Научниците дојдоа до ново откритие во борбата против ракот на дојката: Ги тестираат најпогодните лекови на живо ткиво (фото)
Способноста да се зачува ткивото во специјален гел раствор ќе им помогне на лекарите да ги идентификуваат најефективните лекови против рак на дојка. Научниците велат дека направиле чекор напред во истражувањето на ракот откако откриле како да се зачува ткивото на дојката надвор од телото најмалку една недела.
Во истражувањето, финансирано од добротворната организација Prevent Breast Cancer, експертите откриле дека зачуваното ткиво на дојката ја задржува структурата, типовите клетки и способноста да реагираат на низа лекови на ист начин како и нормалното ткиво на дојката, пишува Гардијан.
Истражувањето, објавено во списанието за биологија и неоплазија на млечните жлезди, може да поттикне развој на нови лекови за лекување и превенција од рак на дојка, без потреба од тестирање на животни.
Д-р Хана Харисон, истражувач од Универзитетот во Манчестер, рече дека откритието ќе им помогне на научниците да ги тестираат најсоодветните лекови на живо ткиво за лекување и превенција од рак на дојка.
– Постојат различни опции за намалување на ризикот за жените со висок ризик од развој на рак на дојка – на пример, оние со значајна семејна историја или оние кои имаат мутации во гените BRCA (рак на дојка). Сепак, не сите лекови делуваат исто кај сите жени. Новиот пристап значи дека можеме да почнеме да одредуваме како одредени лекови ќе делуваат кај различни жени со мерење на ефектите на лековите врз живото ткиво. На крајот на краиштата, тоа значи дека жените можат да го земаат најефективниот лек за нивната генетска структура – објасни д-р Харисон.
Харисон и нејзиниот тим успеаја да го одржат ткивото на дојката „во живо“ надвор од телото релативно долго време.
– Со тестирање на различни формули на хидрогел, успеавме да најдеме решение кое го зачувува ткивото на човечката дојка најмалку една недела – и често подолго.
Научниците користеле раствор од гел VitroGel за да го зачуваат ткивото.
– Ова е вистинска промена во истражувањето на ракот на дојка од повеќе причини. Можеме подобро да тестираме лекови и за спречување и лекување на ракот, и можеме да погледнеме како факторите како густината на дојката – за која знаеме дека е фактор на ризик за рак на дојка – реагираат на одредени хормони или хемикалии и да видиме дали тоа влијае на развојот на ракот.
Научниците објаснија дека во нивната работа, идентификацијата на нови лекови всушност била тешка поради недостатокот на добри претклинички модели.
– Она што беше достапно досега не може целосно да ја рекапитулира сложеноста на човечкото ткиво поради недостаток на човечка екстрацелуларна матрица и имунолошки клетки, за кои е познато дека влијаат на одговорот на телото на одредена терапија.
Ракот на дојката е најчеста форма на малигно заболување и трета малигна причина за смрт кај жените, по ракот на белите дробови и ракот на дебелото црево и ректумот.
– Смртноста од рак на дојка се намалува благодарение на подобрените опции за скрининг и третман, но инциденцата сè уште се зголемува, па затоа е многу важно да развиеме нови опции за превенција и намалување на ризикот за жените, особено оние со висок ризик поради семејната историја или генетиката. Ова откритие значи дека истражувачите ќе можат да тестираат нови лекови во лабораторија со многу поголема прецизност, што би требало да значи помалку лекови кои не успеваат во клиничките испитувања и на крајот подобри резултати за жените погодени од оваа ужасна болест – рече Лестер Бар, консултант онколог хирург и основач на „Превенција на рак на дојка“.
На глобално ниво, ракот на дојката е втората најчеста форма на рак, со 11,6 отсто од новодијагностицираните случаи на рак, зад ракот на белите дробови, кој сочинува 12,4 отсто од новите случаи, според Светската здравствена организација.
Но, стапките на преживување од рак на дојка значително се подобрија. Според истражувањето на Универзитетот во Оксфорд, жените на кои им е дијагностициран ран рак на дојка имаат 66 отсто помали шанси да умрат од оваа болест во споредба со пред 20 години.
