Модринката заздравува, но нашите клетки памтат: Д-р Трифковиќ откри во какви луѓе растат децата што се тепани

Докторот по педагошки науки и психоаналитичар д-р Нада Трифковиќ презентираше неколку важни работи за последиците од тепањето врз децата.

Во минатото, беше речиси вообичаено децата да бидат тепани, додека во последниве години, експертите сè повеќе предупредуваат дека физичкото казнување може да има сериозни последици за децата. Повторно, некои постари генерации на ова му возвраќаат со зборовите „Па, и нас нè тепаа, па што ни е нам?“ и слично. Докторката по педагошки науки и психоаналитичарка Нада Трифковиќ откри во емисијата „150 минути“ на ТВ Прва дали „ тепањето навистина дошло од рајот“.

Прво, таа објасни зошто Светската здравствена организација предупредува дека физичкото казнување е глобален проблем со јавното здравје.

„Значи, кога ние во 21 век доаѓаме до заклучок дека тоа е исто така здравствен проблем, а тоа е здравствен проблем, треба да објасниме во која смисла, здравствен проблем, според мене, тоа е малку неверојатно и речиси невозможно. Значи, со векови, генерација растена на „удирање од небото“ и сега заклучивме дека тоа навистина влијае, а влијае и на развојот и здравјето“, вели д-р.

„Па, знаете како, навикнат сум, па кога ќе кажат, порано нè тепаа, па што ни е нам, велам, грешите, едноставно не сте свесни. Знаете, мислам, што ви е на вас, но едноставно не сте свесни. Таа позната реченица дека тепањето дошло од небото е вистина и е добра, особено од гледна точка на родителите. Од гледна точка на децата, не може да биде ниту прифатливо ниту добро, и тоа е сосема јасно. Од многу причини. Прво, дозволете ми да објаснам, ме прашавте зошто тоа е здравствен проблем, а не семеен проблем. Не постои никаков вид физичко малтретирање, секако, нема да зборуваме за тоа сега, а има и случаи на малтретирање кои не оставаат психолошки модринката од тепањето ќе заздрави, но нашите мозоци, нашите клетки, се сеќаваат.И она што постојано го кажувам, луѓе,траги.

Докторот по педагошки науки и психоаналитичар објасни зошто е проблематично кога родителот, како лице на власт, го казнува детето со тепање .

„Бидејќи сте во позиција на родител, во позиција на авторитет, детето е зависно од вас, сите знаеме, кога нешто ни се заканува, инстинктивно имаме три реакции, исклучиво три реакции. Тоа е вашата реакција: одбрана, напад или бегство. Детето не може да направи ништо од ова. Не може да се одбрани од вас, не може да ве нападне, освен ако веќе не е на возраст кога може да се исправи и секако не може да избега. Значи, тоа неизбежно е во позиција каде што се наоѓа во инфантилна, подредена ситуација. И ова треба да го разберат родителите кога велат дека немало друг начин да му дадеме до знаење дека поставуваме граници“.

Кога станува збор за тепање, има и такви што велат „па, не го тепам многу, само малку по задникот“, а д-р Трифковиќ објасни дали постои разлика во овој физички метод на казнување и последиците што ги остава врз децата.

„Секако дека има. Секој што го пробал ќе ви каже дека не е исто како да се закачи неколку пати, најлошо е кога мора сам да го собереш стапот и да речеме кога ќе се откачи, се откачува и ременот“.

Предизвиците на современиот свет

Таа исто така истакнува дека денес е многу потешко да се одгледуваат деца отколку порано, но открива и што е клучно.

„Денес времињата се различни, луѓе. За мене, овие споредби за тоа како било порано и како е денес веќе не се за споредба, речиси ништо не е исто. И мора да нагласиме дека денес е енормно потешко да се образуваат и одгледуваат деца. И кога нашите баби и нашите родители велат „па како сме“, луѓе, секој пат кога велам, тоа не е за споредба. Значи, она што нè затекна денес, што ни го одзема целото време и што ни ги одзема децата, навистина не постоело во времето на нашите добри баби и дедовци. Не постоело во времето на нашите родители, и мора да разбереме дека, кога едниот или двајцата родители работат, детето се воспитува според принципот на авторитет . Не можете да бидете авторитет за детето, што е во ваши раце . Значи, каква порака му испративте на детето? Треба да му се посветам на детето, а сега забележувам некои работи, и тоа мора да се направи на време, постојано повторувам до шестгодишна возраст, што сте направиле, сте направиле, од шестгодишна возраст имате последици. Последиците се многу потешки, од шестгодишна возраст тој веќе почнува за некои основни работи, започнува превоспитувањето. Тоа е сосема друга категорија од онаа на основното образование“.

Порака за родителите кои сметаат дека тепањето е најефикасната форма на образование

Д-р Трифковиќ имаше порака за родителите кои редовно ги тепаат своите деца и го сметаат тоа за најефикасна форма на образование.

„Би сакала да истакнам само неколку работи. За оние родители кои мислат дека ова е најкраткиот, најбрзиот, најефикасен начин, тоа значи дека тепањето е небесно, бидејќи не наоѓаат време, можеби ниту знаење, ниту свест, ниту трпение итн., да бараат други начини, така што ова е само понекогаш поблага опција. Морам да ви кажам дека децата кои растат така , а пред малку ви кажав дека е поврзано, дека сè се памети, се децата кои генерално одат по, а ќе го препознаете кај возрасните, тие одат во два правци . Тие секогаш остануваат во таа инфантилна, подредена, незрела фаза. Подоцна, на овие деца им е многу потешко да стекнат самодоверба, имаат зголемени стравови, а она што е очигледно денес е дека се многу поподложни на авторитети, кои веќе не се добронамерни, туку опасни и наметнати авторитети“, рече таа и продолжи:

„ Вториот модел е дека насилството раѓа насилство и дека имате деца кои имале посилна форма на, да речеме, насилно детство, сè под слоганот дека тоа ќе има добар ефект врз нив со поставување граници, тие исто така ќе реагираат агресивно при првата индикација дека се загрозени. Без разлика дали оваа агресивност веднаш ќе биде од физички тип, таа секако е вербална. Тие се нервозни, велиме ние, со пократок фитил, и веднаш имаат таа одбранбена реакција, сега кога пораснав и ова е нешто што ме загрозува, не можам ни тоа да го дозволам. Тоа се два типични правци во кои она што го вели Светската здравствена организација влијае на психофизичкото здравје. Повторувам, мора многу да го разделиме ова, или е тоа единствениот начин на кој се поставуваат авторитети и граници.“