Истражувачите воведоа интерфејс мозок-компјутер (BCI) кој може да го претвори внатрешниот говор, мислите на корисникот, во реченици со точност до 74 проценти.
За разлика од претходните уреди, системот започнува со декодирање само кога корисникот ќе смисли однапред поставена лозинка, со што се спречува случајно „прислушкување“ на мисли што лицето не сака да ги сподели.
Студијата, објавена во списанието Cell, покажува дека BCI користи микроелектроди поставени во „моторниот кортекс“ за да ги снима мозочните сигнали на четири учесници со тешкотии во говорот.
Овие сигнали беа анализирани од вештачка интелигенција, која ги препознава фонемите и ги комбинира во зборови од речник од 125.000 термини. Резултатите покажаа дека внатрешниот говор и обидите за говор потекнуваат од истата област на мозокот, но внатрешните говорни сигнали се послаби.
Лозинка како клуч за приватност
За да им дадат на корисниците целосна контрола, истражувачите воведоа збор „активатор“ што го активира декодирањето.
Кога учесниците ментално ќе ја изговореа лозинката „Чити-Чити-Банг-Банг“, системот ја препозна со точност од над 98 проценти. Ова му овозможува на уредот да остане исклучен сè додека корисникот не одлучи да комуницира со него.
Експертите нагласуваат дека овој пристап претставува важен чекор кон развој на побезбедни BCI системи, кои можат да им помогнат на луѓето со говорни потешкотии, а воедно да одржат целосна контрола врз нивните мисли.
Тимот планира да проучува и други области на мозокот и да ја подобри брзината и точноста на декодирањето, со цел да поддржи поширок спектар на комуникациски тешкотии.