Денот кога Германија му го покажа на светот авионот што ги шокираше сојузниците: Брзина од 870 км/ч, но и бројни недостатоци (фото)
На денешен ден во 1942 година, Германија го тестираше првиот оперативен млазен ловец во светот, кој се чинеше дека е оружје далеку пред своето време – Messerschmitt Me-262.
Me 262 влезе во борба во 1944 година, момент што многу историчари го сметаат за вистински почеток на современите воздушни борби.
Поради своите млазни мотори, имал големи предности во однос на сојузничките авиони, но и неколку недостатоци што биле причината зошто не и донел многу корист на Германија до крајот на војната.
Ме 262 бил способен за брзини далеку поголеми од најдобрите сојузнички авиони со клипен мотор. Авионот бил опремен со млазни мотори „Јункерс Џумо 004“ што му овозможувале да достигне брзина од 870 км/ч. Таа брзина, заедно со оружјето што го носел, го правеле страшен противник.
Клучни карактеристики
Ме-262 беше првиот млазен авион кој активно учествуваше во борба, напојуван од два аксијални турбомлазни мотори „Јункерс Џумо 004“. Неговиот дизајн со закосени крила ја подобри аеродинамиката, концепт кој подоцна беше усвоен низ целиот свет. Со четири топови МК 108 од 30 мм и можност за носење 24 ракети R4M, Ме-262 за првпат комбинираше тешко вооружување и брзина на млазен авион. Верзиите на ловци беа познати како „Швалбе“ (Ластовица), а ловците-бомбардери како „Штурмвогел“ (Бурна птица).
Рекордна брзина
Ме-262 можеше да достигне брзина од околу 870 км/ч, што го правеше приближно 160 км/ч побрз од американскиот П-51 Мустанг. Исто така, имаше максимална висина на лет од 10.500 метри и брзина на искачување од 11.600 метри во минута. Оваа предност во брзината им овозможуваше на пилотите да напаѓаат формации на сојузнички бомбардери и да се одвојат пред да можат да реагираат придружните ловци, означувајќи нова ера во пресретнувањето со голема брзина.
Фатални недостатоци
И покрај својата брзина, Ме-262 имаше критични слабости. Неговите мотори беа несигурни, склони кон гаснење на пламенот и застој на компресорот. Бавниот одзив на гасот го правеше ранлив за време на полетувањето и слетувањето, што го искористија пилотите на сојузничките сили.
Инсистирањето на Хитлер да го користи како ловец-бомбардер го одложи масовното производство и ја намали неговата ефикасност како пресретнувач во германскиот воздушен простор.
Што го правеше различен и страшен?
Она што го издвојуваше Ме-262 беше шокот што го предизвика. Пилотите на сојузниците известуваа дека гледале авиони како минуваат покрај нив „како да стојат мирно“. Комбинацијата од сурова брзина, тешки топови и ракети го правеше смртоносен за формациите на бомбардерите. Сепак, ги плашеше и сопствените пилоти: откажувањата на моторот, ненадејните исклучувања и потребата од внимателно контролирање на гасот го правеа летањето со Ме-262 постојан ризик. Покрај тоа, германските пилоти не беа секогаш доволно обучени за летање со овој напреден авион, што ја намалуваше неговата ефикасност.
Дали е сè уште во употреба?
Ме-262 беше повлечен од употреба на крајот од Втората светска војна и денес не го користи ниту едно воздухопловно воздухопловство. Сепак, мал број реплики изградени во 2000-тите сега летаат на воздухопловни изложби, зачувувајќи го неговото наследство како пресвртница во историјата на воздухопловството.
Иако не успеа да го промени исходот од војната, Ме-262 ја обликуваше иднината. Ги принуди сојузничките инженери да го забрзаат истражувањето на млазните авиони и ги постави темелите за повоените млазни ловци.
По војната, сојузничките инженери ги проучувале заробените Ме-262, што го забрзало развојот на млазните авиони во Соединетите Американски Држави, Велика Британија и Советскиот Сојуз. Американските авиони како што се Ф-86 Сабре и советскиот МиГ-15, кои доминирале во Корејската војна, директно се црпеле од германските иновации.
