Научниците открија работи кои ја менуваат историјата

Речиси половина од луѓето во светот зборуваат еден од индоевропските јазици како свој мајчин јазик или прв јазик, а новото истражување покажува каде живееле првите говорители на „прото-индоевропските јазици“ кои му претходеле на индоевропскиот.

Најверојатната и утврдена теза е дека говорителите на прото-индоевропскиот јазик живееле во степите северно од Црното и Каспиското море, според истражувањето спроведено од десетици научници од повеќе земји. Ова силно ја потврдува првата теза, дека индоевропската татковина е во источноевропските степи.

Првата научна студија, насловена како Генетско потекло на Индоевропејците и во која учествуваа повеќе од 90 научници, се занимава со прашањето за потеклото на Индоевропејците, а ова прашање го допира и студијата Генетска историја на областа северно од Црното Море од неолитот до бронзеното доба, во кое повеќе од 30 научници.

Говорниците на индоевропскиот прото-јазик се поврзуваат со носителите на културата Јамнаја неколку децении. Именувана по пештерите каде припадниците на оваа култура ги закопувале своите мртви, оваа култура се појавила околу 3.300 п.н.е. во степите северно од Црното и Каспиското Море.

До 3.000 п.н.е., културата Јамнаја го достигнала својот најголем обем, протегајќи се од денешна Унгарија на запад до денешен Казахстан на исток.

Со цел да ги лоцираат предците и географското потекло на припадниците на културата Јамнаја, научниците ја проучувале ДНК на 428 индивидуи, од кои 299 за прв пат биле генетски секвенционирани.

Првиот генетски кластер беше именуван Кавказ-Долна Волга. Овој генетски градиент се протегаше од ерменските висорамнини јужно од Кавказ до степите долж долниот дел на Волга во денешна Русија. Овој кластер има силни корени во генетската популација позната во науката како „Кавкаски ловци и собирачи“.

Развој на населението

Двонасочниот генски тек по овој генетски градиент создаде мешани средно популации, и во Северен Кавказ, како што се луѓето од културата Мајкоп и во источноевропската степа, како што е населението што живеело во областа на денешниот јужен руски град на Ремонтное.

Членовите на генетскиот кластер Кавказ-Долна Волга помогнаа да се формираат две нови популации кои живееле покрај една голема источноевропска река со мешање со локалните источноевропски групи ловци-собирачи. Населението Волга настанало кога луѓето од областите долж долниот дел на Волга се измешале со популациите кои живееле понатаму горе, а кои биле од источноевропско потекло ловци-собирачи.

Популацијата на Днепар е формирана кога членовите на популациите од долниот дел на Волга (дел од првиот кластер) мигрирале на запад, во областа на денешна Украина и се мешале со локални ловци и собирачи, кои научниците ги нарекуваат ловци и собирачи од украинскиот неолитски период.

Припадниците на оваа популација се познати во археологијата како носители на средностошката култура Членови на средната стошка култура, т.е. Населението на Днепар е сè уште предци на носителите на културата Јамнаја. Оваа популација на Днепар доживеа брз демографски раст 3.750-3.350 п.н.е., забрзувајќи го ширењето на луѓето од културата Јамна.

Населението долж долниот дел на Волга, исто така, се проширило во Анадолија и придонело со најмалку десетина гени во генскиот базен на популациите од бронзеното време во централна Анадолија. Меѓу ова население од Централна Анадолија биле Хетитите. Го зборувале хетитскиот јазик, кој е дел од индоевропските јазици или барем тесно поврзан со него.

Според студијата, корените на прото-индо-анадолскиот јазик (јазикот кој е предок и на анадолскиот и на индоевропскиот јазик) може да се најдат кај членовите на генетскиот кластер Кавказ-Долна Волга кои живееле приближно помеѓу 4.400 и 4.000 п.н.е.