава средина во врската.

Ако тивкиот третман го применува токсичен партнер, игнорираната личност станува жртва и важно е да се идентификува што се случува за да разбере дека тоа не е нивна вина. Се разбира, нормално е да ви треба пауза каде што нема да разговарате и да ги средите вашите мисли, но можете да го пренесете тоа. Од друга страна, кога тивкиот третман се користи како форма на злоупотреба, тишината станува студена и болна.

Така, тивкиот третман станува навредлив ако:

▪ Се користи за да се повреди друго лице или да се уништи неговата самодоверба
▪ Изразува рамнодушност, непочитување или дури и девалвација
▪ Придонесува за зголемено ниво на стрес, анксиозност или дури и депресија

Во пракса, тишината прави повеќе штета отколку корист. Игнорираното лице не знае што се случува, колку долго ќе трае оваа навика и не може да преземе мерки за да ја реши ситуацијата. Сите овие искуства не носат добро на игнорираната личност и не ја „поправаат“ врската.