Како „изборите во далечните земји“ можат да влијаат на Европа и поддршката за Украина?
Како изборите во далечните земји како Тајван и САД можат да влијаат на Европа и поглед на последното во врска со поддршката за Украина.
Како што војната во Украина се приближува кон границата од две години, оваа недела имаше некои „потези во сенка“ околу потенцијалните мировни преговори.
Додека беше во Давос, украинскиот претседател Володимир Зеленски побара швајцарската влада да биде домаќин на мировна конференција во одреден момент во иднина – без да ја покани Русија.
Потоа, министерот за надворешни работи на Москва, Лавров, возврати, велејќи дека Украина нема да одлучи кога да започне сериозни разговори и дека „Западот“ и онака не е заинтересиран за преговори.
Во меѓувреме, се чинеше дека Западот ги собира своите активности во однос на понатамошна воена поддршка.
Неколку земји од ЕУ се обврзаа на дополнителни мерки.
А ЕУ како целина сега е подготвена наскоро да го одобри својот пакет од 50 милијарди евра со или без Унгарија, која со месеци го блокираше, пишуваат странските медиуми.
„Многу е важно да се ангажираме со сите 27 земји-членки на Европската унија за да добиеме 50 милијарди евра“, рече претседателката на Комисијата на ЕУ, Урсула фон дер Лајен за Euronews во Давос.
„Мој личен приоритет е да има договор од 27-те земји членки. Доколку тоа не е можно, подготвени сме за договор до 26 членови“.
Според Еуроњуз, има обновено чувство на итност бидејќи помошта за Украина од нејзиниот досега најголем донатор, Соединетите Држави, стана заглавена во политички внатрешни пресметки во Вашингтон.
А потоа, постои можност за враќање на Доналд Трамп во Белата куќа следната година – што, колку и да е шпекулативно – може да значи крај на американската поддршка за Украина.
„Ако 2024 година повторно ни ја донесе „Америка на прво место“, таа ќе биде повеќе од кога било „Европа сама“, рече белгискиот премиер Александар Де Кро во говорот пред Европскиот парламент во Стразбур.
„Ние како Европејци не треба да се плашиме од оваа перспектива. Треба да го прифатиме. Мора да го прифатиме ставајќи ја Европа на поцврста основа. Посилни, посуверени, посамоуверени“.
Но, американските претседателски избори не се единствените со влијание врз Европа оваа година.
Пред една недела, народот на Тајван избра нов претседател кој во основа одбива „да се потчини на Пекинг“, кој го смета островот за „забегана провинција“.
Европската реакција на овој демократски израз беше прилично пригушена – и прашањето е дали Европа премногу се плаши од негативните реакции од Пекинг?
Ова прашање и беше поставено на Мареике Олберг, виш соработник во Индо-пацифичката програма на германскиот Маршалов фонд и раководител на Кинескиот форум во Стокхолм.
Според неа, официјалниот став на ЕУ е: да, за билатералните односи со Тајван, но не и политичко или дипломатско признавање.
„… Мислам, имавме неколку посети, главно од парламентарните делегации кои го посетија Тајван. Ова е нешто што се случи. А потоа видовме и некои внимателни, повнимателни врски на министерско ниво, каде што, на пример, министрите отидоа во Тајван да разговараат со нивните тајвански колеги. Мислам дека особено овие помали соработки создаваат врски и се погрижуваат Европа да инвестира во Тајван, каде што ја гледам најголемата придобивка“.
Сепак, таа додаде дека „Европа не може да му понуди на Тајван толку многу во однос на конкретна безбедност и заштита“.
„Мислам дека Европа нема капацитет да го направи ова. Но, едно нешто што Европа може да направи е да сигнализира интерес за Тајван и да се обиде да и сигнализира на кинеската влада дека Европа има свој интерес за стабилноста во Тајванскиот теснец и дека Европа силно ќе се спротивстави на секој обид за промена на статус кво со воени средства или принуда. “.
