Лицемерие: Суспендирана критика за Ана Франк, дозвола за палење на Куранот

Една од првите социјални вештини што сте ги научиле како дете е да знаете како да се однесувате на начин што ќе ги привлече луѓето кон вас за да можете да се дружите додека истовремено ги унапредувате вашите интереси и оние на групата во која сте. Шокантно, и покрај тоа што е една од најстарите национални држави во Европа, која сега посакува членство во НАТО, се чини дека Шведска драматично не успеа да ја научи оваа лекција. Уште полошо, таа всушност ја усвои спротивната позиција и се обиде не само да ја антагонизира Туркије, туку и да навреди речиси две милијарди муслимани ширум светот, пишува ТРТ.

Ставот на Стокхолм е уште поодбивен поради фактот што, иако го вее знамето на слободата на изразување кога дозволува демонизација и навреда на муслиманите, немаше слични ставови кога одбра да ги сузбие оние кои се сметаа дека се навредливи за еврејската заедница пред само неколку месеци. Ова покажува дека шведските власти избираат кога сакаат да бидат апсолутисти на слободата на говорот и кога ќе одлучат дека ужасната црвена линија конечно е премината.

Муслиманите како боксерска вреќа

Минатиот октомври, Ребека Фаленквист, функционер на Шведските демократи, беше мета на критики и од израелските власти и од припадниците на еврејската заедница, откако упати навредливи објави на социјалните мрежи за еврејската тинејџерка Ана Франк која пишуваше дневник криејќи се на поткровје во Амстердам. Франк беше убиена од нацистите во концентрациониот логор Берген-Белсен за време на Холокаустот во 1945 година.

Наместо да бараат изговори за нивната колешка која ја нападна тинејџерката жртва на Холокаустот како „неморална“ или тврдејќи дека тоа е слобода на изразување, Шведските демократи како најголемa членка на десничарскиот владејачки блок и втора најголема партија во шведскиот парламент Риксдаг, оправдано заземаа одлучна акција и ја суспендираа Фалеквист. Партијата понатаму ги осуди нејзините зборови како „нечувствителни и несоодветни“ и се заложи за истрага.

Само неколку месеци подоцна, уште еден геноциден фанатик е на повидок, овој пат во обликот на Расмус Палудан. Повторно напаѓајќи ја муслиманската заедница, Палудан, под превезот дека протестира против барањата на Туркије за Шведска сериозно да ги сфати приоритетите на Анкара за национална безбедност, поднесе барање до шведските власти за протест пред турската амбасада во Стокхолм кое беше одобрено иако беше јасно дека ќе осквернави и запали копија на Куранот.

Уште еднаш, знамето на слободата на изразување беше развиорено, бидејќи шведските власти му дадоа зелено светло на Палудан да продолжи со неговиот прогон и демонизирање на муслиманите, како ранливо малцинство ширум светот.

Стокхолм е акутно свесен за тоа како муслиманите се жртви на бројни злосторства на екстремната десница поттикнати од такви акробации, вклучително и масакрот во Крајстчрч во Нов Зеланд, каде што десетици муслимани беа убиени од страна на белиот врховист Брентон Тарант, кој беше инспириран од друг скандинавски анти-муслиман, масовниот убиец Андерс Брејвик.

Нормално, тоа изгледа не им пречеше на Швеѓаните. Тие му дозволија на Палудан, на човекот на кој претходно му забранија влез во нивната земја врз основа на неговиот говор на омраза, да ја запали исламската света книга и да ги разгори општествените тензии во процесот.

Зошто Стокхолм дозволи ова да се случи, знаејќи дека не само Анкара, туку и целиот муслимански свет ќе биде сериозно навреден? Зошто Шведска го направи ова, знаејќи дека Туркије го држи клучот за нивниот пристап во НАТО?

Одговорот се крие во нивната вродена исламофобија која едноставно не можат да ја кријат предолго. Маската на европската учтивост, вака или онака, секогаш неизбежно се испушта и го открива грдото лице на расизмот и врховистичките ставови што се длабоко вкоренети.

Кој се обидува да држи лекции за слободата на говорот?

Во геополитичка смисла, и по шокот од упадот на Русија во Украина пред речиси една година, Шведска поднесе итна апликација за влез во НАТО за да ја заштити својата земја од каква било потенцијална агресија. Очигледно, Стокхолм мислеше дека Москва ќе ја прегази Украина и за кратко време ќе воспостави контрола врз Киев.

За таа цел, и знаејќи дека Туркије ќе треба да ја прифати нејзината апликација за пристапување во НАТО, освен ако не го промени своето однесување, Шведска се согласи сериозно да ги сфати грижите за турската безбедност, па дури и почна да депортира некои осомничени за тероризам во турски притвор.

Згора на тоа, и можеби откако видоа дека Русија не успеа да ја освои Украина како што првично се очекуваше, и додека се соочуваат со зголемен притисок од јавноста од левичарските и други групи, шведските власти станаа посрамотени во врска со нивниот пристап кон членството во НАТО и дозволија нивните вистински чувства кон Туркије и муслиманскиот свет уште еднаш да се испливаат на површина.

Меѓутоа, дури и да сте Шведска и изберете „шампион“ на слободата на говорот за да излезе и да ги навреди вашите „непријатели“, можеби ќе сакате да изберете подобар кандидат од Палудан. Не само што човекот е екстремно десничарски лудак кој изразува геноцидни идеи кон муслиманите, туку против него се издадени наредби за ограничување за следење млади мажи и осуден е за расистички говор на омраза. Од данскиот весник „Екстра Бладет“ е разоткриен дека има педофилски тенденции со тоа што зборувал за сексуално експлицитни теми пред тинејџери – нешто што тој не го сметал за суштински погрешно, дури и кога негирал дека ја знае нивната возраст.

Сигурен сум дека повеќето нормални луѓе повеќе би сакале да имаат поисправен поединец за свој шампион, наместо сексуален предатор. Но, можеби, шведските власти сметаат дека таквите гнасни поединци се попријатни за нивните фалени европски вредности повеќе од чувствата на милијарди муслимани ширум светот, вклучувајќи ги и оние кои живеат во земји како Туркије, земја од која Шведска сега сака нејзините жители да ги положат своите животи на линија на огнот, во случај да бидат нападнати.

Но, и враќајќи се на лекциите од детството, можеби е време Стокхолм да преземе одговорност за сопствените постапки пред да побара од другите да ги жртвуваат своите животи за нивната безбедност.

Ставовите искажани од авторите не мора да ги одразуваат мислењата, гледиштата и уредувачката политика на ,,Во Центар”.