ДА СЕ БИДЕ ИЛИ НЕ !? Тешки зборови за човекот од блиска доверба на Путин: “Животот и судбината на Герасимов зависат од Украина! Тој сега има само една опција…“

Генералот Валери Герасимов е началник на Генералштабот на Русија со најдолг мандат во постсоветската ера на оваа држава. Од 2012 година Герасимов е на чело на армијата, која многумина ја сметаа за втора најмоќна во светот.

Превезот на руските воени капацитети почна да се крева на 24. февруари 2022 година, кога руските тенкови влегоа во Украина и ја започнаа инвазијата. Една година подоцна, руската армија е исцрпена и понижена, иако сè уште е многу способна за масовно уништување на украинските животи, градови и населби.

Герасимов е веќе четвртиот генерал овластен од Владимир Путин да ја надгледува т.н. „специјална воена операција“ на Кремљ, но воедно и тој бележи неуспех на теренот, пишува Newsweek, кој трајно би го уништил угледот на 67-годишниот генерал. Како Герасимов би успеал да ја сочува главата по војната која се карактеризира со систематски руски неуспеси водени под негов надзор ?

„Пред почетокот на војната, Герасимов планираше да се повлече од позицијата на Генералштабот. Можеби не целосно од руската армија, но тој веќе почна да бара работни места што би биле соодветни за него за формално пензионирање“, вели Марк Војгер за Newsweek.

Галеоти, автор на популарната книга „Војните на Путин: Од Чеченија до Украина“ исто така кажува дека: „Неговиот главен приоритет, се сомневам, е да не ги збрка работите до точка каде што ќе заврши во срам“.

„Во исто време, тој се соочува со притисок од Владимир Путин навистина да освои нешто. Путин би бил воодушевен ако Герасимов може да го освои целиот Донбас, но мислам дека не го очекува тоа. Мислам дека очекува неколку трофеи, односно градот Бахмут и уште нешто“, додава тој.

„Тешко е да се види што Герасимов може да понуди што не можеа претходните команданти на руската инвазија, дури и со неговото долгогодишно искуство. Тие ги користеа своите, релативно кажано, сребрени куршуми, она што мислеа дека ќе им донесе оперативна предност на теренот“, коментира Марк Војџер, поранешен специјален советник за руски и евроазиски прашања на поранешниот командант на американската армија во Европа, генерал Бен Хоџи.

„Не знам каква конструкција може да предложи за да се поправи нешто што е длабоко погрешно на оперативно и тактичко ниво“, додал Војџер кој сега работи како нерезидентен висок соработник во Центарот за европски анализи и професор на Американскиот универзитет во Киев.

„Мислам дека тој не може да направи нешто драматично различно што би можело да го сврти бранот на војната“, заклучува тој.

Русија очигледно сè уште има одреден капацитет за офанзивни операции по една година тешки загуби, брзо трошење на опремата и повеќекратно повлекување. Руските воени трупи повторно напаѓаат нов терен во источниот регион Доњецк околу Бахмут, додека, исто така, наводно подготвуваат и започнуваат нови напади долж јужниот фронт кај Запорожје и североисточниот фронт кај Кремина.

Началникот на генералштабот на САД, генерал Марк Мили минатиот месец изјави дека Русија „стратешки, оперативно и тактички“ ја загубила војната. Руските трупи сè уште се борат, иако големите амбиции за промена на украинскиот режим сега се километри далеку. Се чини дека пролетната офанзива започна, но дури и регионалните цели за окупација на Доњецк и Луганск сега изгледаат амбициозни.

„Повратните информации што ги добиваме од украинските генерали, но и од западните одбранбени аналитичари, доведуваат до заклучок дека офанзивата најверојатно била избрзана. Таа била започната пред единиците да бидат подготвени, пред мобилизираните резервисти да можат да се запознаат со оние што ги затекнале на фронтот“, коментира Галеоти.

Путин мораше да го направи тој чекор за да и покаже на Русија дека сè уште може да го направи тоа. Герасимов мораше да направи потег за да покаже дека е напаѓачки генерал – за разлика од Суровикин.

„Јасно е дека Суровикин беше отстранет бидејќи не се сметаше за доволно агресивен“, вели Галеоти и додава: „Моето мислење е, ако Суровикин не беше доволно агресивен за Путин, тогаш, што очекува повеќе ?“

Имаше многу дебати за таканаречената „доктрина на Герасимов“, термин кој самиот Галеоти го измисли во 2014 година врз основа на написот објавен од Герасимов во 2013 година, во кој набљудувачите сугерираа дека рускиот генерал претстави нов пристап кон модерното војување.

Предложената доктрина предлага значително инкорпорирање на хибридни методи за подобрување на конвенционалното војување преку дестабилизирање на противниците и замаглување на руските воени намери.

Самиот Галеоти оттогаш го отфрлал концептот, а научниците сугерираат дека познатата статија на Герасимов од 2013 година е подобро разбрана како апел до руските теоретичари да помогнат во создавањето на нов воен пристап заснован на разбирањето на Русија за западното модерно војување, како што е прикажано во Авганистан, Ирак, Либија и на други места.

Написот на Герасимов, исто така, се верува дека бил под влијание на Арапската пролет и продемократските „обоени револуции“ за кои Москва долго време тврдеше дека се производи на западните тајни операции.

Герасимов, смета Војџер, побарал од руската воена наука да го земе ова западно „чудо оружје“, да го распарчи, да види како функционира, а потоа да го стави во акција.

„Но, тие всушност научија погрешни лекции од она што го правеше Западот“, тврди Војџер.

„Да, го соборивме Моамер Гадафи и погледнете што се случи без копнените сили. Сè пропадна. Да, го соборивме Садам Хусеин, мислевме дека ќе не пречека како ослободители, а потоа се појави бунт“, заклучува тој и додава: „Логиката овде е дека ако не успеете во првите неколку недели или месеци – тогаш сте заглавени во тешка, долгорочна војна на трошење“.