Зошто возрасните деца ги прекинуваат врските со своите родители

Во некои семејства, доаѓа до прекин на контактот меѓу родителите и нивните деца, а експертите ја објаснуваат клучната причина за тоа.

Имено, иако причините за ваквите раскинувања се различни, тие често се поврзани со емоционалните потреби, чувството на идентитет и желбата да се заштити сопственото ментално здравје.

Возрасните деца, особено во предизвикувачки врски, може да изберат да го ограничат или прекинат контактот со цел да ја зачуваат својата благосостојба. Разбирањето на причините за таквите одлуки е првиот чекор кон подобра комуникација и повторно воспоставување на врската. Поради ова, психологот Џефри Бернштајн ги издвои трите најчести причини зошто возрасните деца го прекинуваат контактот со своите родители.

Многу возрасни го прекинуваат контактот со своите родители поради долготрајни чувства на повреденост, емоционална исцрпеност или несигурност во врската. Ваквите одлуки често произлегуваат од низа помали, но повторувачки ситуации во кои се чувствувале игнорирани, омаловажени или погрешно разбрани.

„Кога родителите не успеваат да ги препознаат или да ги предизвикаат овие искуства, детето може да се чувствува дополнително емоционално запоставено. Во овој случај, дистанцата не е израз на лутина, туку обид да се одржи психолошка рамнотежа и да се избегне понатамошна емоционална болка“, објаснува Бернштајн за „Психологија денес“.

Тој понатаму истакнува дека возрасните деца честопати бараат простор да го развијат својот идентитет и независност.

„Родителската грижа и советите, иако се добронамерни, можат да се сфатат како контрола или недостаток на доверба“, вели терапевтот. „Автономијата е важна во оваа фаза од животот, што вклучува право на донесување одлуки, право на правење грешки и обликување на сопствениот пат без постојано родителско мешање“, рече Бернштајн.

Некои возрасни деца сметаат дека нивните емоционални потреби не биле целосно препознаени во детството. Иако можеби се чувствувале сакани, не секогаш се чувствувале навистина видени или разбрани.

„Поради ова, тие сега избираат да одржуваат емоционална дистанца за да се заштитат од повторно чувство на запоставеност. Оваа дистанца не значи дека не сакаат родителска љубов или прифаќање – туку дека безбедноста им е поважна од ризикот од емоционално разочарување“, заклучува Бернштајн.