Осаменоста не е секогаш лоша. Често може дури и да ви помогне
Само четврт час дневно е доволно за да го задржите стресот и анксиозноста, како и да бидете фокусирани и полни со енергија во дневните планови.
Кој би помислил (или можеби сме биле свесни за тоа) дека осаменоста, дури и во мали дози, може да биде вреден ресурс за борба против стресот и анксиозноста?
Па, сега науката се согласува: студијата спроведена од американски студенти открива дека поминувањето време сами е страшна стратегија за повторно откривање енергија и позитивно размислување. Не е лошо, нели? Влеговме во виорот на подготовките за одмор и мораме да паметиме сè: календарот за доаѓање, подароци, вечери со групи пријатели, храна за децата.
Неопходно е да застанеме за момент пред анксиозноста да стане хистерија или – уште полошо – да дозволиме да избие паниката што ја имаме долго време.
Ако не сакаме да ризикуваме да се расејуваме со заборавање на најважните работи, и покрај флексибилниот и многу прецизен список на работи што треба да го направиме она што сме го подготвиле, препорачливо е да застанеме за момент и да останеме само неколку минути.
Истражувањето спроведено во Њујорк нагласува дека осаменоста е во состојба да поттикне деактивирање на искуствата на луѓето кои делуваат на два фронта: од една страна со ослободување на релативното чувство за позитивни настани што нè исполнуваат со љубов и од друга страна тензијата што произлегува од тешките. и стресни ситуации.
Експертите исто така го одредуваат времето за поминување целосно сами секој ден, како алатка против стрес: петнаесет минути ќе изгледаат повеќе од доволно за повторно да се откриете и да поттикнете позитивни мисли.
Но, бидете внимателни: осаменоста мора да се доживее како можност, а не како казна и затоа да се извлечат нејзините корисни ефекти и исто така императив е изборот да се биде сам одредено време да биде автономен.
Некој предлог да се „осами“ четвртина час? Ајде да направиме мала масажа за релаксација за време на паузата за ручек или да пазариме со единствена цел да ја испразниме главата (не мора паричникот!) и – зошто да не? – дури и здрава прошетка: здрав ум во здраво тело, да не го заборавиме тоа.