„Живеам на Јужниот пол повеќе од една година“ Шест месеци не гледа сонце а вака ѝ минат деновите

За Мишел Ендо (32), по потекло од Сан Франциско, нема зима, затоа што веќе една година живее на Јужниот пол. Работејќи како угостителка на станицата како дел од американската програма за Антарктик, таа откри како изгледа животот на најјужната точка на земјата.

Таа првпат дозна за програмата на Антарктикот во 2019 година, кога работеше на бродови за крстарење. Тогаш сфатила дека тоа е нејзиниот билет за Антарктикот. Таа патувала на шест континенти потполно бесплатно благодарение на услужните работи што ги правела. Јужниот пол остана нејзина неостварена желба.

https://www.instagram.com/_u/wandereatwrite/?utm_source=ig_embed&ig_rid=329f5c58-70a6-40d9-9a17-8b8eea6baf54&ig_mid=3FCFED8C-B245-4213-8198-187004772082

„Ако сакате да имате искуства што се случуваат еднаш во животот, понекогаш треба да го правите она што другите го сметаат за лудо – како да поминете 365 дена или повеќе на најјужното место на земјата – Јужниот пол. Животот на дното на Антарктикот е често предизвикувачки, редовно монотон и секогаш студен (просечната зимска температура овде на полот е -60°C). Шест месеци зима и целосен мрак“, напиша Мишел на својот Инстаграм профил под прекрасните сцени од Антарктикот.

Нејзината работа е да се грижи за храната за да биде обезбедено сè за екипажот на станицата. Тие се грижат за обновување на залихите, како и општа продавница во која се продаваат сè, од лекови до грицки, пијалоци и сувенири.

https://www.instagram.com/_u/wandereatwrite/?utm_source=ig_embed&ig_rid=24c10bdd-178e-42a5-9d55-07a28e054cea&ig_mid=FEEB7E35-1910-4A6C-A03A-F1FB5B7575DF

„Живееме во куќа во стил на студентски дом, вградена во станицата. Станицата спроведува неколку научни проекти во текот на годината кои проучуваат астрономија, климатологија и глациологија. Персоналот за поддршка како мене е таму за да се осигураме дека сите објекти и операции работат непречено. Храна и сместувањето се во рамките на програмата а обезбедено е и сместување бидејќи тука нема станови, продавници или ресторани, туку само станици“, објаснува Мишел.

Ако одлучите да работите на Јужниот пол, тоа е голема обврска. Најголем трошок е времето, додава таа.

https://www.instagram.com/_u/wandereatwrite/?utm_source=ig_embed&ig_rid=21ef9093-d74f-4ba4-b06b-e8874d9fb54d&ig_mid=96393C71-CCB2-4954-904B-0AFB1D656BB4

„На Јужниот пол, летните договори се на три месеци, а зимските договори се од девет месеци до една година. За тоа време, живеете во станицата со полно работно време и заминувате само кога ќе истече договорот. Јужниот пол е темнина. Да не се види сонце шест месеци може да биде голем предизвик. Земаме витамин Д и користиме вештачки ламби за сонце за да се спротивставиме на ефектите“, истакнува таа.

Таа ја има привилегијата да биде една од 2.000 луѓе кои некогаш презимиле на Јужниот пол, а од оваа година само 261 жена презимиле таму. Таа вели дека изолацијата од светот може да биде доста предизвикувачка. Таа во последните осум месеци видела само 42 лица. Исто така, една година нема видено животно или дрво.