МАЈКА 59 години го криела синот во својата соба! Морничава приказна од Бели Манастир: Драго никогаш не запознал други луѓе, а се вака заврши (ФОТО)

Драго Ј., иако е роден во 1948 година, повторно почна да постои дури во 2007 година. Имено, до март истата година, мајката на Драго, Вероника го криела од светот. Заклучен во соба, со решетки на прозорецот, Драго живеел повеќе од половина век. За апсурдот да биде уште поголем, куќата на ужасот била на само неколку стотини метри од центарот за социјална работа Бели Манастир, пишува Вечерњи лист.

Приказната за Драго, кој животот го помина во домашен притвор, без никаков контакт со надворешниот свет, ја потресе Барања и цела Хрватска пред 16 години .

„Невидливиот човек“ поминал 59 години од својот живот во куќата, на улицата Владана Деснице, во Бели Манастир, на број 26.

Сите заборавија, или не ни знаеја дека Драго постои.

Одвреме-навреме, мештаните, ноќе, кога светеше светлото, гледаа силуета на маж во куќата, но не знаеја дека тоа е синот што мајката од раното детство го заклучувала во куќата, внимателно криејќи го од светот, пишува Вечерњи.

Драго никогаш не запознал други луѓе

Соседите, со кои новинарите разговараа во 2007 година, тврдеа дека никогаш не го виделе Драго. Колку добро го криела мајка му говори и неверојатниот податок дека Драго никогаш не ја видел ниту сопругата на неговиот брат, иако првите години од бракот живееле на ист куќен број и го делеле дворот.

Накратко, речиси шест децении несреќниот човек всушност не постоел, бидејќи никој, освен неколку членови од неговото семејство, не знаел за него. Не си играше со врсниците, не славеше родендени, не одеше на училиште…

Драго никогаш не запознал други луѓе, дури ни неговите први соседи. Не излегуваше од дома, да ужива во топлината на сонцето, да го почувствува ветерот на лицето, да дише свеж воздух. Тој беше затворен 24/7 во четирите ѕида од неговата мала соба.

Единствениот прозорец, во таа соба на тагата, гледаше кон дворот и беше, како во затвор, обезбеден со решетки, кои беа поставени на сите прозорци на куќата на ужасите, изградена на почетокот на минатиот век.

Немаше директен излез од малата соба, која беше целиот свет на Драго. Патеката, кон излезот во дворот, водеше низ кујната, каде што спиеше неговата мајка. Вратата од таа соба беше секогаш заклучена во текот на денот. Ќе биде само привремено отворена навечер.

Не знаеше за што служи бањата, соседите не знаеја дека постои

Мајката Вероника само го пушташе во кујната под превезот на темнината. Случајните минувачи, во просторијата каде што гореше светлината, тогаш ќе ја видат силуетата на еден човек.

Секогаш, рекоа, седел за да му го видат само грбот, но не и лицето, па неговиот идентитет останал мистерија.

Ниту мештаните, кои сечејќи од една до друга улица, минуваа низ нивниот двор, па дури и соседите кои понекогаш застануваа, не го виделе Драго.

По смртта на неговиот татко, единствената личност што Драго ја видел и слушнал во последните 20 години била неговата мајка. Тој немаше контакт со светот ниту преку радио, ниту преку ТВ екраните. Не знаеше ни за што служи бањата. Дури по смртта на мајката Вероника во февруари 2007 година, страшната приказна излезе на виделина.

Тој беше најстариот од тројцата браќа

Како што стана познато во тоа време, Драго бил најстариот син на Вероника и нејзиниот сопруг Иван.

Вечерњи пишува дека на Драго му се слошило кога бил многу мал, па, како што претпоставувале мештаните, од срам го затвориле во куќата, за да не го види веќе никој.

Како што минуваше времето, сите заборавија на момчето. За него веќе никој не прашувал, бидејќи Драго и бил забранета тема за мајката Вероника, велат познавачите.

Тој стана невидлив и за своите соседи и за системот

Името на Драго последен пат е запишано во документите во 1978 година. На 7 март, Комисијата за попреченост во Осиек забележа дека тој во болницата Шалата бил третиран како четиригодишно дете. Се споменува и отпусна листа на детската клиника Ребро, од 1963 година, кога на несреќното момче му била констатирана тешка ментална ретардација.

Експертите тогаш изјавиле дека тој не зборува, иако добро слуша. Го опишаа како мирен, расплакан и ментално заостанат. Во документот стои и дека не завршил училиште, живее со мајка си и има потреба од постојан надзор.

Темната тајна на угледните родители?

Мајката на Драго, Вероника, порано, според мештаните, била вистинска дама. Таа се облекуваше елегантно, носејќи капи и свилени ракавици. Во тоа време таа беше една од ретките кои можеа да се пофалат дека завршиле средно училиште.

Нејзиниот сопруг Иван бил архитектонски инженер, а работниот век го поминал работејќи како раководител на катастарот во Бели Манастир.

Бидејќи Вероника била Унгарка, унгарскиот јазик најчесто се слушал од нивната куќа. Подоцна се испоставило дека Драго не разбира хрватски, бидејќи мајка му во текот на животот со него зборувала само на унгарски.

Тие живееле недалеку од Центарот за социјална работа

Меѓу членовите на семејството, Драго имал уште двајца браќа. Постариот Перо живеел и работел во Белград, а помалиот Мирко со семејството живеел во Лудбрег. Соседите велат дека во првата година од бракот Мирко и неговата сопруга живееле во дворот од куќата во која биле Драго и неговата мајка, но ниту сопругата на Мирко не го видела Драго. За прв пат го видела кога починала нејзината свекрва Вероника. Иако сето тоа звучи неверојатно, вистина е, тоа го потврдиле и во Центарот за социјална работа Бели Манастир, кој апсурдот да биде уште поголем, а приказната да биде уште потрагична, е далеку од „затворот“ на Драго на само неколку стотини метри.

Како заврши Драго?

Дури откако 59-годишниот Драго се прероди во 2007 година, овој несреќен човек повторно почна да постои за системот.

Преку Центарот за социјална работа е сместен во згрижувачко семејство кај Валерија Мориќ во Кнежеви Виногради.

При изборот на згрижувачки родител, еден од основните услови било новото семејство на несреќниот Драго да знае унгарски, единствениот јазик што тој некогаш го слушнал и на кој му зборувала мајка му. Тој не разбирал хрватски, а според зборовите на згрижувачката мајка, не можел да разбере ниту цели реченици, туку само зборови, како дојди и седни.

Во првите десет дена, откако ќе се приклучи на семејството, секогаш кога некој ќе влезеше во неговата соба, Драго го влечеше ќебето преку глава. Не дозволуваше да се пресоблече ниту да се испере.

За среќа, ситуацијата се подобри со текот на времето. Почнал да носи пелени, згрижувачката вели дека понекогаш ја држел за рака или ја ставал дланката на нејзиниот образ. Иако можеше да се движи, годините на „затвор“ го направија своето и тој не сакаше да стане од кревет. Дадилката ги носеше оброците во неговата соба.

“Сака да јаде чорби, но омилени му се слатките. Тој ги очекува како мало дете, што всушност е на ментално ниво”, изјавила тогаш Валерија.

Зошто семејството го осудило болниот Драго на строга казна домашен притвор, без разлика дали се срамеле од него или се плашеле од неговото непредвидливо однесување, родителите на Драго таа тајна ја однеле со себе во гроб.