Рускиот претседател Владимир Путин, според поранешниот шеф на МИ6, има намера да освои многу повеќе од самата Украина.
Далеку од тоа да биде загрижен за неодамнешните закани на Доналд Трамп за зголемување на санкциите или погоден од иритацијата на американскиот претседател поради одложувањето на прекинот на огнот од страна на Русија, Путин продолжува да прави што сака , објави британскиот „Индипендент“.
Таквото однесување се совпаѓа со невообичаено острата порака од поранешниот шеф на британското разузнавање Алекс Јангер, кој, по животот поминат во сенка на шпионажата, има едноставна порака: „ Ако не му се спротивставите, тој ќе се врати по уште – колку путери треба да ни се каже уште?“
Текстот нè потсетува на најновиот потег на Путин – тридневното примирје од 8 мај по повод годишнината од победата на Русија над нацистичка Германија, но исто така нè потсетува дека последното велигденско примирје на Путин беше игнорирано од неговите сопствени трупи.
Блеф
Украинскиот претседател Володимир Зеленски уште еднаш го разоткри блефот, барајќи безусловно прекинување на непријателствата сè додека не започнат пошироки преговори. Но, таа идеја беше попречена од американските преговарачи кои веќе ги усвоија повеќето од руските цели како први принципи пред какви било разговори.
Зеленски ќе биде охрабрен да потпише договор за минерали со Трамп, што ќе обезбеди САД да имаат одредена финансиска улога во иднината на неговата земја.
Но, Русија ќе се надева , на крајот од сите идни мировни преговори, дека ќе обезбеди договор за задржување на деловите од Украина што веќе ги зазеде.
САД и Русија однапред се согласија дека Зеленски ќе мора да го прифати ова уште од самиот почеток на какви било разговори. Сепак, влоговите се значително повисоки за поширокиот регион.
„Војната во Украина ќе ја дефинира европската безбедност, дури и по 2025 година. Русија дополнително ќе ја интензивира употребата на хибридни средства, вклучувајќи саботажи и злонамерни кампањи за влијание“, се вели во најновиот годишен извештај на данската разузнавачка служба.
„Понатаму, Русија веројатно ќе стане поподготвена да ги предизвика земјите-членки на НАТО со своите воени средства. Следствено, воената закана од Русија ќе се зголеми во наредните години“, се додава во него.
Војниците се исцрпени и фрустрирани, а Путин само чека
Моментално, на фронтот во Украина, војниците се исцрпени и мачени, но исто така и длабоко фрустрирани од претпоставката дека ја губат војната поради исцрпеност и дека руската победа е неизбежна.
Три години по целосната инвазија на руските сили, сојузниците на Киев, како и САД, се чини дека се збунети околу тоа дали Украина губи, е заглавена во ќор-сокак или всушност би можела да победи.
И плановите на Путин за Европа продолжуваат. Затоа поддршката за Украина сега е врвен приоритет на Европа, пишува понатаму Индепендент.
Д-р Рејчел Елејас, раководител на Кралскиот институт за обединети служби и поранешен американски функционер во НАТО, ја сумираше агендата на Путин.
„Можеби за да ги постигне своите цели, би било доволно само да окупира делови од Украина, да окупира пристаништа, да окупира автопати, да окупира критична инфраструктура – тоа е навистина важно за опстанокот на Украина како независна држава“, изјави таа за Индепендент ТВ.
„Тоа би можело да биде доволно за да ги постигнат своите цели и да ги спречат некогаш да станат членки на НАТО или ЕУ“, додаде таа.
Ова сценарио е алармантно блиску до крајната состојба што САД (и Русија) сакаат да ја видат во мировните предлози што ги поднесоа пред преговорите.
„ Путин има секундарна цел што луѓето понекогаш ја занемаруваат, а тоа е да ги предизвика и поткопа НАТО и ЕУ “, рече Елехас.
„Тој ќе ги тестира границите на она што го нарекуваме Член 5, што е чувството или обврската дека нападот врз еден сојузник на НАТО е напад врз сите нив. Значи, ние имаме таа примарна цел да спречиме целосна интеграција на Украина со Западот и нејзината одржливост како независна држава, а потоа имаме таа секундарна, веројатно поголема цел да ги поткопаме западните структури“, заклучи таа.
Прекинувањето на односите со НАТО од страна на Трамп, заканите за анексија на Канада и Гренланд и предизвикувањето економски превирања исто така му помагаат на Кремљ. Затоа, Путин ја чека следната фаза – и ќе се вмеша кога работите ќе се распаднат и центарот нема да може да издржи.