Зошто патријархот Павле никогаш не обавувал свадби и погреби: Верувале или не, ова е вистинската причина

Нашиот голем патријарх Павле , кој ја водеше СПЦ од 1990 година до неговата смрт во 2009 година, беше длабоко почитуван и сакан, не само од верниците, туку и од пошироката заедница. Неговата понизност, скромност и посветеност на неговата вера беа извонредни во свет во кој често доминираа богатството, моќта и површните сфаќања за религијата.

Патријархот Павле не беше само духовен водач, туку и симбол на моралните вредности што ги внесуваше во секојдневниот живот на луѓето. Неговите зборови беа мудри, но уште позначајни беа постапките што ги направи. Патријархот Павле е познат по тоа што не бара внимание за себе, туку живее живот на скромност и служење на верниците.

Помеѓу многуте необичности во неговиот живот беше и фактот што не стапил во брак со парови и не учествувал во погребни обреди, иако тоа е практика што обично ја вршат високи црковни службеници. Овој негов став во основа беше поврзан со длабокото духовно убедување, кое 
патријархот Павле го насочи кон верност на верата, скромност, а понекогаш и оддалечување од човечките емоции и традиции. За подобро да разбереме зошто 
патријархот Павле не правел венчавки или погреби, треба подлабоко да навлеземе во неговата животна филозофија и духовна посветеност.

Кој беше патријархот Павле?

Патријархот Павле е роден Гојко Стојчевиќ во 1914 година во Куќанци, Хрватска. Иако израснал во обично семејство, уште од мали нозе покажал длабока побожност и желба да и служи на Црквата. Неговото образование и монашки живот започнал во манастир, а со текот на годините поминал многу време во светот на монаштвото, учејќи од древните учители и самоосвестувајќи ја природата на животот и верата. Неговиот монашки пат го водел до високи црковни позиции, но неговата едноставност и љубов кон верниците останале непроменети.

За време на неговата служба како патријарх, Павле бил познат по тоа што избегнувал луксуз и внимание на јавноста. Сакал да се повлекува од надворешните обврски за да се посвети на духовниот живот и помагањето на луѓето, преку молитви, совети и посети на цркви и манастири. Имаше голема почит кон традицијата, но во исто време не беше склон кон формализам и прекумерна церемонијалност.

Свадба и погреб како привилегија

Една од најинтересните одлуки на патријархот Павле беше неговото оддалечување од свадбените и погребните обреди. Иако беше највисок црковен функционер, тој беше познат по тоа што одбиваше да стапува во брак со парови или да врши погреби, дури и кога станува збор за многу високи државни функционери. Тука спаѓа и ситуацијата со српските премиери, министри, но и пријатели и блиски познаници.

Причината за оваа практика лежи во неговата филозофија за светоста на овие дела . Патријархот Павле верувал дека свадбите и погребите не се само општествени церемонии, туку длабоко духовни обреди кои повлекуваат посебна одговорност и привилегија. Во неговите очи, таквите ритуали требало да бидат резервирани за највозвишените духовни заедници, како што се кралските и царските семејства. Овој став се засноваше на неговото верување дека Црквата треба да ја зачува својата светост и да не биде разводнета со популизам и политичка коректност.

Истото го применил и неговиот претходник, патријархот Герман , кој, како Павле, одбил да врши свадби и погреби, сметајќи дека таквите обреди треба да се почитуваат како ретки и особено значајни моменти. Тие веруваа дека тоа ќе ја зачува духовната вредност на овие ритуали и ќе им даде соодветна тежина, без премногу мешање од политички и општествени притисоци.

Теолошко оправдување и личен избор

За патријархот Павле , верата не беше нешто што требаше да се покажува или искористува за лична или социјална корист. Тоа беше животен избор што подразбираше длабока посветеност на верата и нејзиното чисто значење. Свадбите и погребите се ритуали кои ги одбележуваат клучните моменти во животот и смртта, а патријархот Павле верувал дека тие треба да се вршат со максимална грижа и посветеност. Овој пристап може да се протолкува и како желба да се зачува светоста на овие дела, за тие да го задржат своето духовно значење и да не станат обични јавни церемонии.

Патријархот Павле е запаметен не само како водач на Црквата, туку и како морална и духовна личност која живеела додека проповедал. Неговата одлука да не врши свадби или погреби била во согласност со неговата филозофија за светоста на Црквата и нејзините ритуали. Сакаше да ја задржи нивната сериозност, не дозволувајќи им да станат дел од секојдневниот политички живот. Овој негов пристап, и покрај тоа што предизвика конфузија кај многумина, всушност беше одраз на неговата длабока вера и посветеност на Црквата.