ИСТОРИСКО ОТКРИТИЕ НА АСТРОНОМИТЕ: Научниците успеаја да ја откријат најголемата мистерија на Месечината! ГИ ПРОУЧУВАЛЕ АПОЛО КРИСТАЛИТЕ АТОМ ПО АТОМ
Историјата и формирањето на Месечината ги збунуваа астрономите со векови.
Сега научниците открија дека сателит на нашата планета е 40 милиони години постар отколку што се мислеше, а ова откритие помага попрецизно да се одреди геолошкото потекло на Месечината.
– Времето на формирањето на Месечината е важно бидејќи дури после тоа Земјата стана планета погодна за живот на која може да постои живот до денес – изјави за Newsweek професорот од Универзитетот во Чикаго, Филип Хак.
Според него, Месечината придонесува за стабилизирање на оската на ротација на Земјата.
– Плимата и осеката на Земјата и месечевата светлина влијаат на океаните и биосферата на Земјата. Месечината е причината поради која нашиот ден има 24 часа. Подоброто разбирање на неговото потекло е секако фасцинантна тема – додава Хак.
Денес, најприфатената теорија е дека пред повеќе од четири милијарди години, џиновски објект со големина на Марс удрил во Земјата и предизвикал да пука. Најголемиот од фрагментите формирани во тоа време стана белата топка со кратери што денес ја гледаме како Месечина. Но, сè уште е мистерија кога точно се случило.
Хак и неговиот тим успеаја да го одредат ова попрецизно со користење на месечевите кристали од мисијата Аполо во 1972 година .
– Кристалите се најстарите познати цврсти материи настанати по огромен удар. А бидејќи знаеме колку се стари тие кристали, тие можат да послужат како упатство за времето на формирање на Месечината – додава Хак.
Тие ситни кристали, кои се сопственост на НАСА, се пронајдени во примероци од лунарната прашина и содржат минерал циркон, односно силициум и кислород.
– Кристалите на циркон се вообичаени во карпестата кора на Земјата, Месечината, Марс и астероидите како Веста. Ги има во магматските карпи како што е гранитот. Цирконите се многу тврди и цврсти, така што можат да го преживеат распаѓањето на карпите. Можно е да се најдат во седименти и седиментни карпи. Кога се формираат циркони, тие можат да вградат ураниум во нивните кристали, но не и олово. Тоа значи дека оловото во цирконите доаѓа од распаѓањето на ураниумот – објаснува Хак.
Неговиот тим ги проучувал кристалите атом по атом и на крајот успеале да утврдат колку атоми во кристалот поминале низ овој процес на радиоактивно распаѓање. Се знае приближно колку време е потребно за да се случи ова распаѓање за да може да се искористи анализата за прецизно одредување на времето на формирање на кристалите.
– По нашата анализа, нема сомнеж за староста на цирконот од 4,46 милијарди години. Бев многу среќен кога видов дека со нашата нова студија може да се одреди староста на кристалот без сомнение – заклучува Хак.
Студијата, објавена во списанието Geochemical Perspectives Letters, покажува зошто собирањето примероци од вонземски дестинации може да биде корисно за идните генерации.
– Оваа студија е направена на примерок кој е собран и донесен на Земјата пред 51 година. Тогаш, научниците не можеа ни да замислат какви анализи правиме денес. Можеме да собереме примерок и да го складираме со децении или подолго за идните генерации со најновите инструменти да решаваат научни прашања – вели Хак.
